Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite

corrigi. Simulac Schola flore suo gaude re coepit, bone Deus,
quas artes alliciendi, quas blanditias, nugas venales, jocos scur-
riles, si non mimos & acroamata, comminiscuntur, quibus Re-
ctorem adolescentulos inescare, & in retia sua pertrahere, sine
fronte adseverant. Modo ipsum ampullas projicere & sesquipeda-
lia verba, quid? quod omnia ejus dicta deauratis medicorum ca-
tapotiis similia esse, clamitant. Mox conductores quosdam, prae-
cones ac pararios emitti mentiuntut, qui propositis ac promissis
nescio quibus deliciis, incautis & curiosulis ingeniis vafre impo-
nant. Nunc indulgentiam, & disciplinam justo laxiorem vitupe-
rant, cujus sva vitate juvenum animi libertatem perdite amantes,
quasi fascino quodam, ac poculo Circaeo, demententur, illician-
turque. Nunc loci genium ad voluptates compositum, hospiti-
orum commoditates, civium liberalitatem & favorem in Schola-
sticos pronum, pro vera status florentis causa agnosci volunt, pau-
cis ad eos, qui Scholae vel praesunt, vel docendo prosunt, laudem
promeritam referentibus. Ast, si ex adverso Schola flore suo de-
cidat, aut omnino ad eum non assurgat, id quod mille fere tempo-
rum fatorumque conversionibus, bello, annonae caritate, Scho-
larum vicinarum celebritate ac frequentia, quid? quod ipsorum
juvenum levitate ac pruritu, & non raro disciplinae adstrictioris a-
versatione, contingere potest & solet: quam facile vitium aliquod
aut defectum Rectori imputant malevoli, cui in acceptis referenda
sit rei scholasticae infelicitas. Verum, prout publica voce fatendum
est, Beatum Hoffmannum a communibus hisce Rectorum fatis ac
adversitatibus fere fuisse immunem, adeo, ut non una asteruerit vi-
ce, se per universum vivendi spatium (si acerbissimam Guntheriae
suae, uxoris prioris, mortem exeipiat) nullam fere sensisie calami-
tatem: Sic, negata etiam hac felicitate, scribendum erat: Diu & be-
ne.
Per viginti annorum spatium in Lyceo Laubanensi desudabat,
primum Con-Rectoris, deinde Rectoris munere defungens, & ea

qui-

corrigi. Simulac Schola flore ſuo gaude re cœpit, bone Deus,
quas artes alliciendi, quas blanditias, nugas venales, jocos ſcur-
riles, ſi non mimos & acroamata, comminiſcuntur, quibus Re-
ctorem adoleſcentulos ineſcare, & in retia ſua pertrahere, ſine
fronte adſeverant. Modo ipſum ampullas projicere & ſesquipeda-
lia verba, quid? quod omnia ejus dicta deauratis medicorum ca-
tapotiis ſimilia eſſe, clamitant. Mox conductores quosdam, præ-
cones ac pararios emitti mentiuntut, qui propoſitis ac promiſſis
neſcio quibus deliciis, incautis & curioſulis ingeniis vafre impo-
nant. Nunc indulgentiam, & diſciplinam juſto laxiorem vitupe-
rant, cujus ſva vitate juvenum animi libertatem perdite amantes,
quaſi faſcino quodam, ac poculo Circæo, demententur, illician-
turque. Nunc loci genium ad voluptates compoſitum, hoſpiti-
orum commoditates, civium liberalitatem & favorem in Schola-
ſticos pronum, pro vera ſtatus florentis cauſa agnoſci volunt, pau-
cis ad eos, qui Scholæ vel præſunt, vel docendo proſunt, laudem
promeritam referentibus. Aſt, ſi ex adverſo Schola flore ſuo de-
cidat, aut omnino ad eum non aſſurgat, id quod mille fere tempo-
rum fatorumque converſionibus, bello, annonæ caritate, Scho-
larum vicinarum celebritate ac frequentia, quid? quod ipſorum
juvenum levitate ac pruritu, & non raro diſciplinæ adſtrictioris a-
verſatione, contingere poteſt & ſolet: quam facile vitium aliquod
aut defectum Rectori imputant malevoli, cui in acceptis referenda
ſit rei ſcholaſticæ infelicitas. Verum, prout publica voce fatendum
eſt, Beatum Hoffmannum a communibus hiſce Rectorum fatis ac
adverſitatibus fere fuiſſe immunem, adeo, ut non una aſteruerit vi-
ce, ſe per univerſum vivendi ſpatium (ſi acerbiſſimam Guntheriæ
ſuæ, uxoris prioris, mortem exeipiat) nullam fere ſenſiſie calami-
tatem: Sic, negata etiam hac felicitate, ſcribendum erat: Diu & be-
ne.
Per viginti annorum ſpatium in Lyceo Laubanenſi deſudabat,
primum Con-Rectoris, deinde Rectoris munere defungens, & ea

