Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.Oratio Per damna, per caedes, ab ipso Flagrabat adhaec miro, ut nobiliores animae solent, pere- quae
Oratio Per damna, per cædes, ab ipſo Flagrabat adhæc miro, ut nobiliores animæ ſolent, pere- quæ
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <floatingText> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <pb facs="#f0038" n="36"/> <fw type="header" place="top"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Oratio</hi> </hi> </hi> </fw><lb/> <cit> <quote> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Per damna, per cædes, ab ipſo<lb/> Ducit, opes animumque, ferro.</hi> </hi> </hi> </quote> <bibl/> </cit><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Flagrabat adhæc miro, ut nobiliores animæ ſolent, pere-<lb/> grinandi ſtudio atque deſiderio: eâque fini <hi rendition="#i">Auguſtam</hi> ſeſe, ad<lb/> virum clariſſimum <hi rendition="#i">Hieronymum VVolffium,</hi> contulerat, ami-<lb/> cum Parentis ſingularem: ut cùm plenius aliquid atque ſub-<lb/> tilius, in diſciplinis Mathematicis (harum enim, ut & Græca-<lb/> rum literarũ, ſcientiſſimus habebatur) ab eo hauſiſſet, ad loca<lb/> etiam remotiora pedem promoveret. Verùm unicus parenti<lb/> filius, adeòque nominis familiæque quoddam quaſi plantari-<lb/> um cum eſſet, permittere ſibi non poterat, paterni animi ſo-<lb/> licitudo, quæ ad omnia, plerunque etiam tutiſſima, trepidare<lb/> ſolet, ut eum longiùs à ſe dimitteret, vel ad Academias gen-<lb/> tesque exteras aman daret. Magis itaque parentum volunta-<lb/> ti, quam voto obſecundans ſuo, Argentinam cùm redijſſet:<lb/> cùm que jam non tam cum alio, quàm ſecum ipſe certaret:<lb/> cùm viribus ſeſe ſuis magis vſque magisque excuteret: cùm<lb/> fervidius ad metam, ſtrenui olympionicæ inſtar, anhelaret:<lb/> factum, ut quot ante Præceptores habuerat, tot patronos at-<lb/> q; promotores inveniret. Hos inter qui potius, omiſſis pluri-<lb/> bus, mihi nominandi: quàm Academiæ noſtræ, ſub id tempo-<lb/> ris, Scholarchæ<hi rendition="#i">: Dn. VVolffgangus Sigismundus VVurmſerus: Dn.<lb/> Iohannes Carolus Lorcherus: & Dominus Fridericus à Gottesheim</hi>: viri<lb/> nobiliſſimi ac prudentiſſimi: qui ex ingenio <hi rendition="#i">Havvenreuteri,</hi><lb/> veluti è culmo ſegeteque conijcientes, quæ quantaq; futuræ<lb/> meſſis expectanda ſit ubertas, prodire eum in publicum, &<lb/> profeſſoriam exercere linguam voluerunt. Dictis, fidem,<lb/> meis faciat is, quem paulo ante laudavi, <hi rendition="#i">Johannes Sturmius:</hi><lb/> magnus verecundiſſimi adoleſcentis hujus (ſic namque ap-<lb/> pellare eum conſueverat) non admirator ſaltem, ſed & eorŭ,</hi><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">quæ</hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </floatingText> </div> </body> </text> </TEI> [36/0038]
Oratio
Per damna, per cædes, ab ipſo
Ducit, opes animumque, ferro.
Flagrabat adhæc miro, ut nobiliores animæ ſolent, pere-
grinandi ſtudio atque deſiderio: eâque fini Auguſtam ſeſe, ad
virum clariſſimum Hieronymum VVolffium, contulerat, ami-
cum Parentis ſingularem: ut cùm plenius aliquid atque ſub-
tilius, in diſciplinis Mathematicis (harum enim, ut & Græca-
rum literarũ, ſcientiſſimus habebatur) ab eo hauſiſſet, ad loca
etiam remotiora pedem promoveret. Verùm unicus parenti
filius, adeòque nominis familiæque quoddam quaſi plantari-
um cum eſſet, permittere ſibi non poterat, paterni animi ſo-
licitudo, quæ ad omnia, plerunque etiam tutiſſima, trepidare
ſolet, ut eum longiùs à ſe dimitteret, vel ad Academias gen-
tesque exteras aman daret. Magis itaque parentum volunta-
ti, quam voto obſecundans ſuo, Argentinam cùm redijſſet:
cùm que jam non tam cum alio, quàm ſecum ipſe certaret:
cùm viribus ſeſe ſuis magis vſque magisque excuteret: cùm
fervidius ad metam, ſtrenui olympionicæ inſtar, anhelaret:
factum, ut quot ante Præceptores habuerat, tot patronos at-
q; promotores inveniret. Hos inter qui potius, omiſſis pluri-
bus, mihi nominandi: quàm Academiæ noſtræ, ſub id tempo-
ris, Scholarchæ: Dn. VVolffgangus Sigismundus VVurmſerus: Dn.
Iohannes Carolus Lorcherus: & Dominus Fridericus à Gottesheim: viri
nobiliſſimi ac prudentiſſimi: qui ex ingenio Havvenreuteri,
veluti è culmo ſegeteque conijcientes, quæ quantaq; futuræ
meſſis expectanda ſit ubertas, prodire eum in publicum, &
profeſſoriam exercere linguam voluerunt. Dictis, fidem,
meis faciat is, quem paulo ante laudavi, Johannes Sturmius:
magnus verecundiſſimi adoleſcentis hujus (ſic namque ap-
pellare eum conſueverat) non admirator ſaltem, ſed & eorŭ,
quæ
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602/38 |
Zitationshilfe: | Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 36. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/38>, abgerufen am 05.07.2024. |