Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Fritsch, Ahasver: Tractatus Nomico-Politicus [...] Von Zünft- und Jnnungs-Recht. Naumburg u. a., 1669.

Bild:
<< vorherige Seite

Additio.
scripsit Gail. d. l. vel si quae proferentur nihil novi, nisi quod in actis prio-
ribus continetur, satisq; expositum est, nec ulteriori deductione egent,
continent, sicut in appellationis instantia procedi posse demonstrat Gail. 1 ob-
serv. 118. n. 4. seq.
Sed neuter hic occurrit casus. Nec enim rei potuerunt
alicujus accusari contumaciae vel tergi versationis, qui nunquam super
iis, quae actores pro imploratione restitutionis in integrum adduxe-
runt, auditi sunt. Quae loco gravaminum ab iis adducta, pro relevan-
tibus habita nec rejecta sunt, ideo non potuit ab ea causa Pro conclu-
fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis-
set, oportuisset rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuisset lo-
cum in integrum restitutio. Posterius ad speciem praesentem plane
non quadrat. Pertinet ad appellationes, quae fiunt ex nullis novis
causis, sed solo tenore praecedentium actorum justificantur, ideo ap-
pellantes nihil novi proferunt, sed aut petunt ex istis de causa judicari,
aut judex deprehendens ex istis notoriam sententiae iniquitatem inde
pronunciat. Veruntamen longe alia ratio est implorationis pro re-
stitutione in integrum, quae aliam petitionem habet, ac quae contine-
tur in prioribus actis, ad recessionem sententiae tendit, laesionem ex cau-
sis ostendere debet, quae, ex quo adversa pars per sententiam jus quae-
situm habet, ad mitti non Potest contra non auditum. Deinde sic ob-
tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio-
ribus notoria sunt, & judici appareat, nullam reo probabilen exceptio-
nem aut oppositionem ulterius competere, quae tria concurrere opor-
tet, ut patet ex coniunctione eorum quae Gailius d. observ. 128 num. 4. 5. 6. & 7.
Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, sed
& ad respondendum ad versario communicari debent. Bartol. & Salycet.
in l. prolatam C. de Sent. & Interloc.
atq; sic Praxis forensis circa appella-
tiones in Camera Imperiali observat, & in Patriae foris idem sequimur.
At nullun ex supra pictis adest. Qui grav amina implorationis inspexe-
rit, multa nova in iis deprehendet, quae in prioribus actis non contine-
bantur. Deinde ex his minime notoria erant, sed versebantur partes
in meris contradictoriis, & praesertim in quibus actores fundamentum
intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc
quadrare, nec actioni convenire a Reis opponebatur, ea juris specie,
ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cae-

tero
O 3

Additio.
ſcripſit Gail. d. l. vel ſi quæ proferentur nihil novi, niſi quod in actis prio-
ribus continetur, ſatisq; expoſitum eſt, nec ulteriori deductione egent,
continent, ſicut in appellationis inſtantia procedi poſſe demonſtrat Gail. 1 ob-
ſerv. 118. n. 4. ſeq.
Sed neuter hic occurrit caſus. Nec enim rei potuerunt
alicujus accuſari contumaciæ vel tergi verſationis, qui nunquam ſuper
iis, quæ actores pro imploratione reſtitutionis in integrum adduxe-
runt, auditi ſunt. Quæ loco gravaminum ab iis adducta, pro relevã-
tibus habita nec rejecta ſunt, ideo non potuit ab ea cauſa Pro conclu-
fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis-
ſet, oportuiſſet rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuiſſet lo-
cum in integrum reſtitutio. Poſterius ad ſpeciem præſentem plane
non quadrat. Pertinet ad appellationes, quæ fiunt ex nullis novis
cauſis, ſed ſolo tenore præcedentium actorum juſtificantur, ideo ap-
pellantes nihil novi proferunt, ſed aut petunt ex iſtis de cauſa judicari,
aut judex deprehendens ex iſtis notoriam ſententiæ iniquitatem inde
pronunciat. Veruntamen longè alia ratio eſt implorationis pro re-
ſtitutione in integrum, quæ aliam petitionem habet, ac quæ contine-
tur in prioribus actis, ad receſſionem ſententiæ tendit, læſionem ex cau-
ſis oſtendere debet, quæ, ex quo adverſa pars per ſententiam jus quæ-
ſitum habet, ad mitti non Poteſt contra non auditum. Deinde ſic ob-
tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio-
ribus notoria ſunt, & judici appareat, nullam reo probabilẽ exceptio-
nem aut oppoſitionem ulterius competere, quæ tria concurrere opor-
tet, ut patet ex coniunctione eorum quæ Gailius d. obſerv. 128 num. 4. 5. 6. & 7.
Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, ſed
& ad reſpondendum ad verſario communicari debent. Bartol. & Salycet.
in l. prolatam C. de Sent. & Interloc.
atq; ſic Praxis forenſis circa appella-
tiones in Camera Imperiali obſervat, & in Patriæ foris idem ſequimur.
At nullũ ex ſupra pictis adeſt. Qui grav amina implorationis inſpexe-
rit, multa nova in iis deprehendet, quæ in prioribus actis non contine-
bantur. Deinde ex his minime notoria erant, ſed verſebantur partes
in meris contradictoriis, & præſertim in quibus actores fundamentum
intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc
quadrare, nec actioni convenire à Reis opponebatur, ea juris ſpecie,
ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cæ-

