Fritsch, Ahasver: Tractatus Nomico-Politicus [...] Von Zünft- und Jnnungs-Recht. Naumburg u. a., 1669.Additio. scripsit Gail. d. l. vel si quae proferentur nihil novi, nisi quod in actis prio-ribus continetur, satisq; expositum est, nec ulteriori deductione egent, continent, sicut in appellationis instantia procedi posse demonstrat Gail. 1 ob- serv. 118. n. 4. seq. Sed neuter hic occurrit casus. Nec enim rei potuerunt alicujus accusari contumaciae vel tergi versationis, qui nunquam super iis, quae actores pro imploratione restitutionis in integrum adduxe- runt, auditi sunt. Quae loco gravaminum ab iis adducta, pro relevan- tibus habita nec rejecta sunt, ideo non potuit ab ea causa Pro conclu- fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis- set, oportuisset rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuisset lo- cum in integrum restitutio. Posterius ad speciem praesentem plane non quadrat. Pertinet ad appellationes, quae fiunt ex nullis novis causis, sed solo tenore praecedentium actorum justificantur, ideo ap- pellantes nihil novi proferunt, sed aut petunt ex istis de causa judicari, aut judex deprehendens ex istis notoriam sententiae iniquitatem inde pronunciat. Veruntamen longe alia ratio est implorationis pro re- stitutione in integrum, quae aliam petitionem habet, ac quae contine- tur in prioribus actis, ad recessionem sententiae tendit, laesionem ex cau- sis ostendere debet, quae, ex quo adversa pars per sententiam jus quae- situm habet, ad mitti non Potest contra non auditum. Deinde sic ob- tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio- ribus notoria sunt, & judici appareat, nullam reo probabilen exceptio- nem aut oppositionem ulterius competere, quae tria concurrere opor- tet, ut patet ex coniunctione eorum quae Gailius d. observ. 128 num. 4. 5. 6. & 7. Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, sed & ad respondendum ad versario communicari debent. Bartol. & Salycet. in l. prolatam C. de Sent. & Interloc. atq; sic Praxis forensis circa appella- tiones in Camera Imperiali observat, & in Patriae foris idem sequimur. At nullun ex supra pictis adest. Qui grav amina implorationis inspexe- rit, multa nova in iis deprehendet, quae in prioribus actis non contine- bantur. Deinde ex his minime notoria erant, sed versebantur partes in meris contradictoriis, & praesertim in quibus actores fundamentum intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc quadrare, nec actioni convenire a Reis opponebatur, ea juris specie, ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cae- tero O 3
Additio. ſcripſit Gail. d. l. vel ſi quæ proferentur nihil novi, niſi quod in actis prio-ribus continetur, ſatisq; expoſitum eſt, nec ulteriori deductione egent, continent, ſicut in appellationis inſtantia procedi poſſe demonſtrat Gail. 1 ob- ſerv. 118. n. 4. ſeq. Sed neuter hic occurrit caſus. Nec enim rei potuerunt alicujus accuſari contumaciæ vel tergi verſationis, qui nunquam ſuper iis, quæ actores pro imploratione reſtitutionis in integrum adduxe- runt, auditi ſunt. Quæ loco gravaminum ab iis adducta, pro relevã- tibus habita nec rejecta ſunt, ideo non potuit ab ea cauſa Pro conclu- fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis- ſet, oportuiſſet rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuiſſet lo- cum in integrum reſtitutio. Poſterius ad ſpeciem præſentem plane non quadrat. Pertinet ad appellationes, quæ fiunt ex nullis novis cauſis, ſed ſolo tenore præcedentium actorum juſtificantur, ideo ap- pellantes nihil novi proferunt, ſed aut petunt ex iſtis de cauſa judicari, aut judex deprehendens ex iſtis notoriam ſententiæ iniquitatem inde pronunciat. Veruntamen longè alia ratio eſt implorationis pro re- ſtitutione in integrum, quæ aliam petitionem habet, ac quæ contine- tur in prioribus actis, ad receſſionem ſententiæ tendit, læſionem ex cau- ſis oſtendere debet, quæ, ex quo adverſa pars per ſententiam jus quæ- ſitum habet, ad mitti non Poteſt contra non auditum. Deinde ſic ob- tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio- ribus notoria ſunt, & judici appareat, nullam reo probabilẽ exceptio- nem aut oppoſitionem ulterius competere, quæ tria concurrere opor- tet, ut patet ex coniunctione eorum quæ Gailius d. obſerv. 128 num. 4. 5. 6. & 7. Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, ſed & ad reſpondendum ad verſario communicari debent. Bartol. & Salycet. in l. prolatam C. de Sent. & Interloc. atq; ſic Praxis forenſis circa appella- tiones in Camera Imperiali obſervat, & in Patriæ foris idem ſequimur. At nullũ ex ſupra pictis adeſt. Qui grav amina implorationis inſpexe- rit, multa nova in iis deprehendet, quæ in prioribus actis non contine- bantur. Deinde ex his minime notoria erant, ſed verſebantur partes in meris contradictoriis, & præſertim in quibus actores fundamentum intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc quadrare, nec actioni convenire à Reis opponebatur, ea juris ſpecie, ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cæ- tero O 3
