Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:

<< vorherige Seite

nächste Seite >>

geschieden. By den Koningh nu zynde, was hy
in groot Aensien. Ondertusschen word hem voor-
gehouden, hy kon des Koninghs Zwager worden,
maer daer waren drie zware Dingen te doen, die
moest hy voor den Koningh uytwercken. Voor
eerst soo was 'er een wild Vercken, dat seer veel
quaed dede, en niemand vangen kon. Ten twee-
den waren 'er drie Reusen, die het in het Bosch
des Koninghs soo onvry maekten, dat 'er niemand
door konde r[e]ysen, of was een doodt Man. Ten
derden waren 'er ettelyke duysend vreemde Volcke-
ren in het Landt gevallen, en soo't scheen, stond
het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt hy aen om
uyt te voeren. Word den Wegh aengewesen, daer
het wild Vercken was. Gaet met een groote Cou-
ragie uyt 't Hof. Hy was qualyck soo ver, dat
hy 't Vercken hoorde, of wenschte sich selve weer
aen syn Naaybank. 't Vercken komt met sulcken
Furie op hem aenlopen, dat hy na een goed Heen-
komen sagh, siet een vervallen Kapel, en vlucht
daer in. Het Vercken hem na. Hy met 'er Haast
vlieght door het Venster over de Muur ende haelt
de Deur van de Kapel toe. Doen was 't Ver-
cken vast, en komt by den Koningh, die hem vraegh-
de, hoe hy 't Vercken gevangen had? voer altoos
uyt: ick greep het met groote Kracht by de Hai-
ren of Borstelen en wierp 't in de Kapel, en ick
heb't niet willen dooden, om u voor een Present
te vereeren Groote Vreugd was 'er in 't Hof.
-- Gaet na de Reusen, en tot en Geluck vond haer
slapende. Neemt syn Sack, vult die met Steenen.
Klimt op eenen hoogen Boom, werpt den eenen,
die meenden dat het den anderen dede. Begint te
kyven, hy sou syn werpen laten of hy soude hem
voor syn Ooren bruyen. Den tweeden word ook
geworpen, begint te vloecken. De derde word
met het selfde onthaelt. Staet op en treckt syn
Degen. Vlieght den anderen aen, en steekt hem,
dat hy doodt ter Aerden valt. Begint met den
anderen ook, en door't lang Worstelen vallen bey-
de ter Aerden van Vermoeytheyd. Hy syn Kans
siende, komt af en neemt van die dood was syn
Rapier, en steekt die alle beyde doodt, en houdse

geſchieden. By den Koningh nu zynde, was hy
in groot Aenſien. Ondertuſſchen word hem voor-
gehouden, hy kon des Koninghs Zwager worden,
maer daer waren drie zware Dingen te doen, die
moeſt hy voor den Koningh uytwercken. Voor
eerſt ſoo was 'er een wild Vercken, dat ſeer veel
quaed dede, en niemand vangen kon. Ten twee-
den waren 'er drie Reuſen, die het in het Bosch
des Koninghs ſoo onvry maekten, dat 'er niemand
door konde r[e]yſen, of was een doodt Man. Ten
derden waren 'er ettelyke duyſend vreemde Volcke-
ren in het Landt gevallen, en ſoo't ſcheen, ſtond
het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt hy aen om
uyt te voeren. Word den Wegh aengeweſen, daer
het wild Vercken was. Gaet met een groote Cou-
ragie uyt 't Hof. Hy was qualyck ſoo ver, dat
hy 't Vercken hoorde, of wenſchte ſich ſelve weer
aen ſyn Naaybank. 't Vercken komt met ſulcken
Furie op hem aenlopen, dat hy na een goed Heen-
komen ſagh, ſiet een vervallen Kapel, en vlucht
daer in. Het Vercken hem na. Hy met 'er Haaſt
vlieght door het Venſter over de Muur ende haelt
de Deur van de Kapel toe. Doen was 't Ver-
cken vaſt, en komt by den Koningh, die hem vraegh-
de, hoe hy 't Vercken gevangen had? voer altoos
uyt: ick greep het met groote Kracht by de Hai-
ren of Borſtelen en wierp 't in de Kapel, en ick
heb't niet willen dooden, om u voor een Preſent
te vereeren Groote Vreugd was 'er in 't Hof.
— Gaet na de Reuſen, en tot en Geluck vond haer
ſlapende. Neemt ſyn Sack, vult die met Steenen.
Klimt op eenen hoogen Boom, werpt den eenen,
die meenden dat het den anderen dede. Begint te
kyven, hy ſou ſyn werpen laten of hy ſoude hem
voor ſyn Ooren bruyen. Den tweeden word ook
geworpen, begint te vloecken. De derde word
met het ſelfde onthaelt. Staet op en treckt ſyn
Degen. Vlieght den anderen aen, en ſteekt hem,
dat hy doodt ter Aerden valt. Begint met den
anderen ook, en door't lang Worſtelen vallen bey-
de ter Aerden van Vermoeytheyd. Hy ſyn Kans
ſiende, komt af en neemt van die dood was ſyn
Rapier, en ſteekt die alle beyde doodt, en houdſe

