Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

10. Puniceus. A Phoenicibus color phoeni-
ceus, puniceus quoque dictus flagrat, velut viola
flammea: atque ita a multis olim purpura vocata
fuit violacea, hodie pene nomen servat: nam Pao-
nacius, quasi puniceus dicitur, etsi aliqui vocem
hanc vernaculam a pavonis colore factam volunt.
Phoeniceum vero alium ab hoc palma (quae phoe-
nix Graece est) a se nominavit. Color hic in equo,
ut jam diximus, maxime laudatur, qui modo spa-
diceus, baius modo, badius etiam et balius, variis
nominibus vocatus est. Termites enim palmarum
cum fructu spadices, et baia Graeci dicunt: unde
equus ab equisonibus appellatur baius.

11. Fulvus. Ex omnibus maxime lucet ful-
vus, quem multa jactant, orichalcum in primis,
aurum, ipsaeque etiam stellae:
Quas non extinguunt venti, non nimbus aquosa
Nube cadens: celsa semper sed luce coruscant.
Quare Tibullus proprie sidera fulva appellavit. Est
et aureolae species arenac, quam fulvam dixit
Virgilius: et genus quoddam aquilae ab Aristotele
maxime celebratum, colore etiam fulvo. Qui si
obtusus quodammodo est, atque obscuratus, vo-
catur ravus. Jamque sic Horatius lupam appella-
vit, cujus colorem noto magis verbo plerique omnes
fulvum dixerunt. Tradunt aliqui ravos oculos, quos
in cane et ariete laudat M. Varro, inter caesios
esse et flavos.

10. Puniceus. A Phoenicibus color phoeni-
ceus, puniceus quoque dictus flagrat, velut viola
flammea: atque ita a multis olim purpura vocata
fuit violacea, hodie pene nomen servat: nam Pao-
nacius, quasi puniceus dicitur, etsi aliqui vocem
hanc vernaculam a pavonis colore factam volunt.
Phoeniceum vero alium ab hoc palma (quae phoe-
nix Graece est) a se nominavit. Color hic in equo,
ut jam diximus, maxime laudatur, qui modo spa-
diceus, baius modo, badius etiam et balius, variis
nominibus vocatus est. Termites enim palmarum
cum fructu spadices, et baia Graeci dicunt: unde
equus ab equisonibus appellatur baius.

11. Fulvus. Ex omnibus maxime lucet ful-
vus, quem multa jactant, orichalcum in primis,
aurum, ipsaeque etiam stellae:
Quas non extinguunt venti, non nimbus aquosa
Nube cadens: celsa semper sed luce coruscant.
Quare Tibullus proprie sidera fulva appellavit. Est
et aureolae species arenac, quam fulvam dixit
Virgilius: et genus quoddam aquilae ab Aristotele
maxime celebratum, colore etiam fulvo. Qui si
obtusus quodammodo est, atque obscuratus, vo-
catur ravus. Jamque sic Horatius lupam appella-
vit, cujus colorem noto magis verbo plerique omnes
fulvum dixerunt. Tradunt aliqui ravos oculos, quos
in cane et ariete laudat M. Varro, inter caesios
esse et flavos.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0219" n="185"/>
          <p> <hi rendition="#aq">10. <hi rendition="#i"><hi rendition="#g">Puniceus</hi></hi>. A Phoenicibus color phoeni-<lb/>
ceus, puniceus quoque dictus flagrat, velut viola<lb/>
flammea: atque ita a multis olim purpura vocata<lb/>
fuit violacea, hodie pene nomen servat: nam <hi rendition="#i">Pao-<lb/>
nacius</hi>, quasi puniceus dicitur, etsi aliqui vocem<lb/>
hanc vernaculam a pavonis colore factam volunt.<lb/>
Phoeniceum vero alium ab hoc palma (quae phoe-<lb/>
nix Graece est) a se nominavit. Color hic in equo,<lb/>
ut jam diximus, maxime laudatur, qui modo <hi rendition="#i">spa-<lb/>
diceus, baius</hi> modo, <hi rendition="#i">badius</hi> etiam et <hi rendition="#i">balius</hi>, variis<lb/>
nominibus vocatus est. Termites enim palmarum<lb/>
cum fructu spadices, et baia Graeci dicunt: unde<lb/>
equus ab equisonibus appellatur baius.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">11. <hi rendition="#i"><hi rendition="#g">Fulvus</hi></hi>. Ex omnibus maxime lucet ful-<lb/>
vus, quem multa jactant, orichalcum in primis,<lb/>
aurum, ipsaeque etiam stellae:<lb/><hi rendition="#et">Quas non extinguunt venti, non nimbus aquosa<lb/>
Nube cadens: celsa semper sed luce coruscant.</hi><lb/>
Quare Tibullus proprie sidera fulva appellavit. Est<lb/>
et aureolae species arenac, quam fulvam dixit<lb/>
Virgilius: et genus quoddam aquilae ab Aristotele<lb/>
maxime celebratum, colore etiam fulvo. Qui si<lb/>
obtusus quodammodo est, atque obscuratus, vo-<lb/>
catur <hi rendition="#i">ravus</hi>. Jamque sic Horatius lupam appella-<lb/>
vit, cujus colorem noto magis verbo plerique omnes<lb/>
fulvum dixerunt. Tradunt aliqui ravos oculos, quos<lb/>
in cane et ariete laudat M. Varro, inter caesios<lb/>
esse et flavos.</hi> </p><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[185/0219] 10. Puniceus. A Phoenicibus color phoeni- ceus, puniceus quoque dictus flagrat, velut viola flammea: atque ita a multis olim purpura vocata fuit violacea, hodie pene nomen servat: nam Pao- nacius, quasi puniceus dicitur, etsi aliqui vocem hanc vernaculam a pavonis colore factam volunt. Phoeniceum vero alium ab hoc palma (quae phoe- nix Graece est) a se nominavit. Color hic in equo, ut jam diximus, maxime laudatur, qui modo spa- diceus, baius modo, badius etiam et balius, variis nominibus vocatus est. Termites enim palmarum cum fructu spadices, et baia Graeci dicunt: unde equus ab equisonibus appellatur baius. 11. Fulvus. Ex omnibus maxime lucet ful- vus, quem multa jactant, orichalcum in primis, aurum, ipsaeque etiam stellae: Quas non extinguunt venti, non nimbus aquosa Nube cadens: celsa semper sed luce coruscant. Quare Tibullus proprie sidera fulva appellavit. Est et aureolae species arenac, quam fulvam dixit Virgilius: et genus quoddam aquilae ab Aristotele maxime celebratum, colore etiam fulvo. Qui si obtusus quodammodo est, atque obscuratus, vo- catur ravus. Jamque sic Horatius lupam appella- vit, cujus colorem noto magis verbo plerique omnes fulvum dixerunt. Tradunt aliqui ravos oculos, quos in cane et ariete laudat M. Varro, inter caesios esse et flavos.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/219
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 185. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/219>, abgerufen am 24.11.2024.