Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Happel, Eberhard Werner: Der Academische Roman. Ulm, 1690.

Bild:
<< vorherige Seite

Romans II. Buch.
perforatique pilei, dilacerata vestimenta: aut cum
illi, tum haec, cum vilioribus permutata. Coeterum haec
omnia cum in publico factitarent petulantissimi ju-
venes; quantum injuriarum iisdem miseris Novitiis
in abdito, intraque privatos parietes, illatum putaris!
Tot igitur injuriis obnoxii cum vereri haberent, ne,
quoties in publicum, praesertim ad illa solennia, quae
diximus, loca prodirent, ultra modum vexarentur;
Patronis opus erat, qui durius atque inhumanius ha-
bitos defenderent, ac prodeuntes in forum, in tem-
plum, in collegium comitarentur. Lecti igitur qui pa-
trocinium eorum susciperent, vetustissimus quisque
ac audacissimus Juniorum; seu potius pecunia, mune-
ribus, compotatiunculis empti sunt. Unde nova com-
potationum genera, & inter exagitatores ac Patronos,
quoties aut illi exagitando, aut hi defendendo mo-
dum videbantur excedere, jurgia, injuriae, verbera, pro-
vocationes, digladiationes, vulnerationes, & infinita
hoc genus mala alia. In utroque vero pennalisandi
genere, tam antiquo, quam novo, iis omnibus, quibus
tot injuriae perferendae erant, severe, & sub commina-
tione infamiae, ac crudelissimarum perfectionum, in-
terdictum, ne quis Magistratus Academici operam im-
ploraret: aut saltem sic enuntiaret injurias sibi illatas,
ut in notitiam ejus pervenire possent. Etsi interim ad
ea quandoque facienda ferendaque cogebantur, quae
nec aures castae audire, narrare, nec pudici oculi legere
scripto consignata sustineant: quodq; proinde veren-
dum erat, ne, si impune ferrent eorum patratores, gra-
vissimain divini Numinis iram in Academiam uni-
versam provocarent. Quid vero ad haec omnia Se-
renissimi Academiae Nutritii? Quid Magistratus Aca-
demicus? Num tota mole irruentem barbariem ad-
miserunt? Num malum pestilentissimum radices age-

re passi

Romans II. Buch.
perforatique pilei, dilacerata veſtimenta: aut cum
illi, tum hæc, cum vilioribus permutata. Cœterum hæc
omnia cum in publico factitarent petulantiſſimi ju-
venes; quantum injuriarum iisdem miſeris Novitiis
in abdito, intraque privatos parietes, illatum putaris!
Tot igitur injuriis obnoxii cum vereri haberent, ne,
quoties in publicum, præſertim ad illa ſolennia, quæ
diximus, loca prodirent, ultra modum vexarentur;
Patronis opus erat, qui duriùs atque inhumaniùs ha-
bitos defenderent, ac prodeuntes in forum, in tem-
plum, in collegium comitarentur. Lecti igitur qui pa-
trocinium eorum ſuſciperent, vetuſtiſſimus quisque
ac audaciſſimus Juniorum; ſeu potiùs pecunia, mune-
ribus, compotatiunculis empti ſunt. Unde nova com-
potationum genera, & inter exagitatores ac Patronos,
quoties aut illi exagitando, aut hi defendendo mo-
dum videbantur excedere, jurgia, injuriæ, verbera, pro-
vocationes, digladiationes, vulnerationes, & infinita
hoc genus mala alia. In utroque verò pennaliſandi
genere, tàm antiquo, quàm novo, iis omnibus, quibus
tot injuriæ perferendæ erant, ſeverè, & ſub commina-
tione infamiæ, ac crudeliſſimarum perfectionum, in-
terdictum, ne quis Magiſtratus Academici operam im-
ploraret: aut ſaltem ſic enuntiaret injurias ſibi illatas,
ut in notitiam ejus pervenire poſſent. Etſi interim ad
ea quandoque facienda ferendaque cogebantur, quæ
nec aures caſtæ audire, narrare, nec pudici oculi legere
ſcripto conſignata ſuſtineant: quodq́; proinde veren-
dum erat, ne, ſi impunè ferrent eorum patratores, gra-
viſſimain divini Numinis iram in Academiam uni-
verſam provocarent. Quid verò ad hæc omnia Se-
reniſſimi Academiæ Nutritii? Quid Magiſtratus Aca-
demicus? Num tota mole irruentem barbariem ad-
miſerunt? Num malum peſtilentiſſimum radices age-