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0435" n="XIII"/>
ge&#x017F;chieden. By den Koningh nu zynde, was hy<lb/>
in groot Aen&#x017F;ien. Ondertu&#x017F;&#x017F;chen word hem voor-<lb/>
gehouden, hy kon des Koninghs Zwager worden,<lb/>
maer daer waren drie zware Dingen te doen, die<lb/>
moe&#x017F;t hy voor den Koningh uytwercken. Voor<lb/>
eer&#x017F;t &#x017F;oo was 'er een wild Vercken, dat &#x017F;eer veel<lb/>
quaed dede, en niemand vangen kon. Ten twee-<lb/>
den waren 'er drie Reu&#x017F;en, die het in het Bosch<lb/>
des Koninghs &#x017F;oo onvry maekten, dat 'er niemand<lb/>
door konde r<supplied>e</supplied>y&#x017F;en, of was een doodt Man. Ten<lb/>
derden waren 'er ettelyke duy&#x017F;end vreemde Volcke-<lb/>
ren in het Landt gevallen, en &#x017F;oo't &#x017F;cheen, &#x017F;tond<lb/>
het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt hy aen om<lb/>
uyt te voeren. Word den Wegh aengewe&#x017F;en, daer<lb/>
het wild Vercken was. Gaet met een groote Cou-<lb/>
ragie uyt 't Hof. Hy was qualyck &#x017F;oo ver, dat<lb/>
hy 't Vercken hoorde, of wen&#x017F;chte &#x017F;ich &#x017F;elve weer<lb/>
aen &#x017F;yn Naaybank. 't Vercken komt met &#x017F;ulcken<lb/>
Furie op hem aenlopen, dat hy na een goed Heen-<lb/>
komen &#x017F;agh, &#x017F;iet een vervallen Kapel, en vlucht<lb/>
daer in. Het Vercken hem na. Hy met 'er Haa&#x017F;t<lb/>
vlieght door het Ven&#x017F;ter over de Muur ende haelt<lb/>
de Deur van de Kapel toe. Doen was 't Ver-<lb/>
cken va&#x017F;t, en komt by den Koningh, die hem vraegh-<lb/>
de, hoe hy 't Vercken gevangen had? voer altoos<lb/>
uyt: ick greep het met groote Kracht by de Hai-<lb/>
ren of Bor&#x017F;telen en wierp 't in de Kapel, en ick<lb/>
heb't niet willen dooden, om u voor een Pre&#x017F;ent<lb/>
te vereeren Groote Vreugd was 'er in 't Hof.<lb/>
&#x2014; Gaet na de Reu&#x017F;en, en tot en Geluck vond haer<lb/>
&#x017F;lapende. Neemt &#x017F;yn Sack, vult die met Steenen.<lb/>
Klimt op eenen hoogen Boom, werpt den eenen,<lb/>
die meenden dat het den anderen dede. Begint te<lb/>
kyven, hy &#x017F;ou &#x017F;yn werpen laten of hy &#x017F;oude hem<lb/>
voor &#x017F;yn Ooren bruyen. Den tweeden word ook<lb/>
geworpen, begint te vloecken. De derde word<lb/>
met het &#x017F;elfde onthaelt. Staet op en treckt &#x017F;yn<lb/>
Degen. Vlieght den anderen aen, en &#x017F;teekt hem,<lb/>
dat hy doodt ter Aerden valt. Begint met den<lb/>
anderen ook, en door't lang Wor&#x017F;telen vallen bey-<lb/>
de ter Aerden van Vermoeytheyd. Hy &#x017F;yn Kans<lb/>
&#x017F;iende, komt af en neemt van die dood was &#x017F;yn<lb/>
Rapier, en &#x017F;teekt die alle beyde doodt, en houd&#x017F;e<lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>

