Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

esse Latinam monuerint: cum tamen apud aucto-
res non malos ex uvis nigris fieri vinum forte le-
gatur, e rubeis autem suave, nec non bos rubeus
probetur. Verbum est omnino rusticum, nec pror-
sus idem color est, qui et ruber, sed ad eum
proxime accedit. Quid quod russeus etiam legitur?
negat quidam e vetustis grammaticis dici posse,
russum jubet, ex quo pannus est russatus. Vtrum-
que certe Latinum est, sed aratoris magis quam
oratoris: habent enim et sua verba qui ruri vi-
vunt, urbanis nonnullis inaudita. Russeum equum
dicunt illi, qui non plane russus est, sed aliquan-
to minus ruboris habens, idem fere videtur. Hic
autem, quoniam quasi cruentato similis est, hodie
saginatus, quasi sanguinatus vulgo nominatur;
quamvis hujus nominis nonnunquam equi albes-
cant.

8. Ruber. Rubrum maxime indicat animan-
tium sanguis, et quo lana inficitur, coccus: gra-
num id a nostris vocatur, unde vestis est coccina,
nullis ignota. Ostentat tamen hunc colorem prae
caeteris rebus liquor purpurae, cujus adeo gratus
est color, ut siquid paululum habeat ruboris, mo-
do visu sit illud non injucundum, purpureum sae-
pe dicatur, ut sunt violae, et varia florum genera:
quin et candidus, is enim quoque oculos remora-
tur, a poetis vocatur nonnunquam purpureus.
Nam et olores purpureos dixit Horatius, et nivem
ipsam purpuream Albinovanus. Invenitur et blat-

esse Latinam monuerint: cum tamen apud aucto-
res non malos ex uvis nigris fieri vinum forte le-
gatur, e rubeis autem suave, nec non bos rubeus
probetur. Verbum est omnino rusticum, nec pror-
sus idem color est, qui et ruber, sed ad eum
proxime accedit. Quid quod russeus etiam legitur?
negat quidam e vetustis grammaticis dici posse,
russum jubet, ex quo pannus est russatus. Vtrum-
que certe Latinum est, sed aratoris magis quam
oratoris: habent enim et sua verba qui ruri vi-
vunt, urbanis nonnullis inaudita. Russeum equum
dicunt illi, qui non plane russus est, sed aliquan-
to minus ruboris habens, idem fere videtur. Hic
autem, quoniam quasi cruentato similis est, hodie
saginatus, quasi sanguinatus vulgo nominatur;
quamvis hujus nominis nonnunquam equi albes-
cant.

8. Ruber. Rubrum maxime indicat animan-
tium sanguis, et quo lana inficitur, coccus: gra-
num id a nostris vocatur, unde vestis est coccina,
nullis ignota. Ostentat tamen hunc colorem prae
caeteris rebus liquor purpurae, cujus adeo gratus
est color, ut siquid paululum habeat ruboris, mo-
do visu sit illud non injucundum, purpureum sae-
pe dicatur, ut sunt violae, et varia florum genera:
quin et candidus, is enim quoque oculos remora-
tur, a poetis vocatur nonnunquam purpureus.
Nam et olores purpureos dixit Horatius, et nivem
ipsam purpuream Albinovanus. Invenitur et blat-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#aq"><pb facs="#f0217" n="183"/>
esse Latinam monuerint: cum tamen apud aucto-<lb/>
res non malos ex uvis nigris fieri vinum forte le-<lb/>
gatur, e rubeis autem suave, nec non bos rubeus<lb/>
probetur. Verbum est omnino rusticum, nec pror-<lb/>
sus idem color est, qui et ruber, sed ad eum<lb/>
proxime accedit. Quid quod <hi rendition="#i">russeus</hi> etiam legitur?<lb/>
negat quidam e vetustis grammaticis dici posse,<lb/><hi rendition="#i">russum</hi> jubet, ex quo pannus est russatus. Vtrum-<lb/>
que certe Latinum est, sed aratoris magis quam<lb/>
oratoris: habent enim et sua verba qui ruri vi-<lb/>
vunt, urbanis nonnullis inaudita. Russeum equum<lb/>
dicunt illi, qui non plane russus est, sed aliquan-<lb/>
to minus ruboris habens, idem fere videtur. Hic<lb/>
autem, quoniam quasi cruentato similis est, hodie<lb/><hi rendition="#i">saginatus</hi>, quasi sanguinatus vulgo nominatur;<lb/>
quamvis hujus nominis nonnunquam equi albes-<lb/>
cant.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">8. <hi rendition="#i"><hi rendition="#g">Ruber</hi></hi>. Rubrum maxime indicat animan-<lb/>
tium sanguis, et quo lana inficitur, coccus: gra-<lb/>
num id a nostris vocatur, unde vestis est coccina,<lb/>
nullis ignota. Ostentat tamen hunc colorem prae<lb/>
caeteris rebus liquor purpurae, cujus adeo gratus<lb/>
est color, ut siquid paululum habeat ruboris, mo-<lb/>
do visu sit illud non injucundum, <hi rendition="#i">purpureum</hi> sae-<lb/>
pe dicatur, ut sunt violae, et varia florum genera:<lb/>
quin et candidus, is enim quoque oculos remora-<lb/>
tur, a poetis vocatur nonnunquam purpureus.<lb/>
Nam et olores purpureos dixit Horatius, et nivem<lb/>
ipsam purpuream Albinovanus. Invenitur et <hi rendition="#i">blat-<lb/></hi></hi> </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[183/0217] esse Latinam monuerint: cum tamen apud aucto- res non malos ex uvis nigris fieri vinum forte le- gatur, e rubeis autem suave, nec non bos rubeus probetur. Verbum est omnino rusticum, nec pror- sus idem color est, qui et ruber, sed ad eum proxime accedit. Quid quod russeus etiam legitur? negat quidam e vetustis grammaticis dici posse, russum jubet, ex quo pannus est russatus. Vtrum- que certe Latinum est, sed aratoris magis quam oratoris: habent enim et sua verba qui ruri vi- vunt, urbanis nonnullis inaudita. Russeum equum dicunt illi, qui non plane russus est, sed aliquan- to minus ruboris habens, idem fere videtur. Hic autem, quoniam quasi cruentato similis est, hodie saginatus, quasi sanguinatus vulgo nominatur; quamvis hujus nominis nonnunquam equi albes- cant. 8. Ruber. Rubrum maxime indicat animan- tium sanguis, et quo lana inficitur, coccus: gra- num id a nostris vocatur, unde vestis est coccina, nullis ignota. Ostentat tamen hunc colorem prae caeteris rebus liquor purpurae, cujus adeo gratus est color, ut siquid paululum habeat ruboris, mo- do visu sit illud non injucundum, purpureum sae- pe dicatur, ut sunt violae, et varia florum genera: quin et candidus, is enim quoque oculos remora- tur, a poetis vocatur nonnunquam purpureus. Nam et olores purpureos dixit Horatius, et nivem ipsam purpuream Albinovanus. Invenitur et blat-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/217
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 183. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/217>, abgerufen am 22.11.2024.