Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584.Verum haec responsio euidenter refellitur. Primo, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuethe. VViteb. 175. scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. 2. At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas. Secundo, quia S. Patres a communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae vere, & proprie dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo vere, & proprie dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis. Quod autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eo factum est, quod cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi a veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt. Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque a sese, neque a Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt. Verùm haec responsio euidenter refellitur. Primò, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuèthe. VViteb. 175. scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. 2. At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas. Secundo, quia S. Patres à communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae verè, & propriè dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo verè, & propriè dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis. Quòd autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eò factum est, quòd cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi à veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt. Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque à sese, neque à Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt. <TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0379" n="375"/> <p>Verùm haec responsio euidenter refellitur. Primò, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuè<note place="right">the. VViteb. <hi rendition="#i">175.</hi></note> scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. <hi rendition="#i">2.</hi></p> <p>At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas.</p> <p>Secundo, quia S. Patres à communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae verè, & propriè dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo verè, & propriè dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis.</p> <p>Quòd autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eò factum est, quòd cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi à veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt.</p> <p>Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque à sese, neque à Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt.</p> </div> </body> </text> </TEI> [375/0379]
Verùm haec responsio euidenter refellitur. Primò, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuè scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. 2.
the. VViteb. 175. At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas.
Secundo, quia S. Patres à communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae verè, & propriè dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo verè, & propriè dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis.
Quòd autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eò factum est, quòd cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi à veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt.
Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque à sese, neque à Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/379 |
Zitationshilfe: | Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584, S. 375. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/379>, abgerufen am 24.07.2024. |