tero
O 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p>
              <pb facs="#f0119" n="109"/>
              <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#k">Additio.</hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;crip&#x017F;it Gail. d. l.</hi> vel &#x017F;i quæ proferentur nihil novi, ni&#x017F;i quod in actis prio-<lb/>
ribus continetur, &#x017F;atisq; expo&#x017F;itum e&#x017F;t, nec ulteriori deductione egent,<lb/>
continent, <hi rendition="#i">&#x017F;icut in appellationis in&#x017F;tantia procedi po&#x017F;&#x017F;e demon&#x017F;trat Gail. 1 ob-<lb/>
&#x017F;erv. 118. n. 4. &#x017F;eq.</hi> Sed neuter hic occurrit ca&#x017F;us. Nec enim rei potuerunt<lb/>
alicujus accu&#x017F;ari contumaciæ vel tergi ver&#x017F;ationis, qui nunquam &#x017F;uper<lb/>
iis, quæ actores pro imploratione re&#x017F;titutionis in integrum adduxe-<lb/>
runt, auditi &#x017F;unt. Quæ loco gravaminum ab iis adducta, pro releva&#x0303;-<lb/>
tibus habita nec rejecta &#x017F;unt, ideo non potuit ab ea cau&#x017F;a Pro conclu-<lb/>
fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis-<lb/>
&#x017F;et, oportui&#x017F;&#x017F;et rejicere gravamina ut irrelevantia &amp; non habui&#x017F;&#x017F;et lo-<lb/>
cum in integrum re&#x017F;titutio. Po&#x017F;terius ad &#x017F;peciem præ&#x017F;entem plane<lb/>
non quadrat. Pertinet ad appellationes, quæ fiunt ex nullis novis<lb/>
cau&#x017F;is, &#x017F;ed &#x017F;olo tenore præcedentium actorum ju&#x017F;tificantur, ideo ap-<lb/>
pellantes nihil novi proferunt, &#x017F;ed aut petunt ex i&#x017F;tis de cau&#x017F;a judicari,<lb/>
aut judex deprehendens ex i&#x017F;tis notoriam &#x017F;ententiæ iniquitatem inde<lb/>
pronunciat. Veruntamen longè alia ratio e&#x017F;t implorationis pro re-<lb/>
&#x017F;titutione in integrum, quæ aliam petitionem habet, ac quæ contine-<lb/>
tur in prioribus actis, ad rece&#x017F;&#x017F;ionem &#x017F;ententiæ tendit, læ&#x017F;ionem ex cau-<lb/>
&#x017F;is o&#x017F;tendere debet, quæ, ex quo adver&#x017F;a pars per &#x017F;ententiam jus quæ-<lb/>
&#x017F;itum habet, ad mitti non Pote&#x017F;t contra non auditum. Deinde &#x017F;ic ob-<lb/>
tinet illud ubi gravamina adducta &amp; nihil novi habent, &amp; ex actis prio-<lb/>
ribus notoria &#x017F;unt, &amp; judici appareat, nullam reo probabile&#x0303; exceptio-<lb/>
nem aut oppo&#x017F;itionem ulterius competere, quæ tria concurrere opor-<lb/>
tet, <hi rendition="#i">ut patet ex coniunctione eorum quæ Gailius d. ob&#x017F;erv. 128 num. 4. 5. 6. &amp; 7.</hi><lb/>
Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, &#x017F;ed<lb/>
&amp; ad re&#x017F;pondendum ad ver&#x017F;ario communicari debent. <hi rendition="#i">Bartol. &amp; Salycet.<lb/>
in l. prolatam C. de Sent. &amp; Interloc.</hi> atq; &#x017F;ic Praxis foren&#x017F;is circa appella-<lb/>
tiones in Camera Imperiali ob&#x017F;ervat, &amp; in Patriæ foris idem &#x017F;equimur.<lb/>
At nullu&#x0303; ex &#x017F;upra pictis ade&#x017F;t. Qui grav amina implorationis in&#x017F;pexe-<lb/>
rit, multa nova in iis deprehendet, quæ in prioribus actis non contine-<lb/>
bantur. Deinde ex his minime notoria erant, &#x017F;ed ver&#x017F;ebantur partes<lb/>
in meris contradictoriis, &amp; præ&#x017F;ertim in quibus actores fundamentum<lb/>
intentionis collocabant, nempe privilegiis &amp; judicatis minime huc<lb/>
