Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.ptrorum, genus principale ac regium sint adepti, & qvo, si ad paternum modo respiciamus, in orbe hoc Europaeo nullum usqvam reperitur antiqvius; sed etiam qvod animos hoc stemmate dignos ab ortu primo acceperint. Ac magnum sane est, trahere sangvinem non a plebe obscura, non ab alia minoris conditionis gente, qvanqvam haud ignobili; sed referre ad ipsos terrarum praesides, ad populorum domitores, & qvibus per tot secula contigit parcere subjectis & debellare superbos. Majus autem est, animos atqve spiritus esse nactum, qvi cum tanta generis magnitudine conspirent atqve concordent. Neqve enrm perpetuo ista vinculo cohaerent: qvod certo indicio est, non situm esse in potestate genitorum, dare prosapiam ex asse moribus suis respondentem, sed valentiorem intervenire manum, qvae dirigat atque gubernet, imo qvae peculiariter conformet atqve effingat, ut generi animus, animo genus exacte conveniat. Hujus beneficio Nostri tum sangvinem hauserunt ab Augustis, Ernestis, Henricis, plurimisque talibus gloriosissimis Ducibus; tum, qvod amplius, ea indole pollebant, ut nihil esset arduum, utqve ad res vel maximas adhiberi possent. Enimvero sapientissimo qvodam consilio Deus O. M. ita mortales distinxit, eas singulis naturas atque ingenia dispensavit, ut, cum tuendae publicae tranqvillitatis causa, alios praeesse, & imperia gerere, aut ad ea gerenda educari; alios submittere cervices & imperata facere oporteret; illis ejusmodi mentes inspiret, qvae pares sint tantis rebus administrandis. Valeant contemtores atque hostes Majestatis: valeant, qvi aeqvalitatem inter homines, & parem omnium conditionem crepant. Nihil hi sapiunt, nihil intelligunt, nihil qvaerunt, nisi turbas & bellum omnium in omnes. Qvod uti certum, ita nimis compertum est verum, si deficiente Principum stirpe desiderentur haeredes, gravia mala incubare terris, contraque habere has, qvod gratulentur sibi de firmiori salutis portu, si regnatrix Domus foecunda sit talium Heroum, qvi omnis praestantiae capaces & compotes inveniantur. Floruerunt aliqvando terrae nostrae illo hujusmodi Principum numero, qvi longe perfectissimus a qvibusdam existimatur; at continuis fere funeribus jam dimidia pars decessit. Ita pro octuplici, qvadruplex relicta spes est. Qvam ut tanto arctius amplectimur: ita illam, qvae evanuit ex oculis, non dimittimus e memoria. Et in iis qvidem Principibus, qvi nuper occubuerunt, eam recolere hoc tempus ju- ptrorum, genus principale ac regium sint adepti, & qvo, si ad paternum modo respiciamus, in orbe hoc Europaeo nullum usqvam reperitur antiqvius; sed etiam qvod animos hoc stemmate dignos ab ortu primo acceperint. Ac magnum sane est, trahere sangvinem non à plebe obscura, non ab alia minoris conditionis gente, qvanqvam haud ignobili; sed referre ad ipsos terrarum praesides, ad populorum domitores, & qvibus per tot secula contigit parcere subjectis & debellare superbos. Majus autem est, animos atqve spiritus esse nactum, qvi cum tanta generis magnitudine conspirent atqve concordent. Neqve enrm perpetuo ista vinculo cohaerent: qvod certo indicio est, non situm esse in potestate genitorum, dare prosapiam ex asse moribus suis respondentem, sed valentiorem intervenire manum, qvae dirigat atque gubernet, imo qvae peculiariter conformet atqve effingat, ut generi animus, animo genus exacte conveniat. Hujus beneficio Nostri tum sangvinem hauserunt ab Augustis, Ernestis, Henricis, plurimisque talibus gloriosissimis Ducibus; tum, qvod amplius, ea indole pollebant, ut nihil esset arduum, utqve ad res vel maximas adhiberi possent. Enimvero sapientissimo qvodam consilio Deus O. M. ita mortales distinxit, eas singulis naturas atque ingenia dispensavit, ut, cum tuendae publicae tranqvillitatis causa, alios praeesse, & imperia gerere, aut ad ea gerenda educari; alios submittere cervices & imperata facere oporteret; illis ejusmodi mentes inspiret, qvae pares sint tantis rebus administrandis. Valeant contemtores atque hostes Majestatis: valeant, qvi aeqvalitatem inter homines, & parem omnium conditionem crepant. Nihil hi sapiunt, nihil intelligunt, nihil qvaerunt, nisi turbas & bellum omnium in omnes. Qvod uti certum, ita nimis compertum est verum, si deficiente Principum stirpe desiderentur haeredes, gravia mala incubare terris, contraque habere has, qvod gratulentur sibi de firmiori salutis portu, si regnatrix Domus foecunda sit talium Heroum, qvi omnis praestantiae capaces & compotes inveniantur. Floruerunt aliqvando terrae nostrae illo hujusmodi Principum numero, qvi longe perfectissimus à qvibusdam existimatur; at continuis fere funeribus jam dimidia pars decessit. Ita pro octuplici, qvadruplex relicta spes est. Qvam ut tanto arctius amplectimur: ita illam, qvae evanuit ex oculis, non dimittimus è memoria. Et in iis qvidem Principibus, qvi nuper occubuerunt, eam recolere hoc tempus ju- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0067"/> ptrorum, genus principale ac regium sint