Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:

<< vorherige Seite

nächste Seite >>

den Kop af, gaet so weder na't Hof. Den Ko-
ningh vraeghde hem, of het bestelt was? antwoor-
de ja. Men vraeghde hem; hoe hy't bestelt had?
Seyde aldus: ik nam den eenen by syn Beenen,
en ick slveger den ander met, dat hy doodt ter
Aerden viel, en den anderen heb ick met de selfde
Munt betaelt En die ick by de Beenen had, half
doodt zynde, smeet ick met sulcken Kracht tegen een
Boom, dat den Boom wel ses Voet uyt de Aerde
vloogh. De Vreughd was seer groot, ende men
hielt hem voor de grootste in't Hof. Hy maeck-
ten hem wederom gereed, en den Adel van't Hof
met hem, en daer toe een braef Heyrleger, daer
hy Oversten van sou zyn. Syn Afscheyd geno-
men hebbende, vingh't derde Stuck aen. Liet het
Leger marcheeren, ende hy volghde te Paerd. Maer
alsoo hy noyt een Paerd gereden hadde, wist hen
qualyk in Postuur te houden. Gekomen zynde op
de Plaets daer de Vyandt was, laet hy het Leger
in Batalie stellen, hem wierd doe geboodschapt,
dat het alles in Order was. Wist niet, hoe hy't
Paerd soude wenden. Treckt aen de verkeerde Zy-
de des Tooms, en geeft het Paerd de Sporen, so
dat het met een volle Galop na de Vyand liep.
En alsoo hy den Toom van het Paerd niet vast en
hield, greep hy onderwegen een houte Kruys, dat
onder afbrack, en hield het soo vast in den Arm.
Den Vyand hem siende, meende dat het de Duy-
vel was, ende begonden te vluchten, en die't niet
ontkomen en kosten, verdronken: staken hare Sche-
pen van de Wal af ende voeren soo wegh. Hy
quam met den Zegen wederom by syn Adeldom,
en't heele Leger, die hy zyn Victorie verhaelde, en
hoe de Vyanden heel in Routen geslagen waren.
Hy komt by den Koningh, en verhaelt syn Victo-
rie, die hem bedanckten. Voorts doet hy hem uyt-
roepen voor Navolger en Nazaat tot de Kroon.
Den Trouwdagh vast gestelt zynde, maken daertoe
groote Preparatien. Den Trouw gehouden heb-
bende, was hy in groot Annsien, en altyd naest den
Koningh. 't Geviel, dat Kobisje meest alle Nach-
ten droomde, als dat hy noch aen de Naaybank
sat, en hem quam altydt noch het een of't ander

den Kop af, gaet ſo weder na't Hof. Den Ko-
ningh vraeghde hem, of het beſtelt was? antwoor-
de ja. Men vraeghde hem; hoe hy't beſtelt had?
Seyde aldus: ik nam den eenen by ſyn Beenen,
en ick ſlveger den ander met, dat hy doodt ter
Aerden viel, en den anderen heb ick met de ſelfde
Munt betaelt En die ick by de Beenen had, half
doodt zynde, ſmeet ick met ſulcken Kracht tegen een
Boom, dat den Boom wel ſes Voet uyt de Aerde
vloogh. De Vreughd was ſeer groot, ende men
hielt hem voor de grootſte in't Hof. Hy maeck-
ten hem wederom gereed, en den Adel van't Hof
met hem, en daer toe een braef Heyrleger, daer
hy Overſten van ſou zyn. Syn Afſcheyd geno-
men hebbende, vingh't derde Stuck aen. Liet het
Leger marcheeren, ende hy volghde te Paerd. Maer
alſoo hy noyt een Paerd gereden hadde, wiſt hen
qualyk in Poſtuur te houden. Gekomen zynde op
de Plaets daer de Vyandt was, laet hy het Leger
in Batalie ſtellen, hem wierd doe geboodſchapt,
dat het alles in Order was. Wiſt niet, hoe hy't
Paerd ſoude wenden. Treckt aen de verkeerde Zy-
de des Tooms, en geeft het Paerd de Sporen, ſo
dat het met een volle Galop na de Vyand liep.
En alſoo hy den Toom van het Paerd niet vaſt en
hield, greep hy onderwegen een houte Kruys, dat
onder afbrack, en hield het ſoo vaſt in den Arm.
Den Vyand hem ſiende, meende dat het de Duy-
vel was, ende begonden te vluchten, en die't niet
ontkomen en koſten, verdronken: ſtaken hare Sche-
pen van de Wal af ende voeren ſoo wegh. Hy
quam met den Zegen wederom by ſyn Adeldom,
en't heele Leger, die hy zyn Victorie verhaelde, en
hoe de Vyanden heel in Routen geſlagen waren.
Hy komt by den Koningh, en verhaelt ſyn Victo-
rie, die hem bedanckten. Voorts doet hy hem uyt-
roepen voor Navolger en Nazaat tot de Kroon.
Den Trouwdagh vaſt geſtelt zynde, maken daertoe
groote Preparatien. Den Trouw gehouden heb-
bende, was hy in groot Annſien, en altyd naeſt den
Koningh. 't Geviel, dat Kobisje meeſt alle Nach-
ten droomde, als dat hy noch aen de Naaybank
ſat, en hem quam altydt noch het een of't ander

