Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.

Bild:
<< vorherige Seite

Oratio
vitae cursum, graviore morbo, quam quicaput nonnunquam
infestaret, tentaretur: non minus tamen caute soliciteque,
tantum hoc integrae sanitatis bonum frugalitate atque tem-
perantia conservandum putavit. Et, quid opus est per conje-
cturas haec talia exquirere: cum hominum consensus, omni
exceptione major, quod ei testimonium perhibetur, abunde
confirmarit, stabilierit, consolidarit? Fuit Jureconsulti Ro-
mani, Q. Mutij Scaevolae domus totius oraculum civitatis appel-
lata: quod in ejus infirmissima valetudine, affecta que jam aeta-
te, maxima quotidie frequentia civium ac summorum ho-
minum splendore celebraretur. Similem ad modum, & non
nisi mutato professionis genere, Havvenreuteri nostri domus
oraculum quoddam erat, ad quod valetudini suae consulturi
tanto numero confluebant, ut limen subinde obsideretur:
campanula resonaret: solicitarentur fores, atrium implere-
tur. Vtinam vero nomenclatoris hic vice fungi: & Principes
eos, Comites, Barones, Dynastas, Nobiles, viros claros, faeminasque
recensere mihi liceat: qui, quaeve vitiata valetudine, ad hunc
nostrum, quasi Podalgrium alterum, atque Machaonem confu-
giebant: fiducia peritiae ejus jam respirare: spe ad ventus leva-
ri: intuitu convalescere sibi videbantur. Verendum namque
mihi est, ne, dum paucos enumero, plures qui se nominari
volunt, silentio praeteream. Te, qui possum, Jllustrissima Se-
renissimaque Princeps, Catharina Burbonia: sexus faeminei de-
cus insigne: soboles vera generosae stirpis: digna Soror Magni
illius invictique Herois Henrici Quarti, Galliarum Regis: uxor
mellita Jllustrissimi Serenissimique Principis ac Domini: Do-
mini Henrici Lotharingiae Barrique Ducis &c. beatorum nunc cae-
tui ascripta? Tu namque, ex morbo decumbens periculoso,
Medicorum licet peritissimorum arte consilioque non indi-

geres:

Oratio
vitæ curſum, graviore morbo, quàm quicaput nonnunquam
infeſtaret, tentaretur: non minus tamen cautè ſolicitèque,
tantum hoc integræ ſanitatis bonum frugalitate atque tem-
perantiâ conſervandum putavit. Et, quid opus eſt per conje-
cturas hæc talia exquirere: cùm hominum conſenſus, omni
exceptione major, quod ei teſtimonium perhibetur, abundè
confirmarit, ſtabilierit, conſolidarit? Fuit Jureconſulti Ro-
mani, Q. Mutij Scævolæ domus totius oraculum civitatis appel-
lata: quòd in ejus infirmiſſima valetudine, affectâ que jam æta-
te, maximâ quotidiè frequentiâ civium ac ſummorum ho-
minum ſplendore celebraretur. Similem ad modum, & non
niſi mutato profeſſionis genere, Havvenreuteri noſtri domus
oraculum quoddam erat, ad quod valetudini ſuæ conſulturi
tanto numero confluebant, ut limen ſubinde obſideretur:
campanula reſonaret: ſolicitarentur fores, atrium implere-
tur. Vtinam verò nomenclatoris hic vice fungi: & Principes
eos, Comites, Barones, Dynaſtas, Nobiles, viros claros, fæminasque
recenſere mihi liceat: qui, quæve vitiatâ valetudine, ad hunc
noſtrum, quaſi Podalgrium alterum, atque Machaonem confu-
giebant: fiduciâ peritiæ ejus jam reſpirare: ſpe ad ventus leva-
ri: intuitu convaleſcere ſibi videbantur. Verendum namque
mihi eſt, ne, dum paucos enumero, plures qui ſe nominari
volunt, ſilentiô præteream. Te, qui poſſum, Jlluſtriſſima Se-
reniſſimaque Princeps, Catharina Burbonia: ſexus fæminei de-
cus inſigne: ſoboles vera generoſæ ſtirpis: digna Soror Magni
illius invictique Herois Henrici Quarti, Galliarum Regis: uxor
mellita Jlluſtriſſimi Sereniſſimique Principis ac Domini: Do-
mini Henrici Lotharingiæ Barrique Ducis &c. beatorum nunc cæ-
tui aſcripta? Tu namque, ex morbo decumbens periculoſo,
Medicorum licet peritiſſimorum arte conſilioque non indi-