qui-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0004" n="4"/> <hi rendition="#aq">corrigi. Simulac Schola flore &#x017F;uo gaude re c&#x0153;pit, bone Deus,<lb/>
quas artes alliciendi, quas blanditias, nugas venales, jocos &#x017F;cur-<lb/>
riles, &#x017F;i non mimos &amp; acroamata, commini&#x017F;cuntur, quibus Re-<lb/>
ctorem adole&#x017F;centulos ine&#x017F;care, &amp; in retia &#x017F;ua pertrahere, &#x017F;ine<lb/>
fronte ad&#x017F;everant. Modo ip&#x017F;um ampullas projicere &amp; &#x017F;esquipeda-<lb/>
lia verba, quid? quod omnia ejus dicta deauratis medicorum ca-<lb/>
tapotiis &#x017F;imilia e&#x017F;&#x017F;e, clamitant. Mox conductores quosdam, præ-<lb/>
cones ac pararios emitti mentiuntut, qui propo&#x017F;itis ac promi&#x017F;&#x017F;is<lb/>
ne&#x017F;cio quibus deliciis, incautis &amp; curio&#x017F;ulis ingeniis vafre impo-<lb/>
nant. Nunc indulgentiam, &amp; di&#x017F;ciplinam ju&#x017F;to laxiorem vitupe-<lb/>
rant, cujus &#x017F;va vitate juvenum animi libertatem perdite amantes,<lb/>
qua&#x017F;i fa&#x017F;cino quodam, ac poculo Circæo, demententur, illician-<lb/>
turque. Nunc loci genium ad voluptates compo&#x017F;itum, ho&#x017F;piti-<lb/>
orum commoditates, civium liberalitatem &amp; favorem in Schola-<lb/>
&#x017F;ticos pronum, pro vera &#x017F;tatus florentis cau&#x017F;a agno&#x017F;ci volunt, pau-<lb/>
cis ad eos, qui Scholæ vel præ&#x017F;unt, vel docendo pro&#x017F;unt, laudem<lb/>
promeritam referentibus. A&#x017F;t, &#x017F;i ex adver&#x017F;o Schola flore &#x017F;uo de-<lb/>
cidat, aut omnino ad eum non a&#x017F;&#x017F;urgat, id quod mille fere tempo-<lb/>
rum fatorumque conver&#x017F;ionibus, bello, annonæ caritate, Scho-<lb/>
larum vicinarum celebritate ac frequentia, quid? quod ip&#x017F;orum<lb/>
juvenum levitate ac pruritu, &amp; non raro di&#x017F;ciplinæ ad&#x017F;trictioris a-<lb/>
ver&#x017F;atione, contingere pote&#x017F;t &amp; &#x017F;olet: quam facile vitium aliquod<lb/>
aut defectum Rectori imputant malevoli, cui in acceptis referenda<lb/>
&#x017F;it rei &#x017F;chola&#x017F;ticæ infelicitas. Verum, prout publica voce fatendum<lb/>
e&#x017F;t, <hi rendition="#i">Beatum Hoffmannum</hi> a communibus hi&#x017F;ce Rectorum fatis ac<lb/>
adver&#x017F;itatibus fere fui&#x017F;&#x017F;e immunem, adeo, ut non una a&#x017F;teruerit vi-<lb/>
ce, &#x017F;e per univer&#x017F;um vivendi &#x017F;patium (&#x017F;i acerbi&#x017F;&#x017F;imam <hi rendition="#i">Guntheriæ</hi><lb/>
&#x017F;uæ, uxoris prioris, mortem exeipiat) nullam fere &#x017F;en&#x017F;i&#x017F;ie calami-<lb/>
tatem: Sic, negata etiam hac felicitate, &#x017F;cribendum erat: <hi rendition="#i">Diu &amp; be-<lb/>
ne.</hi> Per viginti annorum &#x017F;patium in Lyceo Laubanen&#x017F;i de&#x017F;udabat,<lb/>
primum Con-Rectoris, deinde Rectoris munere defungens, &amp; ea</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">qui-</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[4/0004] corrigi. Simulac Schola flore ſuo gaude re cœpit, bone Deus, quas artes alliciendi, quas blanditias, nugas venales, jocos ſcur- riles, ſi non mimos & acroamata, comminiſcuntur, quibus Re- ctorem adoleſcentulos ineſcare, & in retia ſua pertrahere, ſine fronte adſeverant. Modo ipſum ampullas projicere & ſesquipeda- lia verba, quid? quod omnia ejus dicta deauratis medicorum ca- tapotiis ſimilia eſſe, clamitant. Mox conductores quosdam, præ- cones ac pararios emitti mentiuntut, qui propoſitis ac promiſſis neſcio quibus deliciis, incautis & curioſulis ingeniis vafre impo- nant. Nunc indulgentiam, & diſciplinam juſto laxiorem vitupe- rant, cujus ſva vitate juvenum animi libertatem perdite amantes, quaſi faſcino quodam, ac poculo Circæo, demententur, illician- turque. Nunc loci genium ad voluptates compoſitum, hoſpiti- orum commoditates, civium liberalitatem & favorem in Schola- ſticos pronum, pro vera ſtatus florentis cauſa agnoſci volunt, pau- cis ad eos, qui Scholæ vel præſunt, vel docendo proſunt, laudem promeritam referentibus. Aſt, ſi ex adverſo Schola flore ſuo de- cidat, aut omnino ad eum non aſſurgat, id quod mille fere tempo- rum fatorumque converſionibus, bello, annonæ caritate, Scho- larum vicinarum celebritate ac frequentia, quid? quod ipſorum juvenum levitate ac pruritu, & non raro diſciplinæ adſtrictioris a- verſatione, contingere poteſt & ſolet: quam facile vitium aliquod aut defectum Rectori imputant malevoli, cui in acceptis referenda ſit rei ſcholaſticæ infelicitas. Verum, prout publica voce fatendum eſt, Beatum Hoffmannum a communibus hiſce Rectorum fatis ac adverſitatibus fere fuiſſe immunem, adeo, ut non una aſteruerit vi- ce, ſe per univerſum vivendi ſpatium (ſi acerbiſſimam Guntheriæ ſuæ, uxoris prioris, mortem exeipiat) nullam fere ſenſiſie calami- tatem: Sic, negata etiam hac felicitate, ſcribendum erat: Diu & be- ne. Per viginti annorum ſpatium in Lyceo Laubanenſi deſudabat, primum Con-Rectoris, deinde Rectoris munere defungens, & ea qui-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/4
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 4. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/4>, abgerufen am 27.11.2024.