Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Görres, Joseph: Die teutschen Volksbücher. Heidelberg, 1807.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

obgleich sie sich häufig, sogar in Rücksicht auf sein
eigentliches Vaterland, widersprechen, geht so viel

necromanticorum, astrologus, magus secundus, chiromanticus,
agromanticus, pyromanticus, in hydra arte secundus. Vide
stultam hominis temeritatem, quanta feratur insania, ut se
fontem necromantiae profiteri praesumat, qui vere omnium
bonarum literarum ignarus, fatuum se potius appellare de-
buisset, quam magistrum. Sed me non latet ejus nequitia.
Cum anno priore de marchia Brandenburgensi redirem, hunc
ipsum hominem apud Geilenhusen oppidum inveni: de quo
mihi plura dicebantur in hospitio frivola, non sine magna
ejus temeritate ab eo promissa. Qui mox, ut me adesse audi-
vit, fugit de hospitio, et a nullo poterat persuaderi, quod se
meis praesentaret aspectibus. Titulum stultitiae suae, qualem
dedit ad te, quem memoravimus, per quendam civem ad me
quoque destinavit. Referebant quidam in oppido sacerdotes,
quod in multorum praesenna dixerit, tantam se omnis sapien-
tiae consecutum scientiam atque memoriam, ut si volumina
Platonis et Aristotelis omnia cum tota eorum philosophia in
toto periisset ab hominum memoria, ipse suo ingenio, velut
Ezras alter Hebraeus, restituere universa cum praestantiore
valeret praestantia. Postea me Neometi (Speyer) existente
Herbipolim venit, eademque vanitate actus in plurimorum
fertur dixisse praesentia, quod Christi salvatoris miracula non
sint miranda, se quoque omnia facere posse, quae Christus
fecit, quoties et quandocunque velit. In ultima quoque hujus
anni quadragesima venit Stauronesum (Creutznach, das er
anderwarts immer so nennt) et simili stultitia gloriosus de
se pollicebatur ingentia, dicens se in Alchemia omnium, qui
fuerint unquam, esse perfectissimum, et scire atque posse,
quicquid homines optaverint. Vacabat interea munus docendi
scolasticum in oppido memorato, ad quod Francisci ab
Sickingen Balivi principis tui, hominis mysticarum rerum

obgleich ſie ſich häufig, ſogar in Rückſicht auf ſein
eigentliches Vaterland, widerſprechen, geht ſo viel

