Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.Oratio salebras ubi est perventum, saltu utuntur: delabuntur in di-sputationes inutiles atque otiosas: lectorem plerumque incer- tum a se dimittunt, aut jeiunum: nutrices imitati, quae succum e cibis meliorem ipsae hauriunt: pueros saliva pascunt. Iam vero in arenam cum descendendum: pugnanda pugna erat Philosophica, quas idem noster boni disputatoris partes non obivit: quam inde palmam, eam que lemniscatam, non re- portavit: quem Teucrum, sustinendis concertantium viribus atque lacertis minus habilem, Ajax veluti alter, sub clypeo suo non protexit, non propugnavit? Videres alium, in con- flictu ejuscem odi, animo deijci: mente concuti: labi lingua: obrigere metu: torqueri haud aliter, ac si in equuleo jaceat, brachijs post terga distortis. Hic, quo spiritu, quave alacritate missa in sese tela atq; tonitrua excepit: qua facilitate, artificio Logico imprimis, ceu scuto quodan Vulcanio tectus, vel avertit, vel elusit, vel fracta contortaq; in adversari rejecit? Videres alium, a cardine status controversi, ad inanem futilem que lo- quacitatem, haud secus atq; claudos in praelio, ad equos con- fugere: respondere de rapis, cum de caepis quaestio mota fue- rat. In hoc quis vel responsionis nervum ac robur desiderare poterat: veltaediosam nimis prolixitatem, & cursum disquisi- tionis in hibentem, accusare? Videres alium paulo forte arro- gantius lacessitum, bile atque rubore suffundi: quasique ex- tra se raptum non judicio, sed convitio: non ratione, sed fu- rore dimicare: praesertim si eveniat, ut clavam Herculi tyro quispiam extorquere conetur. Nostro hoc quid mitius: quid mansuetius: quid facilius: ut qui Aristotelis illud probe con- sideraret, ou'dein dukherainein ton dialegonta, irasci disputantem haud decet: & illud alterum alterius, Gladiatores artem tueri, iram de- nudare? Porro a cathedra Havvenreuteri cum recedo: cum a palae-
Oratio ſalebras ubi eſt perventum, ſaltu utuntur: delabuntur in di-ſputationes inutiles atque otioſas: lectorem plerumque incer- tum â ſe dimittunt, aut jeiunum: nutrices imitati, quæ ſuccum è cibis meliorem ipſæ hauriunt: pueros ſalivâ paſcunt. Iam verò in arenam cum deſcendendum: pugnanda pugna erat Philoſophica, quas idem noſter boni diſputatoris partes non obivit: quam inde palmam, eam que lemniſcatam, non re- portavit: quem Teucrum, ſuſtinendis concertantium viribus atque lacertis minus habilem, Ajax veluti alter, ſub clypeo ſuo non protexit, non propugnavit? Videres alium, in con- flictu ejuscem odi, animo deijci: mente concuti: labi linguâ: obrigere metu: torqueri haud aliter, ac ſi in equuleo jaceat, brachijs poſt terga diſtortis. Hic, quo ſpiritu, quâve alacritate miſſa in ſeſe tela atq; tonitrua excepit: quâ facilitate, artificio Logico imprimis, ceu ſcuto quodã Vulcanio tectus, vel avertit, vel eluſit, vel fracta contortaq; in adverſari rejecit? Videres alium, à cardine ſtatus controverſi, ad inanem futilem que lo- quacitatem, haud ſecus atq; claudos in prælio, ad equos con- fugere: reſpondere de rapis, cum de cæpis quæſtio mota fue- rat. In hoc quis vel reſponſionis nervum ac robur deſiderare poterat: veltædioſam nimis prolixitatem, & curſum diſquiſi- tionis in hibentem, accuſare? Videres alium paulò fortè arro- gantius laceſſitum, bile atque rubore ſuffundi: quaſique ex- tra ſe raptum non judicio, ſed convitio: non ratione, ſed fu- rore dimicare: præſertim ſi eveniat, ut clavam Herculi tyro quispiam extorquere conetur. Noſtro hoc quid mitius: quid manſuetius: quid facilius: ut qui Ariſtotelis illud probè con- ſideraret, ου᾽δει̃ δυχεραίνειν τὸν διαλέγοντα, iraſci diſputantem haud decet: & illud alterum alterius, Gladiatores artem tueri, iram de- nudare? Porro à cathedra Havvenreuteri cùm recedo: cùm à palæ-
