Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
Quod si tempus adest, quo nos quoque fata vocabunt, Rursus in Elysiis conveniemus agris. IAm quatit & nigros arcana Erebo cit equos nox, Atque aurata rubens accendit lumina vesper, At mihi nulla quies, dolor undique & undique circum Excitat heu quantos luctus, quantosque dolores, Singultu, gemituque, & foemineis lamentis, Ah plorat senio, tristi confectaque luctu Mater, & in summum venit en germana dolorem Terna, tibi genitor fidißima pectora quondam, Frater & heu tristi depromit voce querelas. O dirum mortis iaculum, erudelia facta, Crudeles Parcae, quid gaudia nostra dolore Contumulare iuvat? nilre stat amabile, curas Amplius haud relevant laetißima tempora veris, Nec placet arguto volucris cum gutture cantat, Non lubet vndivagis pisces includere naßis, Squamigeros hamo nec sollicitare caballos, Displiceunt pedicae, catuli, celeresque moloßi, Faunique, Dryadesque, & montivagi satyrisci, Non iuvat alma Ceres, sordent mihi dona Lyaei, Tristia defessus nec mulcet lumina somnus. Nilnisi moeror adest, sonat illachrymabilis Eheu Vndique defunctum deplorant cuncta parentem. HEu perchare pater, tecum solatia ruris Tecum delitiae periere, & gaudia nostra, Terruit Alslebia, & luxit, doluere coloni, Pastoresque omnes, flerunt iuvenesque senesque Et nymphae & viduae, quisquis sub montibus illis Lanigerosque greges, armentaque fortia pavit, Ah Boda dilectis fugiens a coniugis ulnis Ploravit miserabiliter, frontalia tristi
Quod si tempus adest, quo nos quoque fata vocabunt, Rursus in Elysiis conveniemus agris. IAm quatit & nigros arcana Erebo cit equos nox, Atque aurata rubens accendit lumina vesper, At mihi nulla quies, dolor undique & undique circum Excitat heu quantos luctus, quantosque dolores, Singultu, gemituque, & foemineis lamentis, Ah plorat senio, tristi confectaque luctu Mater, & in summum venit en germana dolorem Terna, tibi genitor fidißima pectora quondam, Frater & heu tristi depromit voce querelas. O dirum mortis iaculum, erudelia facta, Crudeles Parcae, quid gaudia nostra dolore Contumulare iuvat? nilre stat amabile, curas Amplius haud relevant laetißima tempora veris, Nec placet arguto volucris cum gutture cantat, Non lubet vndivagis pisces includere naßis, Squamigeros hamo nec sollicitare caballos, Displiceunt pedicae, catuli, celeresque moloßi, Faunique, Dryadesque, & montivagi satyrisci, Non iuvat alma Ceres, sordent mihi dona Lyaei, Tristia defessus nec mulcet lumina somnus. Nilnisi moeror adest, sonat illachrymabilis Eheu Vndique defunctum deplorant cuncta parentem. HEu perchare pater, tecum solatia ruris Tecum delitiae periére, & gaudia nostra, Terruit Alslebia, & luxit, doluêre coloni, Pastoresque omnes, flerunt iuvenesque senesque Et nymphae & viduae, quisquis sub montibus illis Lanigerosque greges, armentaque fortia pavit, Ah Boda dilectis fugiens á coniugis ulnis Ploravit miserabiliter, frontalia tristi
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0061"/> Quod si tempus adest, quo nos quoque fata vocabunt, Rursus in Elysiis conveniemus agris.</hi> </l> <l>I<hi rendition="#i">Am quatit & nigros arcana Erebo cit equos nox, Atque aurata rubens accendit lumina vesper, At mihi nulla quies, dolor undique & undique circum Excitat heu quantos luctus, quantosque dolores, Singultu, gemituque, & foemineis lamentis, Ah plorat senio, tristi confectaque luctu Mater, & in summum venit en germana dolorem Terna, tibi genitor fidißima pectora quondam, Frater & heu tristi depromit voce querelas. O dirum mortis iaculum, erudelia facta, Crudeles Parcae, quid gaudia nostra dolore Contumulare iuvat? nilre stat amabile, curas Amplius haud relevant laetißima tempora veris, Nec placet arguto volucris cum gutture cantat, Non lubet vndivagis pisces includere naßis, Squamigeros hamo nec sollicitare caballos, Displiceunt pedicae, catuli, celeresque moloßi, Faunique, Dryadesque, & montivagi satyrisci, Non iuvat alma Ceres, sordent mihi dona Lyaei, Tristia defessus nec mulcet lumina somnus. Nilnisi moeror adest, sonat illachrymabilis Eheu Vndique defunctum deplorant cuncta parentem.</hi></l> <l>H<hi rendition="#i">Eu perchare pater, tecum solatia ruris Tecum delitiae periére, & gaudia nostra, Terruit Alslebia, & luxit, doluêre coloni, Pastoresque omnes, flerunt iuvenesque senesque Et nymphae & viduae, quisquis sub montibus illis Lanigerosque greges, armentaque fortia pavit, Ah Boda dilectis fugiens á coniugis ulnis Ploravit miserabiliter, frontalia tristi </hi></l> </div> </body> </text> </TEI> [0061]
Quod si tempus adest, quo nos quoque fata vocabunt, Rursus in Elysiis conveniemus agris. IAm quatit & nigros arcana Erebo cit equos nox, Atque aurata rubens accendit lumina vesper, At mihi nulla quies, dolor undique & undique circum Excitat heu quantos luctus, quantosque dolores, Singultu, gemituque, & foemineis lamentis, Ah plorat senio, tristi confectaque luctu Mater, & in summum venit en germana dolorem Terna, tibi genitor fidißima pectora quondam, Frater & heu tristi depromit voce querelas. O dirum mortis iaculum, erudelia facta, Crudeles Parcae, quid gaudia nostra dolore Contumulare iuvat? nilre stat amabile, curas Amplius haud relevant laetißima tempora veris, Nec placet arguto volucris cum gutture cantat, Non lubet vndivagis pisces includere naßis, Squamigeros hamo nec sollicitare caballos, Displiceunt pedicae, catuli, celeresque moloßi, Faunique, Dryadesque, & montivagi satyrisci, Non iuvat alma Ceres, sordent mihi dona Lyaei, Tristia defessus nec mulcet lumina somnus. Nilnisi moeror adest, sonat illachrymabilis Eheu Vndique defunctum deplorant cuncta parentem. HEu perchare pater, tecum solatia ruris Tecum delitiae periére, & gaudia nostra, Terruit Alslebia, & luxit, doluêre coloni, Pastoresque omnes, flerunt iuvenesque senesque Et nymphae & viduae, quisquis sub montibus illis Lanigerosque greges, armentaque fortia pavit, Ah Boda dilectis fugiens á coniugis ulnis Ploravit miserabiliter, frontalia tristi
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/61 |
Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/61>, abgerufen am 16.02.2025. |