Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.Oratio ris, ordines vitae praecipuos, denudari. Esto, ut quodlibet san-gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, necessitudinis vinculum non nisi maximo angoris ac tristitiae sensu rumpa- tur. Esto, ut medullitus nos familia defuncti afficiat: Vidua maestissima, quae marito spoliata: tristes Sorores, quae fratre: luctu filiae obsitae, quae parente: Generi merore squalentes, qui socero: nepos & neptula, quae Avo: propinqui, affines, amici, qui patrono ac promotore: ab sit tamen macula a nobis defor- mis adeo, atque detestanda: ut concessa nobis dona minus propterea veneremur, quia non sempiterna: absit, ut collapso vno alterove epistilio totam aedificij ruinam metuamus: ab sit, ut cogitemus potius quid amiserimus: quam quibus bonis fruatur, quem amisimus: ut nostrae magis jacturae sensu, quam illius commodis moveamur. Humanae quippe carnis, homo natus, secum fragilitatem circumferebat. Nunc isaggelia de- lectatur: fruitur assiduo Dei aspectu commercioque: beatis- simis sese animis admiscet. Adhaerebat vel pientissimae vitae, nihilominus labis aliquid cum nativae, tum contractae per consuetudinem. Nunc e misera servitute peccati, justis vin- dicijs assertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic quae videbat, per speculum: & quasi in aenigmate. Nunc a fa- cie ad faciem supera & infera: aeterna & caduca intuetur: di- vinaque sapientia ebrius, lemas atque lippitudirem nostram in rebus caelestibus, detestatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu- gacia, quibus hac in vita gaudebat: similia mercibus, quae in- alto ac procelloso mari jactantur. Nunc in eum sese prosperi- tatis portum recepit: ubi securitas sine metu: ubertas sine in- opia: sine fastidio saturitas: felicitas, quae nec temporum me- tis, nec beatitudinis modo circumscribitur. Macte Havven- reutere
Oratio ris, ordines vitæ præcipuos, denudari. Eſto, ut quodlibet ſan-gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, neceſſitudinis vinculum non niſi maximo angoris ac triſtitiæ ſenſu rumpa- tur. Eſto, ut medullitùs nos familia defuncti afficiat: Vidua mæſtiſſima, quæ marito ſpoliata: triſtes Sorores, quæ fratre: luctu filiæ obſitæ, quæ parente: Generi męrore ſqualentes, qui ſocero: nepos & neptula, quæ Avo: propinqui, affines, amici, qui patrono ac promotore: ab ſit tamen macula à nobis defor- mis adeo, atque deteſtanda: ut conceſſa nobis dona minus proptereà veneremur, quia non ſempiterna: abſit, ut collapſo vno alterove epiſtilio totam ædificij ruinam metuamus: ab ſit, ut cogitemus potius quid amiſerimus: quàm quibus bonis fruatur, quem amiſimus: ut noſtræ magis jacturæ ſenſu, quàm illius commodis moveamur. Humanæ quippè carnis, homo natus, ſecum fragilitatem circumferebat. Nunc ἰσαγγελία de- lectatur: fruitur aſſiduo Dei aſpectu commercioque: beatiſ- ſimis ſeſe animis admiſcet. Adhærebat vel pientiſſimæ vitæ, nihilominus labis aliquid cùm nativæ, tùm contractæ per conſuetudinem. Nunc è miſerâ ſervitute peccati, juſtis vin- dicijs aſſertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic quæ videbat, per ſpeculum: & quaſi in ænigmate. Nunc à fa- cie ad faciem ſupera & infera: æterna & caduca intuetur: di- vinâque ſapientiâ ebrius, lemas atque lippitudirem noſtram in rebus cæleſtibus, deteſtatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu- gacia, quibus hac in vita gaudebat: ſimilia mercibus, quæ in- alto ac procelloſo mari jactantur. Nunc in eum ſeſe proſperi- tatis portum recepit: ubi ſecuritas ſine metu: ubertas ſine in- opia: ſine faſtidio ſaturitas: felicitas, quæ nec temporum me- tis, nec beatitudinis modo circumſcribitur. Macte Havven- reutere