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0436" n="XIV"/>
den Kop af, gaet &#x017F;o weder na't Hof. Den Ko-<lb/>
ningh vraeghde hem, of het be&#x017F;telt was? antwoor-<lb/>
de ja. Men vraeghde hem; hoe hy't be&#x017F;telt had?<lb/>
Seyde aldus: ik nam den eenen by &#x017F;yn Beenen,<lb/>
en ick &#x017F;lveger den ander met, dat hy doodt ter<lb/>
Aerden viel, en den anderen heb ick met de &#x017F;elfde<lb/>
Munt betaelt En die ick by de Beenen had, half<lb/>
doodt zynde, &#x017F;meet ick met &#x017F;ulcken Kracht tegen een<lb/>
Boom, dat den Boom wel &#x017F;es Voet uyt de Aerde<lb/>
vloogh. De Vreughd was &#x017F;eer groot, ende men<lb/>
hielt hem voor de groot&#x017F;te in't Hof. Hy maeck-<lb/>
ten hem wederom gereed, en den Adel van't Hof<lb/>
met hem, en daer toe een braef Heyrleger, daer<lb/>
hy Over&#x017F;ten van &#x017F;ou zyn. Syn Af&#x017F;cheyd geno-<lb/>
men hebbende, vingh't derde Stuck aen. Liet het<lb/>
Leger marcheeren, ende hy volghde te Paerd. Maer<lb/>
al&#x017F;oo hy noyt een Paerd gereden hadde, wi&#x017F;t hen<lb/>
qualyk in Po&#x017F;tuur te houden. Gekomen zynde op<lb/>
de Plaets daer de Vyandt was, laet hy het Leger<lb/>
in Batalie &#x017F;tellen, hem wierd doe gebood&#x017F;chapt,<lb/>
dat het alles in Order was. Wi&#x017F;t niet, hoe hy't<lb/>
Paerd &#x017F;oude wenden. Treckt aen de verkeerde Zy-<lb/>
de des Tooms, en geeft het Paerd de Sporen, &#x017F;o<lb/>
dat het met een volle Galop na de Vyand liep.<lb/>
En al&#x017F;oo hy den Toom van het Paerd niet va&#x017F;t en<lb/>
hield, greep hy onderwegen een houte Kruys, dat<lb/>
onder afbrack, en hield het &#x017F;oo va&#x017F;t in den Arm.<lb/>
Den Vyand hem &#x017F;iende, meende dat het de Duy-<lb/>
vel was, ende begonden te vluchten, en die't niet<lb/>
ontkomen en ko&#x017F;ten, verdronken: &#x017F;taken hare Sche-<lb/>
pen van de Wal af ende voeren &#x017F;oo wegh. Hy<lb/>
quam met den Zegen wederom by &#x017F;yn Adeldom,<lb/>
en't heele Leger, die hy zyn Victorie verhaelde, en<lb/>
hoe de Vyanden heel in Routen ge&#x017F;lagen waren.<lb/>
Hy komt by den Koningh, en verhaelt &#x017F;yn Victo-<lb/>
rie, die hem bedanckten. Voorts doet hy hem uyt-<lb/>
roepen voor Navolger en Nazaat tot de Kroon.<lb/>
Den Trouwdagh va&#x017F;t ge&#x017F;telt zynde, maken daertoe<lb/>
groote Preparatien. Den Trouw gehouden heb-<lb/>
bende, was hy in groot Ann&#x017F;ien, en altyd nae&#x017F;t den<lb/>
Koningh. 't Geviel, dat Kobisje mee&#x017F;t alle Nach-<lb/>
ten droomde, als dat hy noch aen de Naaybank<lb/>
&#x017F;at, en hem quam altydt noch het een of't ander<lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>

