Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Karsch, Anna Luise: Gedichte. Berlin, 1792.

Bild:
<< vorherige Seite
Mei Herz iß wie mei Maul natürlich wie das deine.
Bey meiner Güte ju, mei Herze soht es mir,
Daß unser Herr Goot selbst des Künigs Sache führ.
Ohrte. J ja der Künig führt des lieben Gottes
Sache,
Drüm läst ers nich geschan daß man ihn klener mache.
Hanß. Das muß och nich geschan; wenn wir wolln
Gott vertraun,
Der wird des Künigs Stuhl vielleicht noch größer baun.
Ohrte. Das war doch noch a Wort, nu bin
ich Vetter Hanßen
Auch noch a mahl so gut, nu soll a seinen Banßen
Noch größer müßen baun, wenn wieder Erndte ist.
Doch sog mirs Vetter Hans ob du nich hungrig bist.
Mit dem Geschwätze hat man ja das bißel Eßen
Was dort im Ofen steht gar rein in Todt vergeßen,
Ich werde Kraut uf thun.
Hans. Nei laß ihn stehn a Topf,
Die Kirmes steckt mir noch im Magen und in Kopf,
Erst gestern hat sie sich in unsern Dorf beschloßen.
Muhm Ohrte hör nur her es hat mich recht verdroßen,
Daß du auch nich a mahl zu mir zur Kirmes kahmst.
Ohrte. Das dacht ich daß du mirs recht sehr
für übel nahmst,
B b
Mei Herz iß wie mei Maul natuͤrlich wie das deine.
Bey meiner Guͤte ju, mei Herze ſoht es mir,
Daß unſer Herr Goot ſelbſt des Kuͤnigs Sache fuͤhr.
Ohrte. J ja der Kuͤnig fuͤhrt des lieben Gottes
Sache,
Druͤm laͤſt ers nich geſchan daß man ihn klener mache.
Hanß. Das muß och nich geſchan; wenn wir wolln
Gott vertraun,
Der wird des Kuͤnigs Stuhl vielleicht noch groͤßer baun.
Ohrte. Das war doch noch a Wort, nu bin
ich Vetter Hanßen
Auch noch a mahl ſo gut, nu ſoll a ſeinen Banßen
Noch groͤßer muͤßen baun, wenn wieder Erndte iſt.
Doch ſog mirs Vetter Hans ob du nich hungrig biſt.
Mit dem Geſchwaͤtze hat man ja das bißel Eßen
Was dort im Ofen ſteht gar rein in Todt vergeßen,
Ich werde Kraut uf thun.
Hans. Nei laß ihn ſtehn a Topf,
Die Kirmes ſteckt mir noch im Magen und in Kopf,
Erſt geſtern hat ſie ſich in unſern Dorf beſchloßen.
Muhm Ohrte hoͤr nur her es hat mich recht verdroßen,
Daß du auch nich a mahl zu mir zur Kirmes kahmſt.