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <p> <pb facs="#f0119" n="109"/> <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#k">Additio.</hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">ſcripſit Gail. d. l.</hi> vel ſi quæ proferentur nihil novi, niſi quod in actis prio-<lb/> ribus continetur, ſatisq; expoſitum eſt, nec ulteriori deductione egent,<lb/> continent, <hi rendition="#i">ſicut in appellationis inſtantia procedi poſſe demonſtrat Gail. 1 ob-<lb/> ſerv. 118. n. 4. ſeq.</hi> Sed neuter hic occurrit caſus. Nec enim rei potuerunt<lb/> alicujus accuſari contumaciæ vel tergi verſationis, qui nunquam ſuper<lb/> iis, quæ actores pro imploratione reſtitutionis in integrum adduxe-<lb/> runt, auditi ſunt. Quæ loco gravaminum ab iis adducta, pro relevã-<lb/> tibus habita nec rejecta ſunt, ideo non potuit ab ea cauſa Pro conclu-<lb/> fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis-<lb/> ſet, oportuiſſet rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuiſſet lo-<lb/> cum in integrum reſtitutio. Poſterius ad ſpeciem præſentem plane<lb/> non quadrat. Pertinet ad appellationes, quæ fiunt ex nullis novis<lb/> cauſis, ſed ſolo tenore præcedentium actorum juſtificantur, ideo ap-<lb/> pellantes nihil novi proferunt, ſed aut petunt ex iſtis de cauſa judicari,<lb/> aut judex deprehendens ex iſtis notoriam ſententiæ iniquitatem inde<lb/> pronunciat. Veruntamen longè alia ratio eſt implorationis pro re-<lb/> ſtitutione in integrum, quæ aliam petitionem habet, ac quæ contine-<lb/> tur in prioribus actis, ad receſſionem ſententiæ tendit, læſionem ex cau-<lb/> ſis oſtendere debet, quæ, ex quo adverſa pars per ſententiam jus quæ-<lb/> ſitum habet, ad mitti non Poteſt contra non auditum. Deinde ſic ob-<lb/> tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio-<lb/> ribus notoria ſunt, & judici appareat, nullam reo probabilẽ exceptio-<lb/> nem aut oppoſitionem ulterius competere, quæ tria concurrere opor-<lb/> tet, <hi rendition="#i">ut patet ex coniunctione eorum quæ Gailius d. obſerv. 128 num. 4. 5. 6. & 7.</hi><lb/> Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, ſed<lb/> & ad reſpondendum ad verſario communicari debent. <hi rendition="#i">Bartol. & Salycet.<lb/> in l. prolatam C. de Sent. & Interloc.</hi> atq; ſic Praxis forenſis circa appella-<lb/> tiones in Camera Imperiali obſervat, & in Patriæ foris idem ſequimur.<lb/> At nullũ ex ſupra pictis adeſt. Qui grav amina implorationis inſpexe-<lb/> rit, multa nova in iis deprehendet, quæ in prioribus actis non contine-<lb/> bantur. Deinde ex his minime notoria erant, ſed verſebantur partes<lb/> in meris contradictoriis, & præſertim in quibus actores fundamentum<lb/> intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc<lb/> quadrare, nec actioni convenire à Reis opponebatur, ea juris ſpecie,<lb/> ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cæ-</hi><lb/> <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">O</hi> 3</fw> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">tero</hi> </fw><lb/> </p> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [109/0119]
Additio.
ſcripſit Gail. d. l. vel ſi quæ proferentur nihil novi, niſi quod in actis prio-
ribus continetur, ſatisq; expoſitum eſt, nec ulteriori deductione egent,
continent, ſicut in appellationis inſtantia procedi poſſe demonſtrat Gail. 1 ob-
ſerv. 118. n. 4. ſeq. Sed neuter hic occurrit caſus. Nec enim rei potuerunt
alicujus accuſari contumaciæ vel tergi verſationis, qui nunquam ſuper
iis, quæ actores pro imploratione reſtitutionis in integrum adduxe-
runt, auditi ſunt. Quæ loco gravaminum ab iis adducta, pro relevã-
tibus habita nec rejecta ſunt, ideo non potuit ab ea cauſa Pro conclu-
fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis-
ſet, oportuiſſet rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuiſſet lo-
cum in integrum reſtitutio. Poſterius ad ſpeciem præſentem plane
non quadrat. Pertinet ad appellationes, quæ fiunt ex nullis novis
cauſis, ſed ſolo tenore præcedentium actorum juſtificantur, ideo ap-
pellantes nihil novi proferunt, ſed aut petunt ex iſtis de cauſa judicari,
aut judex deprehendens ex iſtis notoriam ſententiæ iniquitatem inde
pronunciat. Veruntamen longè alia ratio eſt implorationis pro re-
ſtitutione in integrum, quæ aliam petitionem habet, ac quæ contine-
tur in prioribus actis, ad receſſionem ſententiæ tendit, læſionem ex cau-
ſis oſtendere debet, quæ, ex quo adverſa pars per ſententiam jus quæ-
ſitum habet, ad mitti non Poteſt contra non auditum. Deinde ſic ob-
tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio-
ribus notoria ſunt, & judici appareat, nullam reo probabilẽ exceptio-
nem aut oppoſitionem ulterius competere, quæ tria concurrere opor-
tet, ut patet ex coniunctione eorum quæ Gailius d. obſerv. 128 num. 4. 5. 6. & 7.
Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, ſed
& ad reſpondendum ad verſario communicari debent. Bartol. & Salycet.
in l. prolatam C. de Sent. & Interloc. atq; ſic Praxis forenſis circa appella-
tiones in Camera Imperiali obſervat, & in Patriæ foris idem ſequimur.
At nullũ ex ſupra pictis adeſt. Qui grav amina implorationis inſpexe-
rit, multa nova in iis deprehendet, quæ in prioribus actis non contine-
bantur. Deinde ex his minime notoria erant, ſed verſebantur partes
in meris contradictoriis, & præſertim in quibus actores fundamentum
intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc
quadrare, nec actioni convenire à Reis opponebatur, ea juris ſpecie,
ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cæ-
tero
O 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools ?Language Resource Switchboard?FeedbackSie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden. Kommentar zur DTA-AusgabeDieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.
|
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de. |