geres:
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <floatingText>
          <body>
            <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
              <p>
                <pb facs="#f0046" n="44"/>
                <fw type="header" place="top"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Oratio</hi> </hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">vitæ cur&#x017F;um, graviore morbo, quàm quicaput nonnunquam<lb/>
infe&#x017F;taret, tentaretur<hi rendition="#i">:</hi> non minus tamen cautè &#x017F;olicitèque,<lb/>
tantum hoc integræ &#x017F;anitatis bonum frugalitate atque tem-<lb/>
perantiâ con&#x017F;ervandum putavit. Et, quid opus e&#x017F;t per conje-<lb/>
cturas hæc talia exquirere: cùm hominum con&#x017F;en&#x017F;us, omni<lb/>
exceptione major, quod ei te&#x017F;timonium perhibetur, abundè<lb/>
confirmarit, &#x017F;tabilierit, con&#x017F;olidarit<hi rendition="#i">?</hi> Fuit Jurecon&#x017F;ulti Ro-<lb/>
mani, <hi rendition="#i">Q. Mutij Scævolæ</hi> domus totius oraculum civitatis appel-<lb/>
lata: quòd in ejus infirmi&#x017F;&#x017F;ima valetudine, affectâ que jam æta-<lb/>
te, maximâ quotidiè frequentiâ civium ac &#x017F;ummorum ho-<lb/>
minum &#x017F;plendore celebraretur. Similem ad modum, &amp; non<lb/>
ni&#x017F;i mutato profe&#x017F;&#x017F;ionis genere, <hi rendition="#i">Havvenreuteri</hi> no&#x017F;tri domus<lb/>
oraculum quoddam erat, ad quod valetudini &#x017F;uæ con&#x017F;ulturi<lb/>
tanto numero confluebant, ut limen &#x017F;ubinde ob&#x017F;ideretur:<lb/>
campanula re&#x017F;onaret: &#x017F;olicitarentur fores, atrium implere-<lb/>
tur. Vtinam verò nomenclatoris hic vice fungi<hi rendition="#i">:</hi> &amp; <hi rendition="#i">Principes</hi><lb/>
eos, <hi rendition="#i">Comites, Barones, Dyna&#x017F;tas, Nobiles, viros claros, fæminasque</hi><lb/>
recen&#x017F;ere mihi liceat: qui, quæve vitiatâ valetudine, ad hunc<lb/>
no&#x017F;trum, qua&#x017F;i <hi rendition="#i">Podalgrium</hi> alterum, atque <hi rendition="#i">Machaonem</hi> confu-<lb/>
giebant<hi rendition="#i">:</hi> fiduciâ peritiæ ejus jam re&#x017F;pirare: &#x017F;pe ad ventus leva-<lb/>
ri: intuitu convale&#x017F;cere &#x017F;ibi videbantur. Verendum namque<lb/>
mihi e&#x017F;t, ne, dum paucos enumero, plures qui &#x017F;e nominari<lb/>
volunt, &#x017F;ilentiô præteream. Te, qui po&#x017F;&#x017F;um, Jllu&#x017F;tri&#x017F;&#x017F;ima Se-<lb/>
reni&#x017F;&#x017F;imaque Princeps, <hi rendition="#i">Catharina Burbonia:</hi> &#x017F;exus fæminei de-<lb/>
cus in&#x017F;igne<hi rendition="#i">:</hi> &#x017F;oboles vera genero&#x017F;æ &#x017F;tirpis: digna Soror Magni<lb/>
illius invictique Herois <hi rendition="#i">Henrici Quarti,</hi> Galliarum Regis: uxor<lb/>
mellita Jllu&#x017F;tri&#x017F;&#x017F;imi Sereni&#x017F;&#x017F;imique Principis ac Domini<hi rendition="#i">:</hi> Do-<lb/>
mini <hi rendition="#i">Henrici Lotharingiæ Barrique Ducis</hi> &amp;c. beatorum nunc cæ-<lb/>
tui a&#x017F;cripta<hi rendition="#i">?</hi> Tu namque, ex morbo decumbens periculo&#x017F;o,<lb/>
Medicorum licet periti&#x017F;&#x017F;imorum arte con&#x017F;ilioque non indi-</hi><lb/>
                <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">geres<hi rendition="#i">:</hi></hi> </fw><lb/>
              </p>
            </div>
          </body>
        </floatingText>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[44/0046] Oratio vitæ curſum, graviore morbo, quàm quicaput nonnunquam infeſtaret, tentaretur: non minus tamen cautè ſolicitèque, tantum hoc integræ ſanitatis bonum frugalitate atque tem- perantiâ conſervandum putavit. Et, quid opus eſt per conje- cturas hæc talia exquirere: cùm hominum conſenſus, omni exceptione major, quod ei teſtimonium perhibetur, abundè confirmarit, ſtabilierit, conſolidarit? Fuit Jureconſulti Ro- mani, Q. Mutij Scævolæ domus totius oraculum civitatis appel- lata: quòd in ejus infirmiſſima valetudine, affectâ que jam æta- te, maximâ quotidiè frequentiâ civium ac ſummorum ho- minum ſplendore celebraretur. Similem ad modum, & non niſi mutato profeſſionis genere, Havvenreuteri noſtri domus oraculum quoddam erat, ad quod valetudini ſuæ conſulturi tanto numero confluebant, ut limen ſubinde obſideretur: campanula reſonaret: ſolicitarentur fores, atrium implere- tur. Vtinam verò nomenclatoris hic vice fungi: & Principes eos, Comites, Barones, Dynaſtas, Nobiles, viros claros, fæminasque recenſere mihi liceat: qui, quæve vitiatâ valetudine, ad hunc noſtrum, quaſi Podalgrium alterum, atque Machaonem confu- giebant: fiduciâ peritiæ ejus jam reſpirare: ſpe ad ventus leva- ri: intuitu convaleſcere ſibi videbantur. Verendum namque mihi eſt, ne, dum paucos enumero, plures qui ſe nominari volunt, ſilentiô præteream. Te, qui poſſum, Jlluſtriſſima Se- reniſſimaque Princeps, Catharina Burbonia: ſexus fæminei de- cus inſigne: ſoboles vera generoſæ ſtirpis: digna Soror Magni illius invictique Herois Henrici Quarti, Galliarum Regis: uxor mellita Jlluſtriſſimi Sereniſſimique Principis ac Domini: Do- mini Henrici Lotharingiæ Barrique Ducis &c. beatorum nunc cæ- tui aſcripta? Tu namque, ex morbo decumbens periculoſo, Medicorum licet peritiſſimorum arte conſilioque non indi- geres:

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/523602
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/523602/46
Zitationshilfe: Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 44. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/46>, abgerufen am 27.11.2024.