Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791.

Bild:
<< vorherige Seite
1. Buch. 7. Tit. §. 150.

1) Daß Castraten 39), denen die zur Zeugung
nöthigen Theile genommen worden, eben darum, weil sie
zum Kinderzeugen unfähig sind, nicht adoptiren kön-
nen 40). Es hat zwar K. Leo 41) denenselben das Recht

zu
strosa. (Vitemberg. 1748.) obs. 7. pag. 42. Die hierher ge-
hörigen Worte sind: Nimirum in adoptionibus et omnibus
fictionibus iuris hoc demum monstrosum est, si fingamus ali-
quid, ad quod efficiendum vires naturae simpliciter et absolute
non comparatae sunt, seu quod per rerum naturam effici non
posset, quamvis omnia media in promtu essent et adhiberentur:
sen quod in ipsa definitione sua contradictionem continet: ut
si quis fingeret, hominem, natu maiorem, esse filium eius, qui
natu minor est, et a minore generatum, hoc enim natura
nunquam efficere posset, quamvis omnia media adhiberentur:
ideoque adoptio filii, natu maioris, a minore suscepta dici-
tur monstrosa, quia adoptio debet naturam imitari. Sed ad
imitationem naturae hoc non desiderat
iustinianus,
ut omnia illa proxime et immediate adsint, et inve-
niantur in adoptantibus, quae naturaliter adesse debe-
rent, si adoptandus a natura in illo gradu familiae consti-
tuendus esset, in quem ille adoptatur, Hoc enim, si poscere-
mus, multa monstrosa admissa essent a
iustiniano in adoptio-
nibus. -- Certius est, ad imitationem naturae hoc
duntaxat requiri, ut adsint remota illa instrumenta, sine qui-
bus naturaliter effici non posset, ut adoptandus ex familia
nostra sanguinem et originem duceret. Sic in adoptione filii
sufficit facultas generandi, quamvis uxorem quis non habeat,
quae immediate ad sobolem procreandam requiritur. Sic
in adoptione nepotis hoc unicum videtur necessarium, ut ea
aetate sit adoptans, in qua posset filium habere, qui ipsi ne-
potem generare potuisset, et hunc octodecim annis aetatis supe-
raret, quamvis avus sibi ipse nepotem sine filio naturaliter
facere non possit.
39) S. D. Joh. Christ. Conr. Schröters vermischte
jurist. Abhandlungen II. Band S. 230 ff.
40) §. 9. I. h. t.
41) Nov. XXVI.
1. Buch. 7. Tit. §. 150.

1) Daß Caſtraten 39), denen die zur Zeugung
noͤthigen Theile genommen worden, eben darum, weil ſie
zum Kinderzeugen unfaͤhig ſind, nicht adoptiren koͤn-
nen 40). Es hat zwar K. Leo 41) denenſelben das Recht

