Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1790.

Bild:
<< vorherige Seite

1. Buch. 3. Tit.
spruch Ulpians 10), dessen Worte also lauten: Cum de
consuetudine civitatis vel provinciae confidere quis
videtur: primum quidem illud explorandum arbitror,
an etiam contradicto aliquando iudicio
11) consuetudo

firmata
Handlungen, wenn die Gewohnheit einem geschriebenen Gesetz
gerade zuwider ist. schilter Ex. ad Pand. 2. th. 21. de
berger Oecon. iuris Lib. I. Tit. I. n. 19. u. L. B. a wern-
her
sel. Observat. for. T. II. P. IX. obs.
193. S. 564.
10) L. 34. D. de LL.
11) Verschiedene Ausleger des römischen Rechts wollen diese
gemeine Leseart für unrichtig halten, ohngeachtet sie die Aucto-
rität der Florentinischen Pandecten für sich hat, weil ihrer
Meinung nach die Worte contradicto iudicio keinen rechten
Verstand hätten. Sie wollen daher statt contradicto lieber
contradicta lesen, und glauben ihre Emendation durch die
Auctorität der Griechen beym leunclavius Lib. II. Nota-
torum c.
3. unterstützen zu können. Man sehe Ger. noodt
in Comm. ad Dig. h. t.
S. 15. Ant. schulting in Enarrat.
Part. primae Dig. h. t. §. 19. cundling in Gundlingian.
VII.
St. N. 3. §. 19. und eckhardt in Hermenevt. iur.
Lib. I. c. VII.
§. 303. S. 547. Allein daß diese Aenderung
ganz unnöthig, ja höchst unschicklich sey, haben Io. Guil.
hoffmann in Meletemat. ad Pandect. Dissert.
2. §. 3. und
besonders Herr Prof. püttmann in Interpretat. et Observat.
iuris Cap.
19. hinlänglich gezeigt. Die Erklärung aber, die
man von diesen Worten macht, ist wieder sehr verschieden.
Casp. Conr. staudinger in Diss. de consuetudine contradicto
iudicio firmata ad L. 34. D. de LL. Goettingae 1753. §. V.

erklärt die Stelle folgendergestalt: Contradicto aliquando iudi-
cio consuetudo firmata, denotat consuetudinem, quae firmata
est per contradictionem, a Praetore factam ei, qui contra
istam consuetudinem, actionem in iudicium deducere intende-
hat.
Das contradictum ziehet er also auf den Prätor, von
welchem gesagt werde: contradicit iudicium, si actionem, ab
actore in iure propositam, non admittit. Iudicium
sey also so
viel

1. Buch. 3. Tit.
ſpruch Ulpians 10), deſſen Worte alſo lauten: Cum de
conſuetudine civitatis vel provinciae confidere quis
videtur: primum quidem illud explorandum arbitror,
an etiam contradicto aliquando iudicio
11) conſuetudo

firmata
Handlungen, wenn die Gewohnheit einem geſchriebenen Geſetz
gerade zuwider iſt. schilter Ex. ad Pand. 2. th. 21. de
berger Oecon. iuris Lib. I. Tit. I. n. 19. u. L. B. a wern-
her
ſel. Obſervat. for. T. II. P. IX. obſ.
193. S. 564.
10) L. 34. D. de LL.
11) Verſchiedene Ausleger des roͤmiſchen Rechts wollen dieſe
gemeine Leſeart fuͤr unrichtig halten, ohngeachtet ſie die Aucto-
ritaͤt der Florentiniſchen Pandecten fuͤr ſich hat, weil ihrer
Meinung nach die Worte contradicto iudicio keinen rechten
Verſtand haͤtten. Sie wollen daher ſtatt contradicto lieber
contradicta leſen, und glauben ihre Emendation durch die
Auctoritaͤt der Griechen beym leunclavius Lib. II. Nota-
torum c.
3. unterſtuͤtzen zu koͤnnen. Man ſehe Ger. noodt
in Comm. ad Dig. h. t.
S. 15. Ant. schulting in Enarrat.
Part. primae Dig. h. t. §. 19. cundling in Gundlingian.
VII.
St. N. 3. §. 19. und eckhardt in Hermenevt. iur.
Lib. I. c. VII.
§. 303. S. 547. Allein daß dieſe Aenderung
ganz unnoͤthig, ja hoͤchſt unſchicklich ſey, haben Io. Guil.
hoffmann in Meletemat. ad Pandect. Diſſert.
2. §. 3. und
beſonders Herr Prof. puͤttmann in Interpretat. et Obſervat.
iuris Cap.
19. hinlaͤnglich gezeigt. Die Erklaͤrung aber, die
man von dieſen Worten macht, iſt wieder ſehr verſchieden.
Caſp. Conr. staudinger in Diſſ. de conſuetudine contradicto
iudicio firmata ad L. 34. D. de LL. Goettingae 1753. §. V.