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <floatingText> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <p><pb facs="#f0042" n="40"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Oratio</hi></hi></hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">ſalebras ubi eſt perventum, ſaltu utuntur<hi rendition="#i">:</hi> delabuntur in di-<lb/> ſputationes inutiles atque otioſas<hi rendition="#i">:</hi> lectorem plerumque incer-<lb/> tum â ſe dimittunt, aut jeiunum: nutrices imitati, quæ ſuccum<lb/> è cibis meliorem ipſæ hauriunt: pueros ſalivâ paſcunt. Iam<lb/> verò in arenam cum deſcendendum: pugnanda pugna erat<lb/> Philoſophica, quas idem noſter boni diſputatoris partes non<lb/> obivit: quam inde palmam, eam que lemniſcatam, non re-<lb/> portavit<hi rendition="#i">:</hi> quem <hi rendition="#i">Teucrum,</hi> ſuſtinendis concertantium viribus<lb/> atque lacertis minus habilem, <hi rendition="#i">Ajax</hi> veluti alter, ſub clypeo<lb/> ſuo non protexit, non propugnavit<hi rendition="#i">?</hi> Videres alium, in con-<lb/> flictu ejuscem odi, animo deijci: mente concuti: labi linguâ<hi rendition="#i">:</hi><lb/> obrigere metu<hi rendition="#i">:</hi> torqueri haud aliter, ac ſi in equuleo jaceat,<lb/> brachijs poſt terga diſtortis. Hic, quo ſpiritu, quâve alacritate<lb/> miſſa in ſeſe tela atq; tonitrua excepit: quâ facilitate, artificio<lb/> Logico imprimis, ceu ſcuto quodã <hi rendition="#i">Vulcanio</hi> tectus, vel avertit,<lb/> vel eluſit, vel fracta contortaq; in adverſari rejecit<hi rendition="#i">?</hi> Videres<lb/> alium, à cardine ſtatus controverſi, ad inanem futilem que lo-<lb/> quacitatem, haud ſecus atq; claudos in prælio, ad equos con-<lb/> fugere<hi rendition="#i">:</hi> reſpondere de rapis, cum de cæpis quæſtio mota fue-<lb/> rat. In hoc quis vel reſponſionis nervum ac robur deſiderare<lb/> poterat: veltædioſam nimis prolixitatem, & curſum diſquiſi-<lb/> tionis in hibentem, accuſare? Videres alium paulò fortè arro-<lb/> gantius laceſſitum, bile atque rubore ſuffundi: quaſique ex-<lb/> tra ſe raptum non judicio, ſed convitio: non ratione, ſed fu-<lb/> rore dimicare<hi rendition="#i">:</hi> præſertim ſi eveniat, ut clavam <hi rendition="#i">Herculi</hi> tyro<lb/> quispiam extorquere conetur. Noſtro hoc quid mitius<hi rendition="#i">:</hi> quid<lb/> manſuetius: quid facilius<hi rendition="#i">:</hi> ut qui Ariſtotelis illud probè con-<lb/> ſideraret,</hi> ου᾽δει̃ δυχεραίνειν τὸν διαλέγοντα, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">iraſci diſputantem haud<lb/> decet:</hi> & illud alterum alterius, <hi rendition="#i">Gladiatores artem tueri, iram de-<lb/> nudare?</hi> Porro à cathedra <hi rendition="#i">Havvenreuteri</hi> cùm recedo: cùm à</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">palæ-</hi></fw><lb/></p> </div> </body> </floatingText> </div> </body> </text> </TEI> [40/0042]
Oratio
ſalebras ubi eſt perventum, ſaltu utuntur: delabuntur in di-
ſputationes inutiles atque otioſas: lectorem plerumque incer-
tum â ſe dimittunt, aut jeiunum: nutrices imitati, quæ ſuccum
è cibis meliorem ipſæ hauriunt: pueros ſalivâ paſcunt. Iam
verò in arenam cum deſcendendum: pugnanda pugna erat
Philoſophica, quas idem noſter boni diſputatoris partes non
obivit: quam inde palmam, eam que lemniſcatam, non re-
portavit: quem Teucrum, ſuſtinendis concertantium viribus
atque lacertis minus habilem, Ajax veluti alter, ſub clypeo
ſuo non protexit, non propugnavit? Videres alium, in con-
flictu ejuscem odi, animo deijci: mente concuti: labi linguâ:
obrigere metu: torqueri haud aliter, ac ſi in equuleo jaceat,
brachijs poſt terga diſtortis. Hic, quo ſpiritu, quâve alacritate
miſſa in ſeſe tela atq; tonitrua excepit: quâ facilitate, artificio
Logico imprimis, ceu ſcuto quodã Vulcanio tectus, vel avertit,
vel eluſit, vel fracta contortaq; in adverſari rejecit? Videres
alium, à cardine ſtatus controverſi, ad inanem futilem que lo-
quacitatem, haud ſecus atq; claudos in prælio, ad equos con-
fugere: reſpondere de rapis, cum de cæpis quæſtio mota fue-
rat. In hoc quis vel reſponſionis nervum ac robur deſiderare
poterat: veltædioſam nimis prolixitatem, & curſum diſquiſi-
tionis in hibentem, accuſare? Videres alium paulò fortè arro-
gantius laceſſitum, bile atque rubore ſuffundi: quaſique ex-
tra ſe raptum non judicio, ſed convitio: non ratione, ſed fu-
rore dimicare: præſertim ſi eveniat, ut clavam Herculi tyro
quispiam extorquere conetur. Noſtro hoc quid mitius: quid
manſuetius: quid facilius: ut qui Ariſtotelis illud probè con-
ſideraret, ου᾽δει̃ δυχεραίνειν τὸν διαλέγοντα, iraſci diſputantem haud
decet: & illud alterum alterius, Gladiatores artem tueri, iram de-
nudare? Porro à cathedra Havvenreuteri cùm recedo: cùm à
palæ-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602/42 |
Zitationshilfe: | Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 40. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/42>, abgerufen am 05.07.2024. |