Gryphius, Andreas: Teutsche Reim-Gedichte. Frankfurt (Main), 1650.Sonnette Gewündschte Lust vnd Frewd/ vnd Heil vnd Segen geben Vnd fortgang vnd gewinn/ vnd was mein Phoebus batt. Der Wundsch ist zwar nicht new' vnd voll gemeiner Sachen Herr Bräutgam: jhr mögt selbst der Brautt was newes ma- chen. Das Leben/ Seel vnd Geist/ vnd Händ vnd Füße hatt. XXXII. Auff Herr Herings Hochzeit. An die Brautt. OB zwar die schöne zeit/ der Erden newes leben/ Den Menschen newe lust/ den Bäumen newe zier. Vnd Früchte wider schenckt/ doch trawrt jhr für vnd für/ Vnd wolt Euch Jungfraw Brautt zu keiner Lust erheben! Wie daß man auch doch siht in stetten schmertzen schweben? Wo rührt dis Vbel her? Mich dünckt/ ich mercke schier/ Den vrsprung aller pein; dir/ dir Cupido dir/ Schreibt man die plage zu! Doch kan ich rettung geben/ So sprach Er; vnd warff Pfeil vnd Fackel auß der hand Vnd wagt sich auff die See der Mutter Vaterland Als da er (was jhr wünd scht/) den Hering hat gefangen. O mehr denn frembder fall/ Sol diß ein mittel seyn/ Was Seuch vnd Feber bringt! Ja schrie Er/ diß allein Jst was die Krancke sucht vnd was sie sol empfangen. XXXIII. Der Kayserin Constantinae Mauritij Ehege- mahlin Grabschrifft. Aus dem Gri- chischen Cedreni. JCh/ voll von tausend angst/ vnd voll von tausend pein/ Deß Kaysers Eh-gemahl/ von Keysern auch gebohren/ Tiberius sein Kind/ das Mauritz jhm erkohren/ Deß Kaysers werthe Fraw vud Mutter/ ging hier eyn! Jtzt lehr ich was es sey/ auff Thronen herrlich seyn. Jch fiel durch grim deß Volcks/ das sich auff mich verschwo- ren/ Durch
Sonnette Gewuͤndſchte Luſt vnd Frewd/ vnd Heil vnd Segen geben Vnd fortgang vnd gewinn/ vnd was mein Phœbus batt. Der Wundſch iſt zwar nicht new’ vnd voll gemeiner Sachen Herꝛ Braͤutgam: jhr moͤgt ſelbſt der Brautt was newes ma- chen. Das Leben/ Seel vnd Geiſt/ vnd Haͤnd vnd Fuͤße hatt. XXXII. Auff Herꝛ Herings Hochzeit. An die Brautt. OB zwar die ſchoͤne zeit/ der Erden newes leben/ Den Menſchen newe luſt/ den Baͤumen newe zier. Vnd Fruͤchte wider ſchenckt/ doch trawrt jhr fuͤr vnd fuͤr/ Vnd wolt Euch Jungfraw Brautt zu keiner Luſt erheben! Wie daß man auch doch ſiht in ſtetten ſchmertzen ſchweben? Wo ruͤhrt dis Vbel her? Mich duͤnckt/ ich mercke ſchier/ Den vrſprung aller pein; dir/ dir Cupido dir/ Schreibt man die plage zu! Doch kan ich rettung geben/ So ſprach Er; vnd warff Pfeil vnd Fackel auß der hand Vnd wagt ſich auff die See der Mutter Vaterland Als da er (was jhr wuͤnd ſcht/) den Hering hat gefangen. O mehr denn frembder fall/ Sol diß ein mittel ſeyn/ Was Seuch vnd Feber bringt! Ja ſchrie Er/ diß allein Jſt was die Krancke ſucht vnd was ſie ſol empfangen. XXXIII. Der Kayſerin Conſtantinæ Mauritij Ehege- mahlin Grabſchrifft. Aus dem Gri- chiſchen Cedreni. JCh/ voll von tauſend angſt/ vnd voll von tauſend pein/ Deß Kayſers Eh-gemahl/ von Keyſern auch gebohren/ Tiberius ſein Kind/ das Mauritz jhm erkohren/ Deß Kayſers werthe Fraw vud Mutter/ ging hier eyn! Jtzt lehr ich was es ſey/ auff Thronen herꝛlich ſeyn. Jch fiel durch grim deß Volcks/ das ſich auff mich verſchwo- ren/ Durch
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0198" n="186"/> <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Sonnette</hi> </fw><lb/> <lg n="4"> <l>Gewuͤndſchte Luſt vnd Frewd/ vnd Heil vnd Segen geben</l><lb/> <l>Vnd fortgang vnd gewinn/ vnd was mein <hi rendition="#aq">Phœbus</hi> batt.</l> </lg><lb/> <lg n="5"> <l>Der Wundſch iſt zwar nicht new’ vnd voll gemeiner Sachen</l><lb/> <l>Herꝛ Braͤutgam: jhr moͤgt ſelbſt der Brautt was newes ma-</l><lb/> <l>chen.</l><lb/> <l>Das Leben/ Seel vnd Geiſt/ vnd Haͤnd vnd Fuͤße hatt.</l> </lg> </lg> </div><lb/> <div n="3"> <head> <hi rendition="#b"><hi rendition="#aq">XXXII.</hi><lb/> Auff Herꝛ Herings Hochzeit. An die Brautt.</hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <lg n="1"> <l><hi rendition="#in">O</hi>B zwar die ſchoͤne zeit/ der Erden newes leben/</l><lb/> <l>Den Menſchen newe luſt/ den Baͤumen newe zier.</l><lb/> <l>Vnd Fruͤchte wider ſchenckt/ doch trawrt jhr fuͤr vnd fuͤr/</l><lb/> <l>Vnd wolt Euch Jungfraw Brautt zu keiner Luſt erheben!</l> </lg><lb/> <lg n="2"> <l>Wie daß man auch doch ſiht in ſtetten ſchmertzen ſchweben?</l><lb/> <l>Wo ruͤhrt dis Vbel her? Mich duͤnckt/ ich mercke ſchier/</l><lb/> <l>Den vrſprung aller pein; dir/ dir Cupido dir/</l><lb/> <l>Schreibt man die plage zu! Doch kan ich rettung geben/</l> </lg><lb/> <lg n="3"> <l>So ſprach Er; vnd warff Pfeil vnd Fackel auß der hand</l><lb/> <l>Vnd wagt ſich auff die See der Mutter Vaterland</l><lb/> <l>Als da er (was jhr wuͤnd ſcht/) den Hering hat gefangen.</l> </lg><lb/> <lg n="4"> <l>O mehr denn frembder fall/ Sol diß ein mittel ſeyn/</l><lb/> <l>Was Seuch vnd Feber bringt! Ja ſchrie Er/ diß allein</l><lb/> <l>Jſt was die Krancke ſucht vnd was ſie ſol empfangen.</l> </lg> </lg> </div><lb/> <div n="3"> <head> <hi rendition="#b"><hi rendition="#aq">XXXIII.</hi><lb/> Der Kayſerin <hi rendition="#aq">Conſtantinæ Mauritij</hi> Ehege-<lb/> mahlin Grabſchrifft. Aus dem Gri-<lb/> chiſchen <hi rendition="#aq">Cedreni.</hi></hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <lg n="1"> <l><hi rendition="#in">J</hi>Ch/ voll von tauſend angſt/ vnd voll von tauſend pein/</l><lb/> <l>Deß Kayſers Eh-gemahl/ von Keyſern auch gebohren/</l><lb/> <l>Tiberius ſein Kind/ das Mauritz jhm erkohren/</l><lb/> <l>Deß Kayſers werthe Fraw vud Mutter/ ging hier eyn!</l> </lg><lb/> <lg n="2"> <l>Jtzt lehr ich was es ſey/ auff Thronen herꝛlich ſeyn.</l><lb/> <l>Jch fiel durch grim deß Volcks/ das ſich auff mich verſchwo-</l><lb/> <l>ren/</l> </lg><lb/> <fw place="bottom" type="catch">Durch</fw><lb/> </lg> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [186/0198]
Sonnette
Gewuͤndſchte Luſt vnd Frewd/ vnd Heil vnd Segen geben
Vnd fortgang vnd gewinn/ vnd was mein Phœbus batt.
Der Wundſch iſt zwar nicht new’ vnd voll gemeiner Sachen
Herꝛ Braͤutgam: jhr moͤgt ſelbſt der Brautt was newes ma-
chen.
Das Leben/ Seel vnd Geiſt/ vnd Haͤnd vnd Fuͤße hatt.
XXXII.
Auff Herꝛ Herings Hochzeit. An die Brautt.
OB zwar die ſchoͤne zeit/ der Erden newes leben/
Den Menſchen newe luſt/ den Baͤumen newe zier.
Vnd Fruͤchte wider ſchenckt/ doch trawrt jhr fuͤr vnd fuͤr/
Vnd wolt Euch Jungfraw Brautt zu keiner Luſt erheben!
Wie daß man auch doch ſiht in ſtetten ſchmertzen ſchweben?
Wo ruͤhrt dis Vbel her? Mich duͤnckt/ ich mercke ſchier/
Den vrſprung aller pein; dir/ dir Cupido dir/
Schreibt man die plage zu! Doch kan ich rettung geben/
So ſprach Er; vnd warff Pfeil vnd Fackel auß der hand
Vnd wagt ſich auff die See der Mutter Vaterland
Als da er (was jhr wuͤnd ſcht/) den Hering hat gefangen.
O mehr denn frembder fall/ Sol diß ein mittel ſeyn/
Was Seuch vnd Feber bringt! Ja ſchrie Er/ diß allein
Jſt was die Krancke ſucht vnd was ſie ſol empfangen.
XXXIII.
Der Kayſerin Conſtantinæ Mauritij Ehege-
mahlin Grabſchrifft. Aus dem Gri-
chiſchen Cedreni.
JCh/ voll von tauſend angſt/ vnd voll von tauſend pein/
Deß Kayſers Eh-gemahl/ von Keyſern auch gebohren/
Tiberius ſein Kind/ das Mauritz jhm erkohren/
Deß Kayſers werthe Fraw vud Mutter/ ging hier eyn!
Jtzt lehr ich was es ſey/ auff Thronen herꝛlich ſeyn.
Jch fiel durch grim deß Volcks/ das ſich auff mich verſchwo-
ren/
Durch
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/gryphius_leoarmenius_1650 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/gryphius_leoarmenius_1650/198 |
Zitationshilfe: | Gryphius, Andreas: Teutsche Reim-Gedichte. Frankfurt (Main), 1650, S. 186. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/gryphius_leoarmenius_1650/198>, abgerufen am 07.07.2024. |