erklaͤrt die Stelle folgendergeſtalt: Contradicto aliquando iudi-
cio conſuetudo firmata, denotat conſuetudinem, quae firmata
eſt per contradictionem, a Praetore factam ei, qui contra
iſtam conſuetudinem, actionem in iudicium deducere intende-
hat.
Das contradictum ziehet er alſo auf den Praͤtor, von
welchem geſagt werde: contradicit iudicium, ſi actionem, ab
actore in iure propoſitam, non admittit. Iudicium
ſey alſo ſo
viel
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0480" n="460"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#fr">1. Buch. 3. Tit.</hi></fw><lb/>
&#x017F;pruch <hi rendition="#g">Ulpians</hi> <note place="foot" n="10)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L.</hi> 34. <hi rendition="#i">D. de LL.</hi></hi></note>, de&#x017F;&#x017F;en Worte al&#x017F;o lauten: <hi rendition="#aq">Cum de<lb/>
con&#x017F;uetudine civitatis vel provinciae confidere quis<lb/>
videtur: primum quidem illud explorandum arbitror,<lb/>
an etiam <hi rendition="#i">contradicto aliquando iudicio</hi></hi> <note xml:id="seg2pn_75_1" next="#seg2pn_75_2" place="foot" n="11)">Ver&#x017F;chiedene Ausleger des ro&#x0364;mi&#x017F;chen Rechts wollen die&#x017F;e<lb/>
gemeine Le&#x017F;eart fu&#x0364;r unrichtig halten, ohngeachtet &#x017F;ie die Aucto-<lb/>
rita&#x0364;t der Florentini&#x017F;chen Pandecten fu&#x0364;r &#x017F;ich hat, weil ihrer<lb/>
Meinung nach die Worte <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">contradicto iudicio</hi></hi> keinen rechten<lb/>
Ver&#x017F;tand ha&#x0364;tten. Sie wollen daher &#x017F;tatt <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">contradicto</hi></hi> lieber<lb/><hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">contradicta</hi></hi> le&#x017F;en, und glauben ihre Emendation durch die<lb/>
Auctorita&#x0364;t der Griechen beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">leunclavius</hi> Lib. II. Nota-<lb/>
torum c.</hi> 3. unter&#x017F;tu&#x0364;tzen zu ko&#x0364;nnen. Man &#x017F;ehe <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ger.</hi><hi rendition="#k">noodt</hi><lb/>
in Comm. ad Dig. h. t.</hi> S. 15. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ant.</hi><hi rendition="#k">schulting</hi> in Enarrat.<lb/>
Part. primae Dig. h. t. §. 19. <hi rendition="#k">cundling</hi> in Gundlingian.<lb/>
VII.</hi> St. <hi rendition="#aq">N.</hi> 3. §. 19. und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">eckhardt</hi> in Hermenevt. iur.<lb/>
Lib. I. c. VII.</hi> §. 303. S. 547. Allein daß die&#x017F;e Aenderung<lb/>
ganz unno&#x0364;thig, ja ho&#x0364;ch&#x017F;t un&#x017F;chicklich &#x017F;ey, haben <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Io. Guil.</hi><lb/><hi rendition="#k">hoffmann</hi> in Meletemat. ad Pandect. Di&#x017F;&#x017F;ert.</hi> 2. §. 3. und<lb/>
be&#x017F;onders Herr Prof. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">pu&#x0364;ttmann</hi> in Interpretat. et Ob&#x017F;ervat.<lb/>
iuris Cap.</hi> 19. hinla&#x0364;nglich gezeigt. Die Erkla&#x0364;rung aber, die<lb/>
man von die&#x017F;en Worten macht, i&#x017F;t wieder &#x017F;ehr ver&#x017F;chieden.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ca&#x017F;p. Conr.</hi><hi rendition="#k">staudinger</hi> in Di&#x017F;&#x017F;. de con&#x017F;uetudine contradicto<lb/>
iudicio firmata ad L. 34. D. de LL. <hi rendition="#i">Goettingae</hi> 1753. §. V.</hi><lb/>
erkla&#x0364;rt die Stelle folgenderge&#x017F;talt: <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">Contradicto aliquando iudi-<lb/>
cio con&#x017F;uetudo firmata, denotat con&#x017F;uetudinem, quae firmata<lb/>
