Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.non - magnis opibus jucunde corpora habebant: praesertim cum tempestas ridebat, & anni temporapingebant viridanteis floribus herbas. Tum joca, tum sermo, tum dulces esse cachinni consuerunt; agrestis enim tunc Musa vigebat. Tum caput atque humeros plexis redimire corollis floribus & foliis, lascivia laeta monebat. Et vigilantibus hinc aderant solatia somni, ducere multi modis voces, & flectere cantus, & supere calamos unco percurrere labro. VII. Hincipsae Musae montem suum biverticem, & fon IIX. * Cadmus Phaenix in Graeciam veniens, locis nomina videtur dedisse in sua, h. e. Phoenicum Lingua, quae ab Ebraea solum Dialecto differebat. Verosimile igi- tur, Elikon esse ab helech, ambulatio, a rad. halach, vacare: quia, dum vacabant, ibi ambulandi gratia di- vertebantur. Parna[o]os autem a Parnas, pascere, alere, unde Parnas Pastor. In montibus vero pasci solitum fuisse, praeter S. Codicem, fidem facit Virgil. Ecl. 2. 21. Mille meae Siculis errant in montibus agnae, ut & alii, quosvide. ++ 3
non ‒ magnis opibus jucundè corpora habebant: præſertim cum tempeſtas ridebat, & anni temporapingebant viridanteis floribus herbas. Tum joca, tum ſermo, tum dulces eſſe cachinni conſuêrunt; agreſtis enim tunc Muſa vigebat. Tum caput atque humeros plexis redimire corollis floribus & foliis, laſcivia læta monebat. Et vigilantibus hinc aderant ſolatia ſomni, ducere multi modis voces, & flectere cantus, & ſuperè calamos unco percurrere labro. VII. Hincipſæ Muſæ montem ſuum biverticem, & fon IIX. * Cadmus Phænix in Græciam veniens, locis nomina videtur dediſſe in ſua, h. e. Phoenicum Linguâ, quæ ab Ebræa ſolum Dialecto differebat. Veroſimile igi- tur, Ελικὼν eſſe ab helech, ambulatio, à rad. halach, vacare: quia, dum vacabant, ibi ambulandi gratia di- vertebantur. Παρνά[ω]ος autem à Parnas, paſcere, alere, unde Parnas Paſtor. In montibus verò paſci ſolitum fuiſſe, præter S. Codicem, fidem facit Virgil. Ecl. 2. 21. Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ, ut & alii, quosvide. †† 3
<TEI> <text> <front> <div> <lg type="poem"> <pb facs="#f0019"/> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">non ‒ magnis opibus jucundè corpora habebant</hi>:</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">præſertim cum tempeſtas ridebat, & anni</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">temporapingebant viridanteis floribus herbas.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Tum joca, tum ſermo, tum dulces eſſe cachinni</hi> </l><lb/> <l><hi rendition="#i">conſuêrunt</hi>; <hi rendition="#i">agreſtis enim tunc Muſa vigebat.</hi></l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Tum caput atque humeros plexis redimire corollis</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">floribus & foliis, laſcivia læta monebat.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Et vigilantibus hinc aderant ſolatia ſomni,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">ducere multi modis voces, & flectere cantus,</hi> </l><lb/> <l><hi rendition="#i">& ſuperè calamos unco percurrere labro</hi>.</l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">VII. Hincipſæ Muſæ montem ſuum biverticem, & fon<lb/> tes & floreta Pindi, poſthabitis ‒ <hi rendition="#i">Pallas quas condidit arces</hi> (<hi rendition="#i">Virg-<lb/> Ecl. 2, 66.</hi>) <hi rendition="#i">incolunt & coli volunt</hi>; <hi rendition="#i">&, niſi qui (Perſ. Prol.</hi>) <hi rendition="#i">fonte labra.<lb/> proluit caballino, Aut in bicipiti ſomniavit Parnaſſo</hi>, nemo prodibit<lb/> clarus Poëta: quicquid alii cavillẽtur, <hi rendition="#i">Carmen non tam fonte, quám<lb/> fronte ſudari</hi> (<hi rendition="#i">Sidon. XII. Ep. 3.