necromanticorum, astrologus, magus secundus, chiromanticus,
agromanticus, pyromanticus, in hydra arte secundus. Vide
stultam hominis temeritatem, quanta feratur insania, ut se
fontem necromantiæ profiteri præsumat, qui vere omnium
bonarum literarum ignarus, fatuum se potius appellare de-
buisset, quam magistrum. Sed me non latet ejus nequitia.
Cum anno priore de marchia Brandenburgensi redirem, hunc
ipsum hominem apud Geilenhusen oppidum inveni: de quo
mihi plura dicebantur in hospitio frivola, non sine magna
ejus temeritate ab eo promissa. Qui mox, ut me adesse audi-
vit, fugit de hospitio, et a nullo poterat persuaderi, quod se
meis præsentaret aspectibus. Titulum stultitiæ suæ, qualem
dedit ad te, quem memoravimus, per quendam civem ad me
quoque destinavit. Referebant quidam in oppido sacerdotes,
quod in multorum præsenna dixerit, tantam se omnis sapien-
tiæ consecutum scientiam atque memoriam, ut si volumina
Platonis et Aristotelis omnia cum tota eorum philosophia in
toto periisset ab hominum memoria, ipse suo ingenio, velut
Ezras alter Hebraeus, restituere universa cum præstantiore
valeret præstantia. Postea me Neometi (Speyer) existente
Herbipolim venit, eademque vanitate actus in plurimorum
fertur dixisse præsentia, quod Christi salvatoris miracula non
sint miranda, se quoque omnia facere posse, quæ Christus
fecit, quoties et quandocunque velit. In ultima quoque hujus
anni quadragesima venit Stauronesum (Creutznach, das er
anderwarts immer ſo nennt) et simili stultitia gloriosus de
se pollicebatur ingentia, dicens se in Alchemia omnium, qui
fuerint unquam, esse perfectissimum, et scire atque posse,
quicquid homines optaverint. Vacabat interea munus docendi
scolasticum in oppido memorato, ad quod Francisci ab
Sickingen Balivi principis tui, hominis mysticarum rerum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0231" n="213"/>
obgleich &#x017F;ie &#x017F;ich häufig, &#x017F;ogar in Rück&#x017F;icht auf &#x017F;ein<lb/>
eigentliches Vaterland, wider&#x017F;prechen, geht &#x017F;o viel<lb/><note prev="#note-0230" xml:id="note-0231" next="#note-0232" place="foot" n="*)"><hi rendition="#aq">necromanticorum, astrologus, magus secundus, chiromanticus,<lb/>
agromanticus, pyromanticus, in hydra arte secundus. Vide<lb/>
stultam hominis temeritatem, quanta feratur insania, ut se<lb/>
fontem necromantiæ profiteri præsumat, qui vere omnium<lb/>
bonarum literarum ignarus, fatuum se potius appellare de-<lb/>
buisset, quam magistrum. Sed me non latet ejus nequitia.<lb/>
Cum anno priore de marchia Brandenburgensi redirem, hunc<lb/>
ipsum hominem apud Geilenhusen oppidum inveni: de quo<lb/>
mihi plura dicebantur in hospitio frivola, non sine magna<lb/>
ejus temeritate ab eo promissa. Qui mox, ut me adesse audi-<lb/>
vit, fugit de hospitio, et a nullo poterat persuaderi, quod se<lb/>
meis præsentaret aspectibus. Titulum stultitiæ suæ, qualem<lb/>
dedit ad te, quem memoravimus, per quendam civem ad me<lb/>
quoque destinavit. Referebant quidam in oppido sacerdotes,<lb/>
quod in multorum præsenna dixerit, tantam se omnis sapien-<lb/>
tiæ consecutum scientiam atque memoriam, ut si volumina<lb/>
Platonis et Aristotelis omnia cum tota eorum philosophia in<lb/>
toto periisset ab hominum memoria, ipse suo ingenio, velut<lb/>
Ezras alter Hebraeus, restituere universa cum præstantiore<lb/>
valeret præstantia. Postea me Neometi</hi> (Speyer) <hi rendition="#aq">existente<lb/>
Herbipolim venit, eademque vanitate actus in plurimorum<lb/>
fertur dixisse præsentia, quod Christi salvatoris miracula non<lb/>
sint miranda, se quoque omnia facere posse, quæ Christus<lb/>
fecit, quoties et quandocunque velit. In ultima quoque hujus<lb/>
anni quadragesima venit Stauronesum</hi> (Creutznach, das er<lb/>
anderwarts immer &#x017F;o nennt) <hi rendition="#aq">et simili stultitia gloriosus de<lb/>
se pollicebatur ingentia, dicens se in Alchemia omnium, qui<lb/>
fuerint unquam, esse perfectissimum, et scire atque posse,<lb/>
quicquid homines optaverint. Vacabat interea munus docendi<lb/>
scolasticum in oppido memorato, ad quod Francisci ab<lb/>
Sickingen Balivi principis tui, hominis mysticarum rerum</hi></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[213/0231] obgleich ſie ſich häufig, ſogar in Rückſicht auf ſein eigentliches Vaterland, widerſprechen, geht ſo viel *) *) necromanticorum, astrologus, magus secundus, chiromanticus, agromanticus, pyromanticus, in hydra arte secundus. Vide stultam hominis temeritatem, quanta feratur insania, ut se fontem necromantiæ profiteri præsumat, qui vere omnium bonarum literarum ignarus, fatuum se potius appellare de- buisset, quam magistrum. Sed me non latet ejus nequitia. Cum anno priore de marchia Brandenburgensi redirem, hunc ipsum hominem apud Geilenhusen oppidum inveni: de quo mihi plura dicebantur in hospitio frivola, non sine magna ejus temeritate ab eo promissa. Qui mox, ut me adesse audi- vit, fugit de hospitio, et a nullo poterat persuaderi, quod se meis præsentaret aspectibus. Titulum stultitiæ suæ, qualem dedit ad te, quem memoravimus, per quendam civem ad me quoque destinavit. Referebant quidam in oppido sacerdotes, quod in multorum præsenna dixerit, tantam se omnis sapien- tiæ consecutum scientiam atque memoriam, ut si volumina Platonis et Aristotelis omnia cum tota eorum philosophia in toto periisset ab hominum memoria, ipse suo ingenio, velut Ezras alter Hebraeus, restituere universa cum præstantiore valeret præstantia. Postea me Neometi (Speyer) existente Herbipolim venit, eademque vanitate actus in plurimorum fertur dixisse præsentia, quod Christi salvatoris miracula non sint miranda, se quoque omnia facere posse, quæ Christus fecit, quoties et quandocunque velit. In ultima quoque hujus anni quadragesima venit Stauronesum (Creutznach, das er anderwarts immer ſo nennt) et simili stultitia gloriosus de se pollicebatur ingentia, dicens se in Alchemia omnium, qui fuerint unquam, esse perfectissimum, et scire atque posse, quicquid homines optaverint. Vacabat interea munus docendi scolasticum in oppido memorato, ad quod Francisci ab Sickingen Balivi principis tui, hominis mysticarum rerum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goerres_volksbuecher_1807
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goerres_volksbuecher_1807/231
Zitationshilfe: Görres, Joseph: Die teutschen Volksbücher. Heidelberg, 1807, S. 213. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goerres_volksbuecher_1807/231>, abgerufen am 24.11.2024.