Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundum normam legun & aequitatis instituere tum desiderantem, eo perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, e Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uero Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiun iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eo adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uero, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationen omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subinde locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quod quemadmodum initium publice contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summaria expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uero si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tam impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißime defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uero in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodo praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publice Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamque praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundùm normam legũ & aequitatis instituere tum desiderantem, eò perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, é Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uerò Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiũ iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eò adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uerò, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationẽ omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subindè locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quód quemadmodum initium publicè contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summariâ expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uerò si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tàm impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißimè defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uerò in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodò praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publicé Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamquê praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate <TEI> <text> <body> <div> <p> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0092"/> in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundùm normam legũ & aequitatis instituere tum desiderantem, eò perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, é Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uerò Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiũ iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eò adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uerò, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationẽ omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subindè locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quód quemadmodum initium publicè contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summariâ expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uerò si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tàm impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißimè defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uerò in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodò praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publicé Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamquê praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate </hi> </p> </div> </body> </text> </TEI> [0092]
in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundùm normam legũ & aequitatis instituere tum desiderantem, eò perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, é Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uerò Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiũ iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eò adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uerò, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationẽ omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subindè locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quód quemadmodum initium publicè contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summariâ expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uerò si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tàm impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißimè defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uerò in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodò praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publicé Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamquê praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools ?Language Resource Switchboard?FeedbackSie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden. Kommentar zur DTA-AusgabeDieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen … Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss. Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate
(2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:Anmerkungen zur Transkription:
|
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de. |