[XIV/0436] den Kop af, gaet ſo weder na't Hof. Den Ko- ningh vraeghde hem, of het beſtelt was? antwoor- de ja. Men vraeghde hem; hoe hy't beſtelt had? Seyde aldus: ik nam den eenen by ſyn Beenen, en ick ſlveger den ander met, dat hy doodt ter Aerden viel, en den anderen heb ick met de ſelfde Munt betaelt En die ick by de Beenen had, half doodt zynde, ſmeet ick met ſulcken Kracht tegen een Boom, dat den Boom wel ſes Voet uyt de Aerde vloogh. De Vreughd was ſeer groot, ende men hielt hem voor de grootſte in't Hof. Hy maeck- ten hem wederom gereed, en den Adel van't Hof met hem, en daer toe een braef Heyrleger, daer hy Overſten van ſou zyn. Syn Afſcheyd geno- men hebbende, vingh't derde Stuck aen. Liet het Leger marcheeren, ende hy volghde te Paerd. Maer alſoo hy noyt een Paerd gereden hadde, wiſt hen qualyk in Poſtuur te houden. Gekomen zynde op de Plaets daer de Vyandt was, laet hy het Leger in Batalie ſtellen, hem wierd doe geboodſchapt, dat het alles in Order was. Wiſt niet, hoe hy't Paerd ſoude wenden. Treckt aen de verkeerde Zy- de des Tooms, en geeft het Paerd de Sporen, ſo dat het met een volle Galop na de Vyand liep. En alſoo hy den Toom van het Paerd niet vaſt en hield, greep hy onderwegen een houte Kruys, dat onder afbrack, en hield het ſoo vaſt in den Arm. Den Vyand hem ſiende, meende dat het de Duy- vel was, ende begonden te vluchten, en die't niet ontkomen en koſten, verdronken: ſtaken hare Sche- pen van de Wal af ende voeren ſoo wegh. Hy quam met den Zegen wederom by ſyn Adeldom, en't heele Leger, die hy zyn Victorie verhaelde, en hoe de Vyanden heel in Routen geſlagen waren. Hy komt by den Koningh, en verhaelt ſyn Victo- rie, die hem bedanckten. Voorts doet hy hem uyt- roepen voor Navolger en Nazaat tot de Kroon. Den Trouwdagh vaſt geſtelt zynde, maken daertoe groote Preparatien. Den Trouw gehouden heb- bende, was hy in groot Annſien, en altyd naeſt den Koningh. 't Geviel, dat Kobisje meeſt alle Nach- ten droomde, als dat hy noch aen de Naaybank ſat, en hem quam altydt noch het een of't ander

Suche im Werk

Informationen zum Werk

Titeldaten
Verfügbarkeit Text (TEI-XML-, HTML-, TCF-, E-Book-Fassung): CC BY-SA 4.0.
Nutzungsbedingungen

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ^?

Language Resource Switchboard^?

Resource/URL übermitteln

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.

Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk:	https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite:	https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/436
Zitationshilfe:	Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. XIV. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/436>, abgerufen am 24.11.2024.

Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer Creative-Commons-Lizenz. Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken. Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.

Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.

2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de.

Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.