quadrare, nec actioni convenire à Reis opponebatur, ea juris &#x017F;pecie,<lb/>
ut &amp; Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cæ-</hi><lb/>
              <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">O</hi> 3</fw>
              <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">tero</hi> </fw><lb/>
            </p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[109/0119] Additio. ſcripſit Gail. d. l. vel ſi quæ proferentur nihil novi, niſi quod in actis prio- ribus continetur, ſatisq; expoſitum eſt, nec ulteriori deductione egent, continent, ſicut in appellationis inſtantia procedi poſſe demonſtrat Gail. 1 ob- ſerv. 118. n. 4. ſeq. Sed neuter hic occurrit caſus. Nec enim rei potuerunt alicujus accuſari contumaciæ vel tergi verſationis, qui nunquam ſuper iis, quæ actores pro imploratione reſtitutionis in integrum adduxe- runt, auditi ſunt. Quæ loco gravaminum ab iis adducta, pro relevã- tibus habita nec rejecta ſunt, ideo non potuit ab ea cauſa Pro conclu- fa accipi, antequam Rei velut implorati audirentur. Si id fieri debuis- ſet, oportuiſſet rejicere gravamina ut irrelevantia & non habuiſſet lo- cum in integrum reſtitutio. Poſterius ad ſpeciem præſentem plane non quadrat. Pertinet ad appellationes, quæ fiunt ex nullis novis cauſis, ſed ſolo tenore præcedentium actorum juſtificantur, ideo ap- pellantes nihil novi proferunt, ſed aut petunt ex iſtis de cauſa judicari, aut judex deprehendens ex iſtis notoriam ſententiæ iniquitatem inde pronunciat. Veruntamen longè alia ratio eſt implorationis pro re- ſtitutione in integrum, quæ aliam petitionem habet, ac quæ contine- tur in prioribus actis, ad receſſionem ſententiæ tendit, læſionem ex cau- ſis oſtendere debet, quæ, ex quo adverſa pars per ſententiam jus quæ- ſitum habet, ad mitti non Poteſt contra non auditum. Deinde ſic ob- tinet illud ubi gravamina adducta & nihil novi habent, & ex actis prio- ribus notoria ſunt, & judici appareat, nullam reo probabilẽ exceptio- nem aut oppoſitionem ulterius competere, quæ tria concurrere opor- tet, ut patet ex coniunctione eorum quæ Gailius d. obſerv. 128 num. 4. 5. 6. & 7. Ubi alterum ex his deficit, gravamina articulata non admitti modo, ſed & ad reſpondendum ad verſario communicari debent. Bartol. & Salycet. in l. prolatam C. de Sent. & Interloc. atq; ſic Praxis forenſis circa appella- tiones in Camera Imperiali obſervat, & in Patriæ foris idem ſequimur. At nullũ ex ſupra pictis adeſt. Qui grav amina implorationis inſpexe- rit, multa nova in iis deprehendet, quæ in prioribus actis non contine- bantur. Deinde ex his minime notoria erant, ſed verſebantur partes in meris contradictoriis, & præſertim in quibus actores fundamentum intentionis collocabant, nempe privilegiis & judicatis minime huc quadrare, nec actioni convenire à Reis opponebatur, ea juris ſpecie, ut & Seniores collegii cum advocato aliqua in parte cedendum, de cæ- tero O 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/fritsch_tractatus_1669
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/fritsch_tractatus_1669/119
Zitationshilfe: Fritsch, Ahasver: Tractatus Nomico-Politicus [...] Von Zünft- und Jnnungs-Recht. Naumburg u. a., 1669, S. 109. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/fritsch_tractatus_1669/119>, abgerufen am 22.11.2024.