e&#x017F;t per contradictionem, a Praetore factam ei, qui contra<lb/>
i&#x017F;tam con&#x017F;uetudinem, actionem in iudicium deducere intende-<lb/>
hat.</hi></hi> Das <hi rendition="#aq">contradictum</hi> ziehet er al&#x017F;o auf den Pra&#x0364;tor, von<lb/>
welchem ge&#x017F;agt werde: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">contradicit iudicium,</hi> &#x017F;i actionem, ab<lb/>
actore in iure propo&#x017F;itam, non admittit. <hi rendition="#i">Iudicium</hi></hi> &#x017F;ey al&#x017F;o &#x017F;o<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">viel</fw></note> <hi rendition="#aq">con&#x017F;uetudo</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">firmata</hi></fw><lb/><note xml:id="seg2pn_74_2" prev="#seg2pn_74_1" place="foot" n="9)">Handlungen, wenn die Gewohnheit einem ge&#x017F;chriebenen Ge&#x017F;etz<lb/>
gerade zuwider i&#x017F;t. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">schilter</hi> Ex. ad Pand. 2. th. 21. <hi rendition="#i">de</hi><lb/><hi rendition="#k">berger</hi> Oecon. iuris Lib. I. Tit. I. n. 19. u. <hi rendition="#i">L. B. a</hi> <hi rendition="#k">wern-<lb/>
her</hi> &#x017F;el. Ob&#x017F;ervat. for. T. II. P. IX. ob&#x017F;.</hi> 193. S. 564.</note><lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[460/0480] 1. Buch. 3. Tit. ſpruch Ulpians 10), deſſen Worte alſo lauten: Cum de conſuetudine civitatis vel provinciae confidere quis videtur: primum quidem illud explorandum arbitror, an etiam contradicto aliquando iudicio 11) conſuetudo firmata 9) 10) L. 34. D. de LL. 11) Verſchiedene Ausleger des roͤmiſchen Rechts wollen dieſe gemeine Leſeart fuͤr unrichtig halten, ohngeachtet ſie die Aucto- ritaͤt der Florentiniſchen Pandecten fuͤr ſich hat, weil ihrer Meinung nach die Worte contradicto iudicio keinen rechten Verſtand haͤtten. Sie wollen daher ſtatt contradicto lieber contradicta leſen, und glauben ihre Emendation durch die Auctoritaͤt der Griechen beym leunclavius Lib. II. Nota- torum c. 3. unterſtuͤtzen zu koͤnnen. Man ſehe Ger. noodt in Comm. ad Dig. h. t. S. 15. Ant. schulting in Enarrat. Part. primae Dig. h. t. §. 19. cundling in Gundlingian. VII. St. N. 3. §. 19. und eckhardt in Hermenevt. iur. Lib. I. c. VII. §. 303. S. 547. Allein daß dieſe Aenderung ganz unnoͤthig, ja hoͤchſt unſchicklich ſey, haben Io. Guil. hoffmann in Meletemat. ad Pandect. Diſſert. 2. §. 3. und beſonders Herr Prof. puͤttmann in Interpretat. et Obſervat. iuris Cap. 19. hinlaͤnglich gezeigt. Die Erklaͤrung aber, die man von dieſen Worten macht, iſt wieder ſehr verſchieden. Caſp. Conr. staudinger in Diſſ. de conſuetudine contradicto iudicio firmata ad L. 34. D. de LL. Goettingae 1753. §. V. erklaͤrt die Stelle folgendergeſtalt: Contradicto aliquando iudi- cio conſuetudo firmata, denotat conſuetudinem, quae firmata eſt per contradictionem, a Praetore factam ei, qui contra iſtam conſuetudinem, actionem in iudicium deducere intende- hat. Das contradictum ziehet er alſo auf den Praͤtor, von welchem geſagt werde: contradicit iudicium, ſi actionem, ab actore in iure propoſitam, non admittit. Iudicium ſey alſo ſo viel 9) Handlungen, wenn die Gewohnheit einem geſchriebenen Geſetz gerade zuwider iſt. schilter Ex. ad Pand. 2. th. 21. de berger Oecon. iuris Lib. I. Tit. I. n. 19. u. L. B. a wern- her ſel. Obſervat. for. T. II. P. IX. obſ. 193. S. 564.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten01_1790
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten01_1790/480
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1790, S. 460. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten01_1790/480>, abgerufen am 16.07.2024.