</hi>) Necalio nomine notari debue-<lb/> runt montes iſti Artium hoſpitales, quàm quod otioſæ am-<lb/> bulationis & paſcuorum</hi> <note place="foot" n="*"><hi rendition="#aq">Cadmus Phænix in Græciam veniens, locis nomina<lb/> videtur dediſſe in ſua, h. e. Phoenicum Linguâ, quæ<lb/> ab Ebræa ſolum Dialecto differebat. Veroſimile igi-<lb/> tur,</hi> Ελικὼν <hi rendition="#aq">eſſe ab <hi rendition="#i">helech</hi>, ambulatio, à rad. <hi rendition="#i">halach</hi>,<lb/> vacare: quia, dum <hi rendition="#i">vacabant</hi>, ibi <hi rendition="#i">ambulandi</hi> gratia di-<lb/> vertebantur. Παρνά<supplied>ω</supplied>ος autem à <hi rendition="#i">Parnas</hi>, paſcere,<lb/> alere, unde <hi rendition="#i">Parnas</hi> Paſtor. In montibus verò paſci<lb/> ſolitum fuiſſe, præter S. Codicem, fidem facit <hi rendition="#i">Virgil.<lb/> Ecl. 2. 21. Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ,</hi> ut<lb/> & alii, quosvide.</hi></note> <hi rendition="#aq">voluptatem connotaret. Ita Aſcræ-<lb/> um ſenem (<hi rendition="#i">Heſiod.)</hi> Muſę carmen edocuerunt, ut ipſe de ſe lo-<lb/> quitur, <hi rendition="#i">Agnos paſcentem ſub divino Helicone</hi>. Hæ innocuæ vo-<lb/> luptates Vatem Andinum (<hi rendition="#i">Virg.</hi>)hæ Venuſinum Olorem (<hi rendition="#i">Hor.</hi>)<lb/> Diis miſcebant. Nempè iſtud Diis immortalibus æquat, ſe-<lb/> cedere à mortalibus. Rus tanto propius cælo, quanto remo-<lb/> tius ab urbe, malitiarum orbe: ſibi vacans, quia à vanitatibus<lb/> magis vacuum; nec parum beatum, quia liberum: <hi rendition="#i">Libertas</hi><lb/> enim <hi rendition="#i">eſt res inæſtimabilis</hi> (<hi rendition="#i">Iuſtin. Inſt. 1, 6, 7.</hi>)</hi> </p><lb/> <fw place="bottom" type="sig">†† 3</fw> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">IIX.</hi> </fw><lb/> </div> </front> </text> </TEI> [0019]
non ‒ magnis opibus jucundè corpora habebant:
præſertim cum tempeſtas ridebat, & anni
temporapingebant viridanteis floribus herbas.
Tum joca, tum ſermo, tum dulces eſſe cachinni
conſuêrunt; agreſtis enim tunc Muſa vigebat.
Tum caput atque humeros plexis redimire corollis
floribus & foliis, laſcivia læta monebat.
Et vigilantibus hinc aderant ſolatia ſomni,
ducere multi modis voces, & flectere cantus,
& ſuperè calamos unco percurrere labro.
VII. Hincipſæ Muſæ montem ſuum biverticem, & fon
tes & floreta Pindi, poſthabitis ‒ Pallas quas condidit arces (Virg-
Ecl. 2, 66.) incolunt & coli volunt; &, niſi qui (Perſ. Prol.) fonte labra.
proluit caballino, Aut in bicipiti ſomniavit Parnaſſo, nemo prodibit
clarus Poëta: quicquid alii cavillẽtur, Carmen non tam fonte, quám
fronte ſudari (Sidon. XII. Ep. 3.) Necalio nomine notari debue-
runt montes iſti Artium hoſpitales, quàm quod otioſæ am-
bulationis & paſcuorum * voluptatem connotaret. Ita Aſcræ-
um ſenem (Heſiod.) Muſę carmen edocuerunt, ut ipſe de ſe lo-
quitur, Agnos paſcentem ſub divino Helicone. Hæ innocuæ vo-
luptates Vatem Andinum (Virg.)hæ Venuſinum Olorem (Hor.)
Diis miſcebant. Nempè iſtud Diis immortalibus æquat, ſe-
cedere à mortalibus. Rus tanto propius cælo, quanto remo-
tius ab urbe, malitiarum orbe: ſibi vacans, quia à vanitatibus
magis vacuum; nec parum beatum, quia liberum: Libertas
enim eſt res inæſtimabilis (Iuſtin. Inſt. 1, 6, 7.)
IIX.
* Cadmus Phænix in Græciam veniens, locis nomina
videtur dediſſe in ſua, h. e. Phoenicum Linguâ, quæ
ab Ebræa ſolum Dialecto differebat. Veroſimile igi-
tur, Ελικὼν eſſe ab helech, ambulatio, à rad. halach,
vacare: quia, dum vacabant, ibi ambulandi gratia di-
vertebantur. Παρνάωος autem à Parnas, paſcere,
alere, unde Parnas Paſtor. In montibus verò paſci
ſolitum fuiſſe, præter S. Codicem, fidem facit Virgil.
Ecl. 2. 21. Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ, ut
& alii, quosvide.
†† 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/19 |
Zitationshilfe: | Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/19>, abgerufen am 16.07.2024. |