re paſſi
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p>
            <pb facs="#f0943" n="923"/>
            <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Romans <hi rendition="#aq">II.</hi> Buch.</hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">perforatique pilei, dilacerata ve&#x017F;timenta: aut cum<lb/>
illi, tum hæc, cum vilioribus permutata. C&#x0153;terum hæc<lb/>
omnia cum in publico factitarent petulanti&#x017F;&#x017F;imi ju-<lb/>
venes; quantum injuriarum iisdem mi&#x017F;eris Novitiis<lb/>
in abdito, intraque privatos parietes, illatum putaris!<lb/>
Tot igitur injuriis obnoxii cum vereri haberent, ne,<lb/>
quoties in publicum, præ&#x017F;ertim ad illa &#x017F;olennia, quæ<lb/>
diximus, loca prodirent, ultra modum vexarentur;<lb/>
Patronis opus erat, qui duriùs atque inhumaniùs ha-<lb/>
bitos defenderent, ac prodeuntes in forum, in tem-<lb/>
plum, in collegium comitarentur. Lecti igitur qui pa-<lb/>
trocinium eorum &#x017F;u&#x017F;ciperent, vetu&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imus quisque<lb/>
ac audaci&#x017F;&#x017F;imus Juniorum; &#x017F;eu potiùs pecunia, mune-<lb/>
ribus, compotatiunculis empti &#x017F;unt. Unde nova com-<lb/>
potationum genera, &amp; inter exagitatores ac Patronos,<lb/>
quoties aut illi exagitando, aut hi defendendo mo-<lb/>
dum videbantur excedere, jurgia, injuriæ, verbera, pro-<lb/>
vocationes, digladiationes, vulnerationes, &amp; infinita<lb/>
hoc genus mala alia. In utroque verò pennali&#x017F;andi<lb/>
genere, tàm antiquo, quàm novo, iis omnibus, quibus<lb/>
tot injuriæ perferendæ erant, &#x017F;everè, &amp; &#x017F;ub commina-<lb/>
tione infamiæ, ac crudeli&#x017F;&#x017F;imarum perfectionum, in-<lb/>
terdictum, ne quis Magi&#x017F;tratus Academici operam im-<lb/>
ploraret: aut &#x017F;altem &#x017F;ic enuntiaret injurias &#x017F;ibi illatas,<lb/>
ut in notitiam ejus pervenire po&#x017F;&#x017F;ent. Et&#x017F;i interim ad<lb/>
ea quandoque facienda ferendaque cogebantur, quæ<lb/>
nec aures ca&#x017F;tæ audire, narrare, nec pudici oculi legere<lb/>
&#x017F;cripto con&#x017F;ignata &#x017F;u&#x017F;tineant: quodq&#x0301;; proinde veren-<lb/>
dum erat, ne, &#x017F;i impunè ferrent eorum patratores, gra-<lb/>
vi&#x017F;&#x017F;imain divini Numinis iram in Academiam uni-<lb/>
ver&#x017F;am provocarent. Quid verò ad hæc omnia Se-<lb/>
reni&#x017F;&#x017F;imi Academiæ Nutritii? Quid Magi&#x017F;tratus Aca-<lb/>
demicus? Num tota mole irruentem barbariem ad-<lb/>
mi&#x017F;erunt? Num malum pe&#x017F;tilenti&#x017F;&#x017F;imum radices age-</hi><lb/>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">re pa&#x017F;&#x017F;i</hi> </fw><lb/>
          </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[923/0943] Romans II. Buch. perforatique pilei, dilacerata veſtimenta: aut cum illi, tum hæc, cum vilioribus permutata. Cœterum hæc omnia cum in publico factitarent petulantiſſimi ju- venes; quantum injuriarum iisdem miſeris Novitiis in abdito, intraque privatos parietes, illatum putaris! Tot igitur injuriis obnoxii cum vereri haberent, ne, quoties in publicum, præſertim ad illa ſolennia, quæ diximus, loca prodirent, ultra modum vexarentur; Patronis opus erat, qui duriùs atque inhumaniùs ha- bitos defenderent, ac prodeuntes in forum, in tem- plum, in collegium comitarentur. Lecti igitur qui pa- trocinium eorum ſuſciperent, vetuſtiſſimus quisque ac audaciſſimus Juniorum; ſeu potiùs pecunia, mune- ribus, compotatiunculis empti ſunt. Unde nova com- potationum genera, & inter exagitatores ac Patronos, quoties aut illi exagitando, aut hi defendendo mo- dum videbantur excedere, jurgia, injuriæ, verbera, pro- vocationes, digladiationes, vulnerationes, & infinita hoc genus mala alia. In utroque verò pennaliſandi genere, tàm antiquo, quàm novo, iis omnibus, quibus tot injuriæ perferendæ erant, ſeverè, & ſub commina- tione infamiæ, ac crudeliſſimarum perfectionum, in- terdictum, ne quis Magiſtratus Academici operam im- ploraret: aut ſaltem ſic enuntiaret injurias ſibi illatas, ut in notitiam ejus pervenire poſſent. Etſi interim ad ea quandoque facienda ferendaque cogebantur, quæ nec aures caſtæ audire, narrare, nec pudici oculi legere ſcripto conſignata ſuſtineant: quodq́; proinde veren- dum erat, ne, ſi impunè ferrent eorum patratores, gra- viſſimain divini Numinis iram in Academiam uni- verſam provocarent. Quid verò ad hæc omnia Se- reniſſimi Academiæ Nutritii? Quid Magiſtratus Aca- demicus? Num tota mole irruentem barbariem ad- miſerunt? Num malum peſtilentiſſimum radices age- re paſſi

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/happel_roman_1690
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/happel_roman_1690/943
Zitationshilfe: Happel, Eberhard Werner: Der Academische Roman. Ulm, 1690, S. 923. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/happel_roman_1690/943>, abgerufen am 23.11.2024.