Neomenius, Johann: Exilii humani Miseria & Consolatio. [Brieg], 1622.Nullum qvod sit honestum: hi, si fas judicare, peccant, Nam justus pius, & honestus iste moeror est. Dimidium est animae conjunx pia, cordis &, mariti, Pupula, suavium, & sine ea male vivitur. Ferbuit hinc qvo plus mor ante, hoc longior deinde Ex separatione dolor enascitur. Nec facile primus potis est transferri amoris ardor In alteram: mutatio periclosa enim est. Ferreus aut levis est, qvi uxoris morte non movetur, Inhonestus &, si oblivio cito sit comes. Dum luxisti ultra annum obitum charae tuae maritae, Gebharde, honesto, egisti, viduo ut convenit. Nec lugubri habitu modo, verum & lacrymis, doloris Morsus ineluctabiles testatus es. Scilicet abstulerat qvondam prima haec tuos amores, Hinc alteri difficile erat conferre eos. Solicitum de alia, licuisset, tempore, esse te, isto: Lignicij at, heu, maligna febris te obruit. Bregae, & te reducem, heu, jugulavit: Lisvlam sequutus Sic es tuam ocyus, prius ceu voveras. Nam qvia nexa tibi in terris fuit, in poli arce, & illi, Et in sepulcro adesse, cupjisti unice, Vnio jam, qvam pulcra, utriusq; animae, in sinu, est, A- Qvam tuto in urnis juncta qviescunt corpora (brahae: Et qvam pulcra animarum erit unio, corporunq;, in aede Ihovae, ubi dies illuxerit censorius. Sunt G
Nullum qvod ſit honeſtum: hi, ſi fas judicare, peccant, Nam juſtus pius, & honeſtus iſte mœror eſt. Dimidium eſt animæ conjunx pia, cordis &, mariti, Pupula, ſuavium, & ſine ea malè vivitur. Ferbuit hinc qvò plus mor antè, hoc longior deinde Ex ſeparatione dolor enaſcitur. Nec facilè primus potis eſt transferri amoris ardor In alteram: mutatio pericloſa enim eſt. Ferreus aut levis eſt, qvi uxoris morte non movetur, Inhoneſtus &, ſi oblivio citò ſit comes. Dum luxiſti ultra annum obitum charæ tuæ maritæ, Gebharde, honeſto, egiſti, viduo ut convenit. Nec lugubri habitu modò, verùm & lacrymis, doloris Morſus ineluctabiles teſtatus es. Scilicet abſtulerat qvondam prima hæc tuos amores, Hinc alteri difficile erat conferre eos. Solicitum de alia, licuiſſet, tempore, eſſe te, iſto: Lignicij at, heu, maligna febris te obruit. Bregæ, & te reducem, heu, jugulavit: Lisvlam ſequutus Sic es tuam ocyùs, priùs ceu voveras. Nam qvia nexa tibi in terris fuit, in poli arce, & illi, Et in ſepulcro adeſſe, cupjiſti unicè, Vnio jam, qvàm pulcra, utriusq́; animæ, in ſinu, eſt, A- Qvàm tutô in urnis juncta qviescunt corpora (brahæ: Et qvàm pulcra animarum erit unio, corporũq́;, in æde Ihovæ, ubi dies illuxerit cenſorius. Sunt G
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <div n="2"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0049"/> <l> <hi rendition="#aq">Nullum qvod ſit honeſtum: hi, ſi fas judicare, peccant,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nam juſtus pius, & honeſtus iſte mœror eſt.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Dimidium eſt animæ conjunx pia, cordis &, mariti,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Pupula, ſuavium, & ſine ea malè vivitur.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ferbuit hinc qvò plus mor antè, hoc longior deinde</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ex ſeparatione dolor enaſcitur.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nec facilè primus potis eſt transferri amoris ardor</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">In alteram: mutatio pericloſa enim eſt.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ferreus aut levis eſt, qvi uxoris morte non movetur,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Inhoneſtus &, ſi oblivio citò ſit comes.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Dum luxiſti ultra annum obitum charæ tuæ maritæ,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Gebharde,</hi></hi> honeſto, egiſti, viduo ut convenit.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nec lugubri habitu modò, verùm & lacrymis, doloris</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Morſus ineluctabiles teſtatus es.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Scilicet abſtulerat qvondam prima hæc tuos amores,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Hinc alteri difficile erat conferre eos.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Solicitum de alia, licuiſſet, tempore, eſſe te, iſto:</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Lignicij at, heu, maligna febris te obruit.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Bregæ, & te reducem, heu, jugulavit: <hi rendition="#k">Lisvlam</hi> ſequutus</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sic es tuam ocyùs, priùs ceu voveras.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nam qvia nexa tibi in terris fuit, in poli arce, & illi,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Et in ſepulcro adeſſe, cupjiſti unicè,</hi> </l><lb/> <l xml:id="l3" next="#l4"> <hi rendition="#aq">Vnio jam, qvàm pulcra, utriusq́; animæ, in ſinu, eſt, A-</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Qvàm tutô in urnis juncta qviescunt corpora </hi> </l> <l xml:id="l4" prev="#l3"> <hi rendition="#aq">(brahæ:</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Et qvàm pulcra animarum erit unio, corporũq́;, in æde</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ihovæ, ubi dies illuxerit cenſorius.</hi> </l><lb/> <fw type="sig" place="bottom"> <hi rendition="#aq">G</hi> </fw> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">Sunt</hi> </fw><lb/> </lg> </div> </div> </body> </text> </TEI> [0049]
Nullum qvod ſit honeſtum: hi, ſi fas judicare, peccant,
Nam juſtus pius, & honeſtus iſte mœror eſt.
Dimidium eſt animæ conjunx pia, cordis &, mariti,
Pupula, ſuavium, & ſine ea malè vivitur.
Ferbuit hinc qvò plus mor antè, hoc longior deinde
Ex ſeparatione dolor enaſcitur.
Nec facilè primus potis eſt transferri amoris ardor
In alteram: mutatio pericloſa enim eſt.
Ferreus aut levis eſt, qvi uxoris morte non movetur,
Inhoneſtus &, ſi oblivio citò ſit comes.
Dum luxiſti ultra annum obitum charæ tuæ maritæ,
Gebharde, honeſto, egiſti, viduo ut convenit.
Nec lugubri habitu modò, verùm & lacrymis, doloris
Morſus ineluctabiles teſtatus es.
Scilicet abſtulerat qvondam prima hæc tuos amores,
Hinc alteri difficile erat conferre eos.
Solicitum de alia, licuiſſet, tempore, eſſe te, iſto:
Lignicij at, heu, maligna febris te obruit.
Bregæ, & te reducem, heu, jugulavit: Lisvlam ſequutus
Sic es tuam ocyùs, priùs ceu voveras.
Nam qvia nexa tibi in terris fuit, in poli arce, & illi,
Et in ſepulcro adeſſe, cupjiſti unicè,
Vnio jam, qvàm pulcra, utriusq́; animæ, in ſinu, eſt, A-
Qvàm tutô in urnis juncta qviescunt corpora (brahæ:
Et qvàm pulcra animarum erit unio, corporũq́;, in æde
Ihovæ, ubi dies illuxerit cenſorius.
Sunt
G
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/508305 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/508305/49 |
Zitationshilfe: | Neomenius, Johann: Exilii humani Miseria & Consolatio. [Brieg], 1622, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/508305/49>, abgerufen am 16.02.2025. |