Ohrte. Das dacht ich daß du mirs recht ſehr
fuͤr uͤbel nahmſt,
B b
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <sp who="#HAN">
            <p><pb facs="#f0545" n="385"/>
Mei Herz iß wie mei Maul natu&#x0364;rlich wie das deine.<lb/>
Bey meiner Gu&#x0364;te ju, mei Herze &#x017F;oht es mir,<lb/>
Daß un&#x017F;er Herr Goot &#x017F;elb&#x017F;t des Ku&#x0364;nigs Sache fu&#x0364;hr.</p>
          </sp><lb/>
          <sp who="#OHR">
            <speaker><hi rendition="#g">Ohrte</hi>.</speaker>
            <p> J ja der Ku&#x0364;nig fu&#x0364;hrt des lieben Gottes<lb/>
Sache,<lb/>
Dru&#x0364;m la&#x0364;&#x017F;t ers nich ge&#x017F;chan daß man ihn klener mache.</p>
          </sp><lb/>
          <sp who="#HAN">
            <speaker><hi rendition="#g">Hanß</hi>.</speaker>
            <p> Das muß och nich ge&#x017F;chan; wenn wir wolln<lb/>
Gott vertraun,<lb/>
Der wird des Ku&#x0364;nigs Stuhl vielleicht noch gro&#x0364;ßer baun.</p>
          </sp><lb/>
          <sp who="#OHR">
            <speaker><hi rendition="#g">Ohrte</hi>.</speaker>
            <p> Das war doch noch a Wort, nu bin<lb/>
ich Vetter Hanßen<lb/>
Auch noch a mahl &#x017F;o gut, nu &#x017F;oll a &#x017F;einen Banßen<lb/>
Noch gro&#x0364;ßer mu&#x0364;ßen baun, wenn wieder Erndte i&#x017F;t.<lb/>
Doch &#x017F;og mirs Vetter Hans ob du nich hungrig bi&#x017F;t.<lb/>
Mit dem Ge&#x017F;chwa&#x0364;tze hat man ja das bißel Eßen<lb/>
Was dort im Ofen &#x017F;teht gar rein in Todt vergeßen,<lb/>
Ich werde Kraut uf thun.</p>
          </sp><lb/>
          <sp who="#HAN">
            <speaker><hi rendition="#g">Hans</hi>.</speaker>
            <p> Nei laß ihn &#x017F;tehn a Topf,<lb/>
Die Kirmes &#x017F;teckt mir noch im Magen und in Kopf,<lb/>
Er&#x017F;t ge&#x017F;tern hat &#x017F;ie &#x017F;ich in un&#x017F;ern Dorf be&#x017F;chloßen.<lb/>
Muhm Ohrte ho&#x0364;r nur her es hat mich recht verdroßen,<lb/>
Daß du auch nich a mahl zu mir zur Kirmes kahm&#x017F;t.</p>
          </sp><lb/>
          <sp who="#OHR">
            <speaker><hi rendition="#g">Ohrte</hi>.</speaker>
            <p> Das dacht ich daß du mirs recht &#x017F;ehr<lb/>
fu&#x0364;r u&#x0364;bel nahm&#x017F;t,<lb/>
<fw place="bottom" type="sig">B b</fw><lb/></p>
          </sp>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[385/0545] Mei Herz iß wie mei Maul natuͤrlich wie das deine. Bey meiner Guͤte ju, mei Herze ſoht es mir, Daß unſer Herr Goot ſelbſt des Kuͤnigs Sache fuͤhr. Ohrte. J ja der Kuͤnig fuͤhrt des lieben Gottes Sache, Druͤm laͤſt ers nich geſchan daß man ihn klener mache. Hanß. Das muß och nich geſchan; wenn wir wolln Gott vertraun, Der wird des Kuͤnigs Stuhl vielleicht noch groͤßer baun. Ohrte. Das war doch noch a Wort, nu bin ich Vetter Hanßen Auch noch a mahl ſo gut, nu ſoll a ſeinen Banßen Noch groͤßer muͤßen baun, wenn wieder Erndte iſt. Doch ſog mirs Vetter Hans ob du nich hungrig biſt. Mit dem Geſchwaͤtze hat man ja das bißel Eßen Was dort im Ofen ſteht gar rein in Todt vergeßen, Ich werde Kraut uf thun. Hans. Nei laß ihn ſtehn a Topf, Die Kirmes ſteckt mir noch im Magen und in Kopf, Erſt geſtern hat ſie ſich in unſern Dorf beſchloßen. Muhm Ohrte hoͤr nur her es hat mich recht verdroßen, Daß du auch nich a mahl zu mir zur Kirmes kahmſt. Ohrte. Das dacht ich daß du mirs recht ſehr fuͤr uͤbel nahmſt, B b

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/karsch_gedichte_1792
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/karsch_gedichte_1792/545
Zitationshilfe: Karsch, Anna Luise: Gedichte. Berlin, 1792, S. 385. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/karsch_gedichte_1792/545>, abgerufen am 27.07.2024.