Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
Quid partus? nisi mors hominis vitalis & vmbrae, Et quae vix dici nomine vita queat. Edimur ex partu in partum si gignimur inde Vt decet ex vita, vita petenda venit, Ex morte in mortem qui non bene nascitur, atqui Ex vita in vitam sic bene natus abit, Mors igitur vix dum natos & ab vbere raptos Excipit, ac iterum pro ratione parit, Gestat & ad tempus praefixo limite servat, Et modo quae nutrix mox tua mater erit, Haec spes est hominum, media qui morte tenentur, In medio primum qui bene currit habet. Haec vita est, quontam sors caeca volutat euntes, Ex vita vttam qui bene viuit habet. Hoc igitur partu moriendo nascimur, inde Hic tandem nobis ortus abortus erit. Quam felix tamen hic hominis nascentis abortus, Cuius post obitum clarior extat honos, Huic bona quae vere sunt ante maligna malignis, Saepe malum iustis sic solet esse bono. Qui bene de multis statuit se velle mereri, Et qui qua potuit publica iuvit ope, Hic vir hic ille viraum fuerit post funera mortis, Vitalis soboles, quae parienda perit, Cui mors optatae fiet generatio vitae, Florida palma poli, florida palma soli. Viuite felices vere, quibus obtigit olim, Incolumes partu sic perijsse nouo. Liugr edax valeat, suspensa parcite lingua, In quos nec fati lex violenta potest, Qui vim sustinuere necis, qui nomina nohis, Fecerunt magno nomine magna suo.
Quid partus? nisi mors hominis vitalis & vmbrae, Et quae vix dici nomine vita queat. Edimur ex partu in partum si gignimur inde Vt decet ex vita, vita petenda venit, Ex morte in mortem qui non bené nascitur, atqui Ex vita in vitam sic bené natus abit, Mors igitur vix dum natos & ab vbere raptos Excipit, ac iterum pro ratione parit, Gestat & ad tempus praefixo limite servat, Et modo quae nutrix mox tua mater erit, Haec spes est hominum, media qui morte tenentur, In medio primum qui bené currit habet. Haec vita est, quontam sors caeca volutat euntes, Ex vita vttam qui benè viuit habet. Hoc igitur partu moriendo nascimur, inde Hic tandem nobis ortus abortus erit. Quám felix tamen hic hominis nascentis abortus, Cuius post obitum clarior extat honos, Huic bona quae veré sunt ante maligna malignis, Saepé malum iustis sic solet esse bono. Qui bené de multis statuit se velle mereri, Et qui qua potuit publica iuvit ope, Hic vir hic ille virûm fuerit post funera mortis, Vitalis soboles, quae parienda perit, Cui mors optatae fiet generatio vitae, Florida palma poli, florida palma soli. Viuite felices verè, quibus obtigit olim, Incolumes partu sic perijsse nouo. Liugr edax valeat, suspensa parcite lingua, In quos nec fati lex violenta potest, Qui vim sustinuêre necis, qui nomina nohis, Fecerunt magno nomine magna suo.
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0110"/> Quid partus? nisi mors hominis vitalis & vmbrae, Et quae vix dici nomine vita queat. Edimur ex partu in partum si gignimur inde Vt decet ex vita, vita petenda venit, Ex morte in mortem qui non bené nascitur, atqui Ex vita in vitam sic bené natus abit, Mors igitur vix dum natos & ab vbere raptos Excipit, ac iterum pro ratione parit, Gestat & ad tempus praefixo limite servat, Et modo quae nutrix mox tua mater erit, Haec spes est hominum, media qui morte tenentur, In medio primum qui bené currit habet. Haec vita est, quontam sors caeca volutat euntes, Ex vita vttam qui benè viuit habet. Hoc igitur partu moriendo nascimur, inde Hic tandem nobis ortus abortus erit. Quám felix tamen hic hominis nascentis abortus, Cuius post obitum clarior extat honos, Huic bona quae veré sunt ante maligna malignis, Saepé malum iustis sic solet esse bono. Qui bené de multis statuit se velle mereri, Et qui qua potuit publica iuvit ope, Hic vir hic ille virûm fuerit post funera mortis, Vitalis soboles, quae parienda perit, Cui mors optatae fiet generatio vitae, Florida palma poli, florida palma soli. Viuite felices verè, quibus obtigit olim, Incolumes partu sic perijsse nouo. Liugr edax valeat, suspensa parcite lingua, In quos nec fati lex violenta potest, Qui vim sustinuêre necis, qui nomina nohis, Fecerunt magno nomine magna suo. </hi> </l> </div> </body> </text> </TEI> [0110]
Quid partus? nisi mors hominis vitalis & vmbrae, Et quae vix dici nomine vita queat. Edimur ex partu in partum si gignimur inde Vt decet ex vita, vita petenda venit, Ex morte in mortem qui non bené nascitur, atqui Ex vita in vitam sic bené natus abit, Mors igitur vix dum natos & ab vbere raptos Excipit, ac iterum pro ratione parit, Gestat & ad tempus praefixo limite servat, Et modo quae nutrix mox tua mater erit, Haec spes est hominum, media qui morte tenentur, In medio primum qui bené currit habet. Haec vita est, quontam sors caeca volutat euntes, Ex vita vttam qui benè viuit habet. Hoc igitur partu moriendo nascimur, inde Hic tandem nobis ortus abortus erit. Quám felix tamen hic hominis nascentis abortus, Cuius post obitum clarior extat honos, Huic bona quae veré sunt ante maligna malignis, Saepé malum iustis sic solet esse bono. Qui bené de multis statuit se velle mereri, Et qui qua potuit publica iuvit ope, Hic vir hic ille virûm fuerit post funera mortis, Vitalis soboles, quae parienda perit, Cui mors optatae fiet generatio vitae, Florida palma poli, florida palma soli. Viuite felices verè, quibus obtigit olim, Incolumes partu sic perijsse nouo. Liugr edax valeat, suspensa parcite lingua, In quos nec fati lex violenta potest, Qui vim sustinuêre necis, qui nomina nohis, Fecerunt magno nomine magna suo.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/110 |
| Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/110>, abgerufen am 22.11.2024. |