adepti, & qvo, si ad paternum modo respiciamus, in orbe hoc Europaeo nullum usqvam reperitur antiqvius; sed etiam qvod animos hoc stemmate dignos ab ortu primo acceperint. Ac magnum sane est, trahere sangvinem non à plebe obscura, non ab alia minoris conditionis gente, qvanqvam haud ignobili; sed referre ad ipsos terrarum praesides, ad populorum domitores, & qvibus per tot secula contigit parcere subjectis & debellare superbos. Majus autem est, animos atqve spiritus esse nactum, qvi cum tanta generis magnitudine conspirent atqve concordent. Neqve enrm perpetuo ista vinculo cohaerent: qvod certo indicio est, non situm esse in potestate genitorum, dare prosapiam ex asse moribus suis respondentem, sed valentiorem intervenire manum, qvae dirigat atque gubernet, imo qvae peculiariter conformet atqve effingat, ut generi animus, animo genus exacte conveniat. Hujus beneficio Nostri tum sangvinem hauserunt ab Augustis, Ernestis, Henricis, plurimisque talibus gloriosissimis Ducibus; tum, qvod amplius, ea indole pollebant, ut nihil esset arduum, utqve ad res vel maximas adhiberi possent. Enimvero sapientissimo qvodam consilio Deus O. M. ita mortales distinxit, eas singulis naturas atque ingenia dispensavit, ut, cum tuendae publicae tranqvillitatis causa, alios praeesse, & imperia gerere, aut ad ea gerenda educari; alios submittere cervices & imperata facere oporteret; illis ejusmodi mentes inspiret, qvae pares sint tantis rebus administrandis. Valeant contemtores atque hostes Majestatis: valeant, qvi aeqvalitatem inter homines, & parem omnium conditionem crepant. Nihil hi sapiunt, nihil intelligunt, nihil qvaerunt, nisi turbas & bellum omnium in omnes. Qvod uti certum, ita nimis compertum est verum, si deficiente Principum stirpe desiderentur haeredes, gravia mala incubare terris, contraque habere has, qvod gratulentur sibi de firmiori salutis portu, si regnatrix Domus foecunda sit talium Heroum, qvi omnis praestantiae capaces & compotes inveniantur. Floruerunt aliqvando terrae nostrae illo hujusmodi Principum numero, qvi longe perfectissimus à qvibusdam existimatur; at continuis fere funeribus jam dimidia pars decessit. Ita pro octuplici, qvadruplex relicta spes est. Qvam ut tanto arctius amplectimur: ita illam, qvae evanuit ex oculis, non dimittimus è memoria. Et in iis qvidem Principibus, qvi nuper occubuerunt, eam recolere hoc tempus ju- </p> </div> </body> </text> </TEI> [0067]
ptrorum, genus principale ac regium sint adepti, & qvo, si ad paternum modo respiciamus, in orbe hoc Europaeo nullum usqvam reperitur antiqvius; sed etiam qvod animos hoc stemmate dignos ab ortu primo acceperint. Ac magnum sane est, trahere sangvinem non à plebe obscura, non ab alia minoris conditionis gente, qvanqvam haud ignobili; sed referre ad ipsos terrarum praesides, ad populorum domitores, & qvibus per tot secula contigit parcere subjectis & debellare superbos. Majus autem est, animos atqve spiritus esse nactum, qvi cum tanta generis magnitudine conspirent atqve concordent. Neqve enrm perpetuo ista vinculo cohaerent: qvod certo indicio est, non situm esse in potestate genitorum, dare prosapiam ex asse moribus suis respondentem, sed valentiorem intervenire manum, qvae dirigat atque gubernet, imo qvae peculiariter conformet atqve effingat, ut generi animus, animo genus exacte conveniat. Hujus beneficio Nostri tum sangvinem hauserunt ab Augustis, Ernestis, Henricis, plurimisque talibus gloriosissimis Ducibus; tum, qvod amplius, ea indole pollebant, ut nihil esset arduum, utqve ad res vel maximas adhiberi possent. Enimvero sapientissimo qvodam consilio Deus O. M. ita mortales distinxit, eas singulis naturas atque ingenia dispensavit, ut, cum tuendae publicae tranqvillitatis causa, alios praeesse, & imperia gerere, aut ad ea gerenda educari; alios submittere cervices & imperata facere oporteret; illis ejusmodi mentes inspiret, qvae pares sint tantis rebus administrandis. Valeant contemtores atque hostes Majestatis: valeant, qvi aeqvalitatem inter homines, & parem omnium conditionem crepant. Nihil hi sapiunt, nihil intelligunt, nihil qvaerunt, nisi turbas & bellum omnium in omnes. Qvod uti certum, ita nimis compertum est verum, si deficiente Principum stirpe desiderentur haeredes, gravia mala incubare terris, contraque habere has, qvod gratulentur sibi de firmiori salutis portu, si regnatrix Domus foecunda sit talium Heroum, qvi omnis praestantiae capaces & compotes inveniantur. Floruerunt aliqvando terrae nostrae illo hujusmodi Principum numero, qvi longe perfectissimus à qvibusdam existimatur; at continuis fere funeribus jam dimidia pars decessit. Ita pro octuplici, qvadruplex relicta spes est. Qvam ut tanto arctius amplectimur: ita illam, qvae evanuit ex oculis, non dimittimus è memoria. Et in iis qvidem Principibus, qvi nuper occubuerunt, eam recolere hoc tempus ju-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/67 |
Zitationshilfe: | Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/67>, abgerufen am 06.07.2024. |