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <floatingText> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <p><pb facs="#f0054" n="52"/><fw type="header" place="top"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Oratio</hi></hi></hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">ris, ordines vitæ præcipuos, denudari. Eſto, ut quodlibet ſan-<lb/> gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, neceſſitudinis<lb/> vinculum non niſi maximo angoris ac triſtitiæ ſenſu rumpa-<lb/> tur. Eſto, ut medullitùs nos familia defuncti afficiat<hi rendition="#i">:</hi> Vidua<lb/> mæſtiſſima, quæ marito ſpoliata: triſtes Sorores, quæ fratre:<lb/> luctu filiæ obſitæ, quæ parente: Generi męrore ſqualentes, qui<lb/> ſocero: nepos & neptula, quæ Avo<hi rendition="#i">:</hi> propinqui, affines, amici,<lb/> qui patrono ac promotore: ab ſit tamen macula à nobis defor-<lb/> mis adeo, atque deteſtanda<hi rendition="#i">:</hi> ut conceſſa nobis dona minus<lb/> proptereà veneremur, quia non ſempiterna<hi rendition="#i">:</hi> abſit, ut collapſo<lb/> vno alterove epiſtilio totam ædificij ruinam metuamus: ab ſit,<lb/> ut cogitemus potius quid amiſerimus<hi rendition="#i">:</hi> quàm quibus bonis<lb/> fruatur, quem amiſimus: ut noſtræ magis jacturæ ſenſu, quàm<lb/> illius commodis moveamur. Humanæ quippè carnis, homo<lb/> natus, ſecum fragilitatem circumferebat. Nunc</hi> ἰσαγγελία <hi rendition="#aq">de-<lb/> lectatur<hi rendition="#i">:</hi> fruitur aſſiduo Dei aſpectu commercioque<hi rendition="#i">:</hi> beatiſ-<lb/> ſimis ſeſe animis admiſcet. Adhærebat vel pientiſſimæ vitæ,<lb/> nihilominus labis aliquid cùm nativæ, tùm contractæ per<lb/> conſuetudinem. Nunc è miſerâ ſervitute peccati, juſtis vin-<lb/> dicijs aſſertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic<lb/> quæ videbat, per ſpeculum: & quaſi in ænigmate. Nunc à fa-<lb/> cie ad faciem ſupera & infera: æterna & caduca intuetur: di-<lb/> vinâque ſapientiâ ebrius, lemas atque lippitudirem noſtram<lb/> in rebus cæleſtibus, deteſtatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu-<lb/> gacia, quibus hac in vita gaudebat<hi rendition="#i">:</hi> ſimilia mercibus, quæ in-<lb/> alto ac procelloſo mari jactantur. Nunc in eum ſeſe proſperi-<lb/> tatis portum recepit<hi rendition="#i">:</hi> ubi ſecuritas ſine metu: ubertas ſine in-<lb/> opia<hi rendition="#i">:</hi> ſine faſtidio ſaturitas<hi rendition="#i">:</hi> felicitas, quæ nec temporum me-<lb/> tis, nec beatitudinis modo circumſcribitur. Macte <hi rendition="#i">Havven-</hi></hi><lb/> <fw type="catch" place="bottom"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">reutere</hi></hi></fw><lb/></p> </div> </body> </floatingText> </div> </body> </text> </TEI> [52/0054]
Oratio
ris, ordines vitæ præcipuos, denudari. Eſto, ut quodlibet ſan-
gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, neceſſitudinis
vinculum non niſi maximo angoris ac triſtitiæ ſenſu rumpa-
tur. Eſto, ut medullitùs nos familia defuncti afficiat: Vidua
mæſtiſſima, quæ marito ſpoliata: triſtes Sorores, quæ fratre:
luctu filiæ obſitæ, quæ parente: Generi męrore ſqualentes, qui
ſocero: nepos & neptula, quæ Avo: propinqui, affines, amici,
qui patrono ac promotore: ab ſit tamen macula à nobis defor-
mis adeo, atque deteſtanda: ut conceſſa nobis dona minus
proptereà veneremur, quia non ſempiterna: abſit, ut collapſo
vno alterove epiſtilio totam ædificij ruinam metuamus: ab ſit,
ut cogitemus potius quid amiſerimus: quàm quibus bonis
fruatur, quem amiſimus: ut noſtræ magis jacturæ ſenſu, quàm
illius commodis moveamur. Humanæ quippè carnis, homo
natus, ſecum fragilitatem circumferebat. Nunc ἰσαγγελία de-
lectatur: fruitur aſſiduo Dei aſpectu commercioque: beatiſ-
ſimis ſeſe animis admiſcet. Adhærebat vel pientiſſimæ vitæ,
nihilominus labis aliquid cùm nativæ, tùm contractæ per
conſuetudinem. Nunc è miſerâ ſervitute peccati, juſtis vin-
dicijs aſſertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic
quæ videbat, per ſpeculum: & quaſi in ænigmate. Nunc à fa-
cie ad faciem ſupera & infera: æterna & caduca intuetur: di-
vinâque ſapientiâ ebrius, lemas atque lippitudirem noſtram
in rebus cæleſtibus, deteſtatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu-
gacia, quibus hac in vita gaudebat: ſimilia mercibus, quæ in-
alto ac procelloſo mari jactantur. Nunc in eum ſeſe proſperi-
tatis portum recepit: ubi ſecuritas ſine metu: ubertas ſine in-
opia: ſine faſtidio ſaturitas: felicitas, quæ nec temporum me-
tis, nec beatitudinis modo circumſcribitur. Macte Havven-
reutere
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602/54 |
Zitationshilfe: | Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 52. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/54>, abgerufen am 25.07.2024. |