Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
Crudeles hominum generi duraeque sorores, Qui trahitis Stygia stamina ducta colo, Nam tria transcendit cornix invisa Dianae Secula, cornicis corvus iners superat: Exuit aetatem cum pellibus anguis: & ales Exuvijs iterum nascitur Assyrius: Flosculus in campis unco succisus aratro In pratis it erum vere tepente viret, Et licet Hesperijs Phoebus merg atur in undis Luce tamen claro clarior ille redit, Ast ubi nigra semel rumpit sua stamina Parca, Amplius haud nobis vita redire solet, Tunc lachrymae incassum funduntur, & irrita vota Praetereunt veluti praeterit umbra levis. Quis tamen hos iustos posset retinere dolores? Quis precor? & lachrymas quis cohibere potest? Flevimus & gemitus luctantia verba repreßit, Eque oculis tepidae decidit imber aquae. Testes sint superi, testis mihi magnus Apollo, Chare pater tanti signa doloris habe: A cipe tristitiam nostram, & miserabile carmen, Accipe, tristitiae, tristiae signa meae. PArce precor paulum mea Musa, resiste dolori, Non luge ut functos Ethnica turba solet, Nam spem post mortem novit gens Ethnica nullam, Spes vitae at nobis nobilioris adest. Amplius haud luctus mors est, sed meta malorum, Non mors, at summi ianua facta poli. Ante DEI vultum mors est preliosa piorum, Amplius haud funus nobile foenus erit:
Crudeles hominum generi duraeque sorores, Qui trahitis Stygia stamina ducta colo, Nam tria transcendit cornix invisa Dianae Secula, cornicis corvus iners superat: Exuit aetatem cum pellibus anguis: & ales Exuvijs iterum nascitur Assyrius: Flosculus in campis unco succisus aratro In pratis it erum vere tepente viret, Et licet Hesperijs Phoebus merg atur in undis Luce tamen claro clarior ille redit, Ast ubi nigra semel rumpit sua stamina Parca, Amplius haud nobis vita redire solet, Tunc lachrymae incassum funduntur, & irrita vota Praetereunt veluti praeterit umbra levis. Quis tamen hos iustos posset retinere dolores? Quis precor? & lachrymas quis cohibere potest? Flevimus & gemitus luctantia verba repreßit, Eque oculis tepidae decidit imber aquae. Testes sint superi, testis mihi magnus Apollo, Chare pater tanti signa doloris habe: A cipe tristitiam nostram, & miserabile carmen, Accipe, tristitiae, tristiae signa meae. PArce precor paulum mea Musa, resiste dolori, Non luge ut functos Ethnica turba solet, Nam spem post mortem novit gens Ethnica nullam, Spes vitae at nobis nobilioris adest. Amplius haud luctus mors est, sed meta malorum, Non mors, at summi ianua facta poli. Ante DEI vultum mors est preliosa piorum, Amplius haud funus nobile foenus erit:
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0070"/> Crudeles hominum generi duraeque sorores, Qui trahitis Stygia stamina ducta colo, Nam tria transcendit cornix invisa Dianae Secula, cornicis corvus iners superat: Exuit aetatem cum pellibus anguis: & ales Exuvijs iterum nascitur Assyrius: Flosculus in campis unco succisus aratro In pratis it erum vere tepente viret, Et licet Hesperijs Phoebus merg atur in undis Luce tamen claro clarior ille redit, Ast ubi nigra semel rumpit sua stamina Parca, Amplius haud nobis vita redire solet, Tunc lachrymae incassum funduntur, & irrita vota Praetereunt veluti praeterit umbra levis. Quis tamen hos iustos posset retinere dolores? Quis precor? & lachrymas quis cohibere potest? Flevimus & gemitus luctantia verba repreßit, Eque oculis tepidae decidit imber aquae. Testes sint superi, testis mihi magnus Apollo, Chare pater tanti signa doloris habe: A cipe tristitiam nostram, & miserabile carmen, Accipe, tristitiae, tristiae signa meae.</hi> </l> <l>P<hi rendition="#i">Arce precor paulum mea Musa, resiste dolori, Non luge ut functos Ethnica turba solet, Nam spem post mortem novit gens Ethnica nullam, Spes vitae at nobis nobilioris adest. Amplius haud luctus mors est, sed meta malorum, Non mors, at summi ianua facta poli. Ante DEI vultum mors est preliosa piorum, Amplius haud funus nobile foenus erit: </hi></l> </div> </body> </text> </TEI> [0070]
Crudeles hominum generi duraeque sorores, Qui trahitis Stygia stamina ducta colo, Nam tria transcendit cornix invisa Dianae Secula, cornicis corvus iners superat: Exuit aetatem cum pellibus anguis: & ales Exuvijs iterum nascitur Assyrius: Flosculus in campis unco succisus aratro In pratis it erum vere tepente viret, Et licet Hesperijs Phoebus merg atur in undis Luce tamen claro clarior ille redit, Ast ubi nigra semel rumpit sua stamina Parca, Amplius haud nobis vita redire solet, Tunc lachrymae incassum funduntur, & irrita vota Praetereunt veluti praeterit umbra levis. Quis tamen hos iustos posset retinere dolores? Quis precor? & lachrymas quis cohibere potest? Flevimus & gemitus luctantia verba repreßit, Eque oculis tepidae decidit imber aquae. Testes sint superi, testis mihi magnus Apollo, Chare pater tanti signa doloris habe: A cipe tristitiam nostram, & miserabile carmen, Accipe, tristitiae, tristiae signa meae. PArce precor paulum mea Musa, resiste dolori, Non luge ut functos Ethnica turba solet, Nam spem post mortem novit gens Ethnica nullam, Spes vitae at nobis nobilioris adest. Amplius haud luctus mors est, sed meta malorum, Non mors, at summi ianua facta poli. Ante DEI vultum mors est preliosa piorum, Amplius haud funus nobile foenus erit:
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/70 |
Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/70>, abgerufen am 16.02.2025. |