Non hic pro voto concedunt Fata morari, Francica vix raptim regna videre datur. Urgent a tergo cessantem jussa meorum, Castigatque meas littera crebra moras. Laetorum socius fidissimus atque malorum It mecum ductor quo DEUS ire jubet. Cuncta viatores vexant incommoda seros, Quae comitantur iter, commoda nulla juvant. In summi celebro Natalia culmine montis, Hospes ubi Boreas, strata fuere nives. Heic peregrinandi decrescit fota libido Ignotique sitim ponere disco soli; At mox illa redit pulchras ubi cogito terras Et quam quod loquitur fama videre juvat. Cum terra coelum spero mutare, sed idem Cum trans-Alpino saevit ubique rigor. Splendida magnifici mox cernitur aula Sabaudi Atque urbs Caesaribus tam male fida suis. Brescia pergentem Vulcania suscipit hospes, Benacesque feri littora tango lacaus. Sirmio lascivi natalis terra Catulli, Verona antiquo marmore plena tenet. Ad matrem Livii Vincentia visa remittit, Et magni veneror publica busta Viri. Post aliquot luces mihi vitreus Adria monstrat Urbem, quam tumido continet ille finu. Heic ego longarum fastidia pello viarum, Otia per mensem quaero, nec invenio. Ingeniosa animos heeic Bacchanalia pascunt, Et spectacla mihi fert nova quaeque dies.
A[m-]
Vermiſchte Gedichte.
Non hic pro voto concedunt Fata morari, Francica vix raptim regna videre datur. Urgent à tergo ceſſantem juſſa meorum, Caſtigatque meas littera crebra moras. Lætorum ſocius fidiſſimus atque malorum It mecum ductor quo DEUS ire jubet. Cuncta viatores vexant incommoda ſeros, Quæ comitantur iter, commoda nulla juvant. In ſummi celebro Natalia culmine montis, Hoſpes ubi Boreas, ſtrata fuere nives. Heic peregrinandi decreſcit fota libido Ignotique ſitim ponere diſco ſoli; At mox illa redit pulchras ubi cogito terras Et quam quod loquitur fama videre juvat. Cum terra cœlum ſpero mutare, ſed idem Cum trans-Alpino ſævit ubique rigor. Splendida magnifici mox cernitur aula Sabaudi Atque urbs Cæſaribus tàm malê fida ſuis. Breſcia pergentem Vulcania ſuſcipit hoſpes, Benacesque feri littora tango lacûs. Sirmio laſcivi natalis terra Catulli, Verona antiquo marmore plena tenet. Ad matrem Livii Vincentia viſa remittit, Et magni veneror publica buſta Viri. Poſt aliquot luces mihi vitreus Adria monſtrat Urbem, quam tumido continet ille finu. Heic ego longarum faſtidia pello viarum, Otia per menſem quæro, nec invenio. Ingenioſa animos heîc Bacchanalia paſcunt, Et ſpectacla mihi fert nova quæque dies.
A[m-]
<TEI><text><body><divn="1"><lgtype="poem"><pbfacs="#f0688"n="108"/><fwplace="top"type="header">Vermiſchte Gedichte.</fw><lb/><l><hirendition="#aq">Non hic pro voto concedunt Fata morari,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Francica vix raptim regna videre datur.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Urgent à tergo ceſſantem juſſa meorum,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Caſtigatque meas littera crebra moras.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Lætorum ſocius fidiſſimus atque malorum</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">It mecum ductor quo DEUS ire jubet.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Cuncta viatores vexant incommoda ſeros,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Quæ comitantur iter, commoda nulla juvant.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">In ſummi celebro Natalia culmine montis,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Hoſpes ubi Boreas, ſtrata fuere nives.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Heic peregrinandi decreſcit fota libido</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Ignotique ſitim ponere diſco ſoli;</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">At mox illa redit pulchras ubi cogito terras</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Et quam quod loquitur fama videre juvat.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Cum terra cœlum ſpero mutare, ſed idem</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Cum trans-Alpino ſævit ubique rigor.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Splendida magnifici mox cernitur aula Sabaudi</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Atque urbs Cæſaribus tàm malê fida ſuis.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Breſcia pergentem Vulcania ſuſcipit hoſpes,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Benacesque feri littora tango lacûs.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Sirmio laſcivi natalis terra Catulli,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Verona antiquo marmore plena tenet.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Ad matrem Livii Vincentia viſa remittit,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Et magni veneror publica buſta Viri.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Poſt aliquot luces mihi vitreus Adria monſtrat</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Urbem, quam tumido continet ille finu.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Heic ego longarum faſtidia pello viarum,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Otia per menſem quæro, nec invenio.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Ingenioſa animos heîc Bacchanalia paſcunt,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Et ſpectacla mihi fert nova quæque dies.</hi></l><lb/><fwplace="bottom"type="catch"><hirendition="#aq">A<supplied>m-</supplied></hi></fw><lb/></lg></div></body></text></TEI>
[108/0688]
Vermiſchte Gedichte.
Non hic pro voto concedunt Fata morari,
Francica vix raptim regna videre datur.
Urgent à tergo ceſſantem juſſa meorum,
Caſtigatque meas littera crebra moras.
Lætorum ſocius fidiſſimus atque malorum
It mecum ductor quo DEUS ire jubet.
Cuncta viatores vexant incommoda ſeros,
Quæ comitantur iter, commoda nulla juvant.
In ſummi celebro Natalia culmine montis,
Hoſpes ubi Boreas, ſtrata fuere nives.
Heic peregrinandi decreſcit fota libido
Ignotique ſitim ponere diſco ſoli;
At mox illa redit pulchras ubi cogito terras
Et quam quod loquitur fama videre juvat.
Cum terra cœlum ſpero mutare, ſed idem
Cum trans-Alpino ſævit ubique rigor.
Splendida magnifici mox cernitur aula Sabaudi
Atque urbs Cæſaribus tàm malê fida ſuis.
Breſcia pergentem Vulcania ſuſcipit hoſpes,
Benacesque feri littora tango lacûs.
Sirmio laſcivi natalis terra Catulli,
Verona antiquo marmore plena tenet.
Ad matrem Livii Vincentia viſa remittit,
Et magni veneror publica buſta Viri.
Poſt aliquot luces mihi vitreus Adria monſtrat
Urbem, quam tumido continet ille finu.
Heic ego longarum faſtidia pello viarum,
Otia per menſem quæro, nec invenio.
Ingenioſa animos heîc Bacchanalia paſcunt,
Et ſpectacla mihi fert nova quæque dies.
Am-
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 108. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/688>, abgerufen am 05.07.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.