zu
ſtroſa. (Vitemberg. 1748.) obſ. 7. pag. 42. Die hierher ge-
hoͤrigen Worte ſind: Nimirum in adoptionibus et omnibus
fictionibus iuris hoc demum monſtroſum eſt, ſi fingamus ali-
quid, ad quod efficiendum vires naturae ſimpliciter et abſolute
non comparatae ſunt, ſeu quod per rerum naturam effici non
poſſet, quamvis omnia media in promtu eſſent et adhiberentur:
ſen quod in ipſa definitione ſua contradictionem continet: ut
ſi quis fingeret, hominem, natu maiorem, eſſe filium eius, qui
natu minor eſt, et a minore generatum, hoc enim natura
nunquam efficere poſſet, quamvis omnia media adhiberentur:
ideoque adoptio filii, natu maioris, a minore ſuſcepta dici-
tur monſtroſa, quia adoptio debet naturam imitari. Sed ad
imitationem naturae hoc non deſiderat
iustinianus,
ut omnia illa proxime et immediate adſint, et inve-
niantur in adoptantibus, quae naturaliter adeſſe debe-
rent, ſi adoptandus a natura in illo gradu familiae conſti-
tuendus eſſet, in quem ille adoptatur, Hoc enim, ſi poſcere-
mus, multa monſtroſa admiſſa eſſent a
iustiniano in adoptio-
nibus. — Certius eſt, ad imitationem naturae hoc
duntaxat requiri, ut adſint remota illa inſtrumenta, ſine qui-
bus naturaliter effici non poſſet, ut adoptandus ex familia
noſtra ſanguinem et originem duceret. Sic in adoptione filii
ſufficit facultas generandi, quamvis uxorem quis non habeat,
quae immediate ad ſobolem procreandam requiritur. Sic
in adoptione nepotis hoc unicum videtur neceſſarium, ut ea
aetate ſit adoptans, in qua poſſet filium habere, qui ipſi ne-
potem generare potuiſſet, et hunc octodecim annis aetatis ſupe-
raret, quamvis avus ſibi ipſe nepotem ſine filio naturaliter
facere non poſſit.
39) S. D. Joh. Chriſt. Conr. Schroͤters vermiſchte
juriſt. Abhandlungen II. Band S. 230 ff.
40) §. 9. I. h. t.
41) Nov. XXVI.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0316" n="302"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#fr">1. Buch. 7. Tit. §. 150.</hi> </fw><lb/>
          <p>1) Daß <hi rendition="#g">Ca&#x017F;traten</hi> <note place="foot" n="39)">S. D. <hi rendition="#g">Joh. Chri&#x017F;t. Conr. Schro&#x0364;ters</hi> vermi&#x017F;chte<lb/>
juri&#x017F;t. Abhandlungen <hi rendition="#aq">II.</hi> Band S. 230 ff.</note>, denen die zur Zeugung<lb/>
no&#x0364;thigen Theile genommen worden, eben darum, weil &#x017F;ie<lb/>
zum Kinderzeugen unfa&#x0364;hig &#x017F;ind, nicht adoptiren ko&#x0364;n-<lb/>
nen <note place="foot" n="40)"><hi rendition="#i">§.</hi> 9. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">I. h. t.</hi></hi></note>. Es hat zwar K. <hi rendition="#fr">Leo</hi> <note place="foot" n="41)"><hi rendition="#aq">Nov. XXVI.</hi></note> denen&#x017F;elben das Recht<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">zu</fw><lb/><note xml:id="seg2pn_49_2" prev="#seg2pn_49_1" place="foot" n="38)"><hi rendition="#aq">&#x017F;tro&#x017F;a. (<hi rendition="#i">Vitemberg.</hi> 1748.) ob&#x017F;. 7. pag.</hi> 42. Die hierher ge-<lb/>
ho&#x0364;rigen Worte &#x017F;ind: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nimirum in adoptionibus et omnibus<lb/>
fictionibus iuris hoc demum mon&#x017F;tro&#x017F;um e&#x017F;t, &#x017F;i fingamus ali-<lb/>
quid, ad quod efficiendum vires naturae &#x017F;impliciter et ab&#x017F;olute<lb/>
non comparatae &#x017F;unt, &#x017F;eu quod per rerum naturam effici non<lb/>
po&#x017F;&#x017F;et, quamvis omnia media in promtu e&#x017F;&#x017F;ent et adhiberentur:<lb/>
&#x017F;en quod in ip&#x017F;a definitione &#x017F;ua contradictionem continet: ut<lb/>
&#x017F;i quis fingeret, hominem, natu maiorem, e&#x017F;&#x017F;e filium eius, qui<lb/>
natu minor e&#x017F;t, et a minore generatum, hoc enim natura<lb/>
nunquam efficere po&#x017F;&#x017F;et, quamvis omnia media adhiberentur:<lb/>
ideoque adoptio filii, natu maioris, a minore &#x017F;u&#x017F;cepta dici-<lb/>
