Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584.erklert ist / mit denen vnser gegenteil / wo sie jrer sachen keine schew trügen / viel billiger / denn mit vns sich einzulassen hetten / also widerholen. Si aliquae diuinitatis proprietates, vt omnipotentia, omnipraesentia, omniscientia, gloria (has enim nominatim isti iactant) beneficio vnionis hypostaticae humanitati Christi reipsa communicatae essent; necesse esset, & reliquas numero infinitas, perfectione immensas, ei communicatas esse. At humanitas omnium diuinarum perfectionum particeps non fuit, nec esse potuit. Nullae igitur ei realiter communicatae fuerunt. Primam propositionem nemo Theologiae gnarus inficiari potest, cui exploratum sit, proprietates, vel attributa diuina (vt vocat Schola) inter se, & a diuinitate, cogitatione tantum nostra; non autem vel realiter, vel essentialiter, vel formaliter discrepare. Nam cum quaeque earum proprietatum, aeque ac diuina essentia, perfectione infinita sit, necessario reliquarum omnium vim eminenter complectitur; sicut anima rationalis in homine reliquarum animarum, sentientis scilicet, & vegetatricis; & aureus coronatus multorum obolorum; & Deus omnium rerum creatarum perfectiones in se continere dicitur. Sümtionem autem verissimam esse, quamplurimae diuinitatis proprietates ostendunt, quae in humanitatem competere non possunt. Nam proprium diuinitatis est, vt sit sua essentia, & a seipsa; vt sit ab omni aeternitate; vt sit increata, expers initij, & finis; communis tribus personis, essentialiter infinita, omnium rerum principium & finis; simplicissima, incorporea, immaterialis, & incom- erklert ist / mit denen vnser gegenteil / wo sie jrer sachen keine schew trügen / viel billiger / denn mit vns sich einzulassen hetten / also widerholen. Si aliquae diuinitatis proprietates, vt omnipotentia, omnipraesentia, omniscientia, gloria (has enim nominatim isti iactant) beneficio vnionis hypostaticae humanitati Christi reipsa communicatae essent; necesse esset, & reliquas numero infinitas, perfectione immensas, ei communicatas esse. At humanitas omnium diuinarum perfectionum particeps non fuit, nec esse potuit. Nullae igitur ei realiter communicatae fuerunt. Primam propositionem nemo Theologiae gnarus inficiari potest, cui exploratum sit, proprietates, vel attributa diuina (vt vocat Schola) inter se, & à diuinitate, cogitatione tantùm nostra; non autem vel realiter, vel essentialiter, vel formaliter discrepare. Nam cum quaeque earum proprietatum, aequè ac diuina essentia, perfectione infinita sit, necessariò reliquarum omnium vim eminenter complectitur; sicut anima rationalis in homine reliquarum animarum, sentientis scilicet, & vegetatricis; & aureus coronatus multorum obolorum; & Deus omnium rerum creatarum perfectiones in se continere dicitur. Sümtionem autem verissimam esse, quamplurimae diuinitatis proprietates ostendunt, quae in humanitatem competere non possunt. Nam proprium diuinitatis est, vt sit sua essentia, & à seipsa; vt sit ab omni aeternitate; vt sit increata, expers initij, & finis; communis tribus personis, essentialiter infinita, omnium rerum principium & finis; simplicissima, incorporea, immaterialis, & incom- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0197" n="193"/> erklert ist / mit denen vnser gegenteil / wo sie jrer sachen keine schew trügen / viel billiger / denn mit vns sich einzulassen hetten / also widerholen.</p> <p>Si aliquae diuinitatis proprietates, vt omnipotentia, omnipraesentia, omniscientia, gloria (has enim nominatim isti iactant) beneficio vnionis hypostaticae humanitati Christi reipsa communicatae essent; necesse esset, & reliquas numero infinitas, perfectione immensas, ei communicatas esse.</p> <p>At humanitas omnium diuinarum perfectionum particeps non fuit, nec esse potuit.</p> <p>Nullae igitur ei realiter communicatae fuerunt.</p> <p>Primam propositionem nemo Theologiae gnarus inficiari potest, cui exploratum sit, proprietates, vel attributa diuina (vt vocat Schola) inter se, & à diuinitate, cogitatione tantùm nostra; non autem vel realiter, vel essentialiter, vel formaliter discrepare. Nam cum quaeque earum proprietatum, aequè ac diuina essentia, perfectione infinita sit, necessariò reliquarum omnium vim eminenter complectitur; sicut anima rationalis in homine reliquarum animarum, sentientis scilicet, & vegetatricis; & aureus coronatus multorum obolorum; & Deus omnium rerum creatarum perfectiones in se continere dicitur.</p> <p>Sümtionem autem verissimam esse, quamplurimae diuinitatis proprietates ostendunt, quae in humanitatem competere non possunt. Nam proprium diuinitatis est, vt sit sua essentia, & à seipsa; vt sit ab omni aeternitate; vt sit increata, expers initij, & finis; communis tribus personis, essentialiter infinita, omnium rerum principium & finis; simplicissima, incorporea, immaterialis, & incom- </p> </div> </body> </text> </TEI> [193/0197]
erklert ist / mit denen vnser gegenteil / wo sie jrer sachen keine schew trügen / viel billiger / denn mit vns sich einzulassen hetten / also widerholen.
Si aliquae diuinitatis proprietates, vt omnipotentia, omnipraesentia, omniscientia, gloria (has enim nominatim isti iactant) beneficio vnionis hypostaticae humanitati Christi reipsa communicatae essent; necesse esset, & reliquas numero infinitas, perfectione immensas, ei communicatas esse.
At humanitas omnium diuinarum perfectionum particeps non fuit, nec esse potuit.
Nullae igitur ei realiter communicatae fuerunt.
Primam propositionem nemo Theologiae gnarus inficiari potest, cui exploratum sit, proprietates, vel attributa diuina (vt vocat Schola) inter se, & à diuinitate, cogitatione tantùm nostra; non autem vel realiter, vel essentialiter, vel formaliter discrepare. Nam cum quaeque earum proprietatum, aequè ac diuina essentia, perfectione infinita sit, necessariò reliquarum omnium vim eminenter complectitur; sicut anima rationalis in homine reliquarum animarum, sentientis scilicet, & vegetatricis; & aureus coronatus multorum obolorum; & Deus omnium rerum creatarum perfectiones in se continere dicitur.
Sümtionem autem verissimam esse, quamplurimae diuinitatis proprietates ostendunt, quae in humanitatem competere non possunt. Nam proprium diuinitatis est, vt sit sua essentia, & à seipsa; vt sit ab omni aeternitate; vt sit increata, expers initij, & finis; communis tribus personis, essentialiter infinita, omnium rerum principium & finis; simplicissima, incorporea, immaterialis, & incom-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/197 |
Zitationshilfe: | Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584, S. 193. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/197>, abgerufen am 23.07.2024. |