Neomenius, Johann: Exilii humani Miseria & Consolatio. [Brieg], 1622.Fati ingruentis quis queat impetum Ac evolare ad celica gaudia, Ostendit. Hoc ni praestet, omnis Ars simulatio somniumque est. Verum haec Gebhardo sat meditata sunt Nostro, virilem quando animum alta opes Et dignitates de quiete Non potuere sua movere Vt sortis ista ob munera, perbrevi Suo exitura e dominio, alteri ut Vtenda dentur, sed propritim Mancupio ullius haud dicentur, Affligeretur sollicitudine. Sibi benigna quos Deus obtulit Dextra, aut honores aut opes sic Accipiebat, ut in Salutem Hos collocandos publicam & inclitas Ac gloriosas Numinis unici Laudes putaret: tum probaret Officium atque fidem universis. Sic de propinqua Morte sub ultimam Horam, Salus qua perditur aut venit, Dirißi- H 3
Fati ingruentis quis queat impetum Ac evolare ad celica gaudia, Oſtendit. Hoc ni præſtet, omnis Ars ſimulatio ſomniumque eſt. Verùm hæc Gebhardo ſat meditata ſunt Noſtro, virilem quando animum altâ opes Et dignitates de quiete Non potuére ſua movere Vt ſortis iſta ob munera, perbrevi Suo exitura é dominio, alteri ut Vtenda dentur, ſed propritim Mancupio ullius haud dicentur, Affligeretur ſollicitudine. Sibi benignâ quos Deus obtulit Dextra, aut honores aut opes ſic Accipiebat, ut in Salutem Hos collocandos publicam & inclitas Ac glorioſas Numinis unici Laudes putaret: tum probaret Officium atque fidem univerſis. Sic de propinqua Morte ſub ultimam Horam, Salus qua perditur aut venit, Dirißi- H 3
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <div n="2"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0061"/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Fati ingruentis quis queat impetum</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Ac evolare ad celica gaudia,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Oſtendit. Hoc ni præſtet, omnis</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Ars ſimulatio ſomniumque eſt.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Verùm hæc Gebhardo ſat meditata ſunt</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Noſtro, virilem quando animum altâ opes</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Et dignitates de quiete</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Non potuére ſua movere</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Vt ſortis iſta ob munera, perbrevi</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Suo exitura é dominio, alteri ut</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Vtenda dentur, ſed propritim</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Mancupio ullius haud dicentur,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Affligeretur ſollicitudine.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Sibi benignâ quos <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deus</hi></hi> obtulit</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Dextra, aut honores aut opes ſic</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Accipiebat, ut in Salutem</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Hos collocandos publicam & inclitas</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Ac glorioſas Numinis unici</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Laudes putaret: tum probaret</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Officium atque fidem univerſis.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Sic de propinqua Morte ſub ultimam</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Horam, Salus qua perditur aut venit,</hi> </hi> </l><lb/> <fw type="sig" place="bottom"> <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">H</hi> 3</hi> </fw> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Dirißi-</hi> </hi> </fw><lb/> </lg> </div> </div> </body> </text> </TEI> [0061]
Fati ingruentis quis queat impetum
Ac evolare ad celica gaudia,
Oſtendit. Hoc ni præſtet, omnis
Ars ſimulatio ſomniumque eſt.
Verùm hæc Gebhardo ſat meditata ſunt
Noſtro, virilem quando animum altâ opes
Et dignitates de quiete
Non potuére ſua movere
Vt ſortis iſta ob munera, perbrevi
Suo exitura é dominio, alteri ut
Vtenda dentur, ſed propritim
Mancupio ullius haud dicentur,
Affligeretur ſollicitudine.
Sibi benignâ quos Deus obtulit
Dextra, aut honores aut opes ſic
Accipiebat, ut in Salutem
Hos collocandos publicam & inclitas
Ac glorioſas Numinis unici
Laudes putaret: tum probaret
Officium atque fidem univerſis.
Sic de propinqua Morte ſub ultimam
Horam, Salus qua perditur aut venit,
Dirißi-
H 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/508305 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/508305/61 |
Zitationshilfe: | Neomenius, Johann: Exilii humani Miseria & Consolatio. [Brieg], 1622, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/508305/61>, abgerufen am 16.02.2025. |