Ut sit dulce mori, bene posse mori leve quo sit, Tabificae facies si terret lurida mortis, Vivens disce mori, mundo moriare caduco, Et mundi adsvescas immundum spernere mundum. Quid sit mors? Quo ducat? & unde? expende sub- inde, Si tibi quaque die veniente, manente, cadente, Si tibi sub noctis depingis imagine mortem, Assidua illius notam meditatio reddet, Horrebisque minus sociam comitemque perennem, Expedit imprimis mortis perpendere mortem, Regnantem a ligno vitae, mortisque furores Vincentem rabidos, inferni carceris aedes Rumpentem, aeternam redimentem morte salutem, Et clausi nobis reserantem limina coeli, Contra vim mortis tutum si quaeris asylum, Ecce! patent precibus patientis vulnera Christi, Excipiunt animas fugientes obvia Christi Brachia salvificis qui nos amplectitur ulnis: Sunt clavi claves paradisi, pharmaca sangvis, Crimina quae potat sitientem spongia delet, Qui Christo moritur, cum Christo vivit, ovatque Christe, mori memori da semper corde revolvam, Cumque mihi tandem suprema illuxerit hora, Membra queam placido componere langvida somno, Sit mihi dulce mori, bene posse mori leve fiat, Et tecum aeternam liceat mihi vivere vitam!
Todes
Himmel-Schluͤſſel.
Ut ſit dulce mori, bene poſſe mori leve quo ſit, Tabificæ facies ſi terret lurida mortis, Vivens diſce mori, mundo moriare caduco, Et mundi adſveſcas immundum ſpernere mundum. Quid ſit mors? Quo ducat? & unde? expende ſub- inde, Si tibi quaque die veniente, manente, cadente, Si tibi ſub noctis depingis imagine mortem, Aſſidua illius notam meditatio reddet, Horrebisque minus ſociam comitemque perennem, Expedit imprimis mortis perpendere mortem, Regnantem à ligno vitæ, mortisque furores Vincentem rabidos, inferni carceris ædes Rumpentem, æternam redimentem morte ſalutem, Et clauſi nobis reſerantem limina cœli, Contra vim mortis tutum ſi quæris aſylum, Ecce! patent precibus patientis vulnera Chriſti, Excipiunt animas fugientes obvia Chriſti Brachia ſalvificis qui nos amplectitur ulnis: Sunt clavi claves paradiſi, pharmaca ſangvis, Crimina quæ potat ſitientem ſpongia delet, Qui Chriſto moritur, cum Chriſto vivit, ovatque Chriſte, mori memori da ſemper corde revolvam, Cumque mihi tandem ſuprema illuxerit hora, Membra queam placido componere langvida ſomno, Sit mihi dulce mori, bene poſſe mori leve fiat, Et tecum æternam liceat mihi vivere vitam!
Todes
<TEI><text><body><divn="1"><divn="2"><divn="3"><lgtype="poem"><pbfacs="#f0572"n="152"/><fwplace="top"type="header">Himmel-Schluͤſſel.</fw><lb/><l><hirendition="#aq">Ut ſit dulce mori, bene poſſe mori leve quo ſit,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Tabificæ facies ſi terret lurida mortis,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Vivens diſce mori, mundo moriare caduco,</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Et mundi adſveſcas immundum ſpernere mundum.</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Quid ſit mors? Quo ducat? & unde? expende ſub-</hi></l><lb/><l><hirendition="#aq"><hirendition="#c">inde,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Si tibi quaque die veniente, manente, cadente,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Si tibi ſub noctis depingis imagine mortem,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Aſſidua illius notam meditatio reddet,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Horrebisque minus ſociam comitemque perennem,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Expedit imprimis mortis perpendere mortem,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Regnantem à ligno vitæ, mortisque furores</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Vincentem rabidos, inferni carceris ædes</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Rumpentem, æternam redimentem morte ſalutem,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Et clauſi nobis reſerantem limina cœli,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Contra vim mortis tutum ſi quæris aſylum,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Ecce! patent precibus patientis vulnera Chriſti,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Excipiunt animas fugientes obvia Chriſti</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Brachia ſalvificis qui nos amplectitur ulnis:</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Sunt clavi claves paradiſi, pharmaca ſangvis,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Crimina quæ potat ſitientem ſpongia delet,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Qui Chriſto moritur, cum Chriſto vivit, ovatque</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Chriſte, mori memori da ſemper corde revolvam,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Cumque mihi tandem ſuprema illuxerit hora,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Membra queam placido componere langvida ſomno,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Sit mihi dulce mori, bene poſſe mori leve fiat,</hi></l><lb/><l><hirendition="#c">Et tecum æternam liceat mihi vivere vitam!</hi></l></lg><lb/><fwplace="bottom"type="catch">Todes</fw><lb/></div></div></div></body></text></TEI>
[152/0572]
Himmel-Schluͤſſel.
Ut ſit dulce mori, bene poſſe mori leve quo ſit,
Tabificæ facies ſi terret lurida mortis,
Vivens diſce mori, mundo moriare caduco,
Et mundi adſveſcas immundum ſpernere mundum.
Quid ſit mors? Quo ducat? & unde? expende ſub-
inde,
Si tibi quaque die veniente, manente, cadente,
Si tibi ſub noctis depingis imagine mortem,
Aſſidua illius notam meditatio reddet,
Horrebisque minus ſociam comitemque perennem,
Expedit imprimis mortis perpendere mortem,
Regnantem à ligno vitæ, mortisque furores
Vincentem rabidos, inferni carceris ædes
Rumpentem, æternam redimentem morte ſalutem,
Et clauſi nobis reſerantem limina cœli,
Contra vim mortis tutum ſi quæris aſylum,
Ecce! patent precibus patientis vulnera Chriſti,
Excipiunt animas fugientes obvia Chriſti
Brachia ſalvificis qui nos amplectitur ulnis:
Sunt clavi claves paradiſi, pharmaca ſangvis,
Crimina quæ potat ſitientem ſpongia delet,
Qui Chriſto moritur, cum Chriſto vivit, ovatque
Chriſte, mori memori da ſemper corde revolvam,
Cumque mihi tandem ſuprema illuxerit hora,
Membra queam placido componere langvida ſomno,
Sit mihi dulce mori, bene poſſe mori leve fiat,
Et tecum æternam liceat mihi vivere vitam!
Todes
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 152. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/572>, abgerufen am 25.07.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.