tur mon&#x017F;tro&#x017F;a, quia adoptio debet naturam imitari. Sed ad<lb/><hi rendition="#g">imitationem naturae</hi> hoc non de&#x017F;iderat</hi><hi rendition="#k">iustinianus</hi>,<lb/><hi rendition="#i">ut omnia illa <hi rendition="#g">proxime</hi> et <hi rendition="#g">immediate</hi> ad&#x017F;int, et inve-<lb/>
niantur in adoptantibus, quae <hi rendition="#g">naturaliter</hi> ade&#x017F;&#x017F;e debe-<lb/>
rent, &#x017F;i adoptandus a natura in illo gradu familiae con&#x017F;ti-<lb/>
tuendus e&#x017F;&#x017F;et, in quem ille adoptatur, Hoc enim, &#x017F;i po&#x017F;cere-<lb/>
mus, multa mon&#x017F;tro&#x017F;a admi&#x017F;&#x017F;a e&#x017F;&#x017F;ent a</hi><hi rendition="#k">iustiniano</hi><hi rendition="#i">in adoptio-<lb/>
nibus. &#x2014; Certius e&#x017F;t, ad <hi rendition="#g">imitationem naturae</hi> hoc<lb/>
duntaxat requiri, ut ad&#x017F;int remota illa in&#x017F;trumenta, &#x017F;ine qui-<lb/>
bus naturaliter effici non po&#x017F;&#x017F;et, ut adoptandus ex familia<lb/>
no&#x017F;tra &#x017F;anguinem et originem duceret. Sic in adoptione filii<lb/>
&#x017F;ufficit facultas generandi, quamvis uxorem quis non habeat,<lb/>
quae <hi rendition="#g">immediate</hi> ad &#x017F;obolem procreandam requiritur. Sic<lb/>
in adoptione nepotis hoc unicum videtur nece&#x017F;&#x017F;arium, ut ea<lb/>
aetate &#x017F;it adoptans, in qua po&#x017F;&#x017F;et filium habere, qui ip&#x017F;i ne-<lb/>
potem generare potui&#x017F;&#x017F;et, et hunc octodecim annis aetatis &#x017F;upe-<lb/>
raret, quamvis avus &#x017F;ibi ip&#x017F;e nepotem &#x017F;ine filio naturaliter<lb/>
facere non po&#x017F;&#x017F;it.</hi></hi></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[302/0316] 1. Buch. 7. Tit. §. 150. 1) Daß Caſtraten 39), denen die zur Zeugung noͤthigen Theile genommen worden, eben darum, weil ſie zum Kinderzeugen unfaͤhig ſind, nicht adoptiren koͤn- nen 40). Es hat zwar K. Leo 41) denenſelben das Recht zu 38) 39) S. D. Joh. Chriſt. Conr. Schroͤters vermiſchte juriſt. Abhandlungen II. Band S. 230 ff. 40) §. 9. I. h. t. 41) Nov. XXVI. 38) ſtroſa. (Vitemberg. 1748.) obſ. 7. pag. 42. Die hierher ge- hoͤrigen Worte ſind: Nimirum in adoptionibus et omnibus fictionibus iuris hoc demum monſtroſum eſt, ſi fingamus ali- quid, ad quod efficiendum vires naturae ſimpliciter et abſolute non comparatae ſunt, ſeu quod per rerum naturam effici non poſſet, quamvis omnia media in promtu eſſent et adhiberentur: ſen quod in ipſa definitione ſua contradictionem continet: ut ſi quis fingeret, hominem, natu maiorem, eſſe filium eius, qui natu minor eſt, et a minore generatum, hoc enim natura nunquam efficere poſſet, quamvis omnia media adhiberentur: ideoque adoptio filii, natu maioris, a minore ſuſcepta dici- tur monſtroſa, quia adoptio debet naturam imitari. Sed ad imitationem naturae hoc non deſiderat iustinianus, ut omnia illa proxime et immediate adſint, et inve- niantur in adoptantibus, quae naturaliter adeſſe debe- rent, ſi adoptandus a natura in illo gradu familiae conſti- tuendus eſſet, in quem ille adoptatur, Hoc enim, ſi poſcere- mus, multa monſtroſa admiſſa eſſent a iustiniano in adoptio- nibus. — Certius eſt, ad imitationem naturae hoc duntaxat requiri, ut adſint remota illa inſtrumenta, ſine qui- bus naturaliter effici non poſſet, ut adoptandus ex familia noſtra ſanguinem et originem duceret. Sic in adoptione filii ſufficit facultas generandi, quamvis uxorem quis non habeat, quae immediate ad ſobolem procreandam requiritur. Sic in adoptione nepotis hoc unicum videtur neceſſarium, ut ea aetate ſit adoptans, in qua poſſet filium habere, qui ipſi ne- potem generare potuiſſet, et hunc octodecim annis aetatis ſupe- raret, quamvis avus ſibi ipſe nepotem ſine filio naturaliter facere non poſſit.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/316
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791, S. 302. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/316>, abgerufen am 25.07.2024.