Hoepner, Johann: Christliche Leichpredigt Vber das Trostsprüchlein des 42. Psalms. Leipzig, 1632.excipias, (quae tamen non naturae debitum, sed peccati stris
excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, ſed peccati ſtris
<TEI> <text> <body> <div type="fsAcademicOration" n="1"> <p> <pb facs="#f0024" n="[24]"/> <hi rendition="#aq">excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, ſed peccati<lb/> ſtipendium eſt) nihil terreni, nihilq́; humani in eo, ſed<lb/> divina atq; cœleſtia eſſe dicas omnia. Præſertim ſi fre-<lb/> nato corporis appetitu, poſitisq́; inconſultæ libidini repa<supplied>-</supplied><lb/> gulis, Sibi, hoc eſt, animo, animiq́; datori <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deo</hi></hi> vivit, atq;<lb/> in hujus unius laudem & gloriam animi vires exſerit, &<lb/> de communi inſuper hominum ſocietate mereri qvàm<lb/> optimè conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo,<lb/> non auro ſolùm, gemmisq́; omnibus precioſior, nec cæ-<lb/> teris tantùm, quæ in mundo ſunt, rebus omnibus major,<lb/> atq; ſublimior eſt: ſed ſupra ſortem qvoq; humanam ele-<lb/> vatur, proximus divinis, <hi rendition="#k">Deo</hi> charus & hominibus. Hoc<lb/> unum fortaſsè (niſi eo ad immortalitatem mortalibus<lb/> patefieret aditus) dolendum, qvòd tàm amplis, tàmq́; præ-<lb/> claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam uſq; ornati,<lb/> in primò ſæpè, ſæpiùs in medio benè vivendi, beneq́; me-<lb/> rendi curſu, atq; in ipſo freqventer honorum augmento,<lb/> dum ſplendentibus egregiæ doctrinæ radiis mundum il-<lb/> luminane univerſum, ſibiq́; decus & gloriam comparare<lb/> ſtrenuè ſatagunt, è vitâ excedere, & ire ad plures juben-<lb/> tur. Verùm his idem, qvod vitro contingit. Nam ve-<lb/> luti vitrum, cùm maximè ſplendet, frangitur: parili mo-<lb/> do & homo, dum in ſummo annorum, honorumq́; flore<lb/> verſari, & doctrinâ, conſiliisq́; ſuis multùm prodeſſe poſ-<lb/> ſe plurimis putatur, morborum v<gap reason="lost" unit="chars" quantity="3"/>ractus concidit, atq;<lb/> in pulverem & cineres abit. Cujus rei luculentum hoc<lb/> tempore, ſed luctuoſum, proh dolor! exemplum nobis<lb/> proponitur in morte immaturâ, atq; inopinatâ, Viri, dum<lb/> in vivis erat, Clariſſimi, Eximii, ac Præſtantiſſimi Dn. M.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Gotfridi Raspii,</hi></hi> Facultatis Philoſoph. Aſſeſſoris,<lb/> Dialecticæ Profeſſoris publ. Collegii Principis Collegiati,<lb/> & creandis hoc tempore opt. Art. & Philoſophiæ Magi-</hi><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">ſtris</hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </text> </TEI> [[24]/0024]
excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, ſed peccati
ſtipendium eſt) nihil terreni, nihilq́; humani in eo, ſed
divina atq; cœleſtia eſſe dicas omnia. Præſertim ſi fre-
nato corporis appetitu, poſitisq́; inconſultæ libidini repa-
gulis, Sibi, hoc eſt, animo, animiq́; datori Deo vivit, atq;
in hujus unius laudem & gloriam animi vires exſerit, &
de communi inſuper hominum ſocietate mereri qvàm
optimè conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo,
non auro ſolùm, gemmisq́; omnibus precioſior, nec cæ-
teris tantùm, quæ in mundo ſunt, rebus omnibus major,
atq; ſublimior eſt: ſed ſupra ſortem qvoq; humanam ele-
vatur, proximus divinis, Deo charus & hominibus. Hoc
unum fortaſsè (niſi eo ad immortalitatem mortalibus
patefieret aditus) dolendum, qvòd tàm amplis, tàmq́; præ-
claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam uſq; ornati,
in primò ſæpè, ſæpiùs in medio benè vivendi, beneq́; me-
rendi curſu, atq; in ipſo freqventer honorum augmento,
dum ſplendentibus egregiæ doctrinæ radiis mundum il-
luminane univerſum, ſibiq́; decus & gloriam comparare
ſtrenuè ſatagunt, è vitâ excedere, & ire ad plures juben-
tur. Verùm his idem, qvod vitro contingit. Nam ve-
luti vitrum, cùm maximè ſplendet, frangitur: parili mo-
do & homo, dum in ſummo annorum, honorumq́; flore
verſari, & doctrinâ, conſiliisq́; ſuis multùm prodeſſe poſ-
ſe plurimis putatur, morborum v___ractus concidit, atq;
in pulverem & cineres abit. Cujus rei luculentum hoc
tempore, ſed luctuoſum, proh dolor! exemplum nobis
proponitur in morte immaturâ, atq; inopinatâ, Viri, dum
in vivis erat, Clariſſimi, Eximii, ac Præſtantiſſimi Dn. M.
Gotfridi Raspii, Facultatis Philoſoph. Aſſeſſoris,
Dialecticæ Profeſſoris publ. Collegii Principis Collegiati,
& creandis hoc tempore opt. Art. & Philoſophiæ Magi-
ſtris
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/510784 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/510784/24 |
Zitationshilfe: | Hoepner, Johann: Christliche Leichpredigt Vber das Trostsprüchlein des 42. Psalms. Leipzig, 1632, S. [24]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/510784/24>, abgerufen am 28.07.2024. |