[XIII/0435] geſchieden. By den Koningh nu zynde, was hy in groot Aenſien. Ondertuſſchen word hem voor- gehouden, hy kon des Koninghs Zwager worden, maer daer waren drie zware Dingen te doen, die moeſt hy voor den Koningh uytwercken. Voor eerſt ſoo was 'er een wild Vercken, dat ſeer veel quaed dede, en niemand vangen kon. Ten twee- den waren 'er drie Reuſen, die het in het Bosch des Koninghs ſoo onvry maekten, dat 'er niemand door konde reyſen, of was een doodt Man. Ten derden waren 'er ettelyke duyſend vreemde Volcke- ren in het Landt gevallen, en ſoo't ſcheen, ſtond het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt hy aen om uyt te voeren. Word den Wegh aengeweſen, daer het wild Vercken was. Gaet met een groote Cou- ragie uyt 't Hof. Hy was qualyck ſoo ver, dat hy 't Vercken hoorde, of wenſchte ſich ſelve weer aen ſyn Naaybank. 't Vercken komt met ſulcken Furie op hem aenlopen, dat hy na een goed Heen- komen ſagh, ſiet een vervallen Kapel, en vlucht daer in. Het Vercken hem na. Hy met 'er Haaſt vlieght door het Venſter over de Muur ende haelt de Deur van de Kapel toe. Doen was 't Ver- cken vaſt, en komt by den Koningh, die hem vraegh- de, hoe hy 't Vercken gevangen had? voer altoos uyt: ick greep het met groote Kracht by de Hai- ren of Borſtelen en wierp 't in de Kapel, en ick heb't niet willen dooden, om u voor een Preſent te vereeren Groote Vreugd was 'er in 't Hof. — Gaet na de Reuſen, en tot en Geluck vond haer ſlapende. Neemt ſyn Sack, vult die met Steenen. Klimt op eenen hoogen Boom, werpt den eenen, die meenden dat het den anderen dede. Begint te kyven, hy ſou ſyn werpen laten of hy ſoude hem voor ſyn Ooren bruyen. Den tweeden word ook geworpen, begint te vloecken. De derde word met het ſelfde onthaelt. Staet op en treckt ſyn Degen. Vlieght den anderen aen, en ſteekt hem, dat hy doodt ter Aerden valt. Begint met den anderen ook, en door't lang Worſtelen vallen bey- de ter Aerden van Vermoeytheyd. Hy ſyn Kans ſiende, komt af en neemt van die dood was ſyn Rapier, en ſteekt die alle beyde doodt, en houdſe

Suche im Werk

Informationen zum Werk

Titeldaten
Verfügbarkeit Text (TEI-XML-, HTML-, TCF-, E-Book-Fassung): CC BY-SA 4.0.
Nutzungsbedingungen

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ^?

Language Resource Switchboard^?

Resource/URL übermitteln

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.

Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk:	https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite:	https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/435
Zitationshilfe:	Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. XIII. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/435>, abgerufen am 24.11.2024.

Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer Creative-Commons-Lizenz. Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken. Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.

Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.

2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de.

Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.