Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.no & insveto, lilium producere, quasi illud mature provisura, quo co- a 2
no & inſveto, lilium producere, quaſi illud mature proviſura, quo co- a 2
<TEI> <text> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <p> <pb facs="#f0003" n="3"/> <hi rendition="#aq">no & inſveto, lilium producere, quaſi illud mature proviſura, quo<lb/> in exequiis Divi Herois altare exornandum eſſet: cur me pudeat,<lb/> illius monumento, eodem menſe, imponere lilium, cui non ſo-<lb/> lum idem fere cum Carolo tempus emortuale contigerat, ſed cujus<lb/> vita & virtutes candidiſſimæ merentur, ut Charites ac Muſæ omnes<lb/> certatim lilia ſua, imo & roſas in ſepulchrum ipſius effundant.<lb/> Vita ipſius univerſa antiqua fide ac candore, campum quendam<lb/> lillis undique albicantem exſcribebat, qualis prope Suſam Perſiæ<lb/> urbem ſuperbire creditur. In nummo illo Abbatis quinque nota-<lb/> bantur lilia: In <hi rendition="#i">Hoffmanno</hi> noſtro quinque virtutes præcipue emi-<lb/> cabant, quarum ſingulæ lilietum quoddam, <hi rendition="#i">Palladii</hi> voce, appel-<lb/> lari merebantur. Quis enim eſt, vel in Luſatia, vel Miſnia, quis in<lb/> Sileſia tandem, ad quem præconia <hi rendition="#i">Pietatis, Spei, Fidu<supplied>c</supplied>iæ, Libe-<lb/> ralitatis</hi> ac <hi rendition="#i">Humilitatis Hoffmannianæ</hi> non penetraverint? Sed quid<lb/> de literis illis quatuor ſuturum eſſe putatis, quibus nummi memo-<lb/> rati ornabatur imago? Sane, ſi rectius cogitaverimus, quæ ſpa-<lb/> tia in curriculo Scholaſtici muneris confecerit, quos labores emen-<lb/> ſus fuerit, transponendi videntur laudati literarum characteres.<lb/> Scribemus itaque D. A. N. B. <hi rendition="#i">Diu, at non bene.</hi> Ut inuſitata fide<lb/> & dexteritate officio ſuo præfuit: ſic non tam bene ſemper ſucceſ-<lb/> ſit opus, ut nihil interſperſum fuerit mali. Ubi feliciſſima videtur<lb/> Rectoris Scholaſtici vita, labore Herculeo, faſtidiis, invidiis, odi-<lb/> is, ſimultatibus, contemtu, judiciis ac cenſuris iniquis, quin ca-<lb/> villationibus etiam & calumniis, ut ventis quibusdam, exagitatur.<lb/> Quo intenſius opus Domini urſeris, eo majores adverſitatum flu-<lb/> ctus excitat ſtygius ille Scholarum hoſtis. Si diſciplinæ ſeveriori<lb/> inſtes, aut ille exacerbandus eſt, quem caſtigas, aut offendendi<lb/> illi, quos parentes & cognatos (pene dixerim, nutrices vetulas)<lb/> agnoſcit & veneratur. Emendationem volunt: ſed emendantem<lb/> averſantur. Ulcera curanda offerunt<hi rendition="#i">:</hi> aſt, ſi ferrum aut ignem<lb/> è longinquo ſaltem oſtenderis, perire delicatulum malunt, quam</hi><lb/> <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">a</hi> 2</fw> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">co-</hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </text> </TEI> [3/0003]
no & inſveto, lilium producere, quaſi illud mature proviſura, quo
in exequiis Divi Herois altare exornandum eſſet: cur me pudeat,
illius monumento, eodem menſe, imponere lilium, cui non ſo-
lum idem fere cum Carolo tempus emortuale contigerat, ſed cujus
vita & virtutes candidiſſimæ merentur, ut Charites ac Muſæ omnes
certatim lilia ſua, imo & roſas in ſepulchrum ipſius effundant.
Vita ipſius univerſa antiqua fide ac candore, campum quendam
lillis undique albicantem exſcribebat, qualis prope Suſam Perſiæ
urbem ſuperbire creditur. In nummo illo Abbatis quinque nota-
bantur lilia: In Hoffmanno noſtro quinque virtutes præcipue emi-
cabant, quarum ſingulæ lilietum quoddam, Palladii voce, appel-
lari merebantur. Quis enim eſt, vel in Luſatia, vel Miſnia, quis in
Sileſia tandem, ad quem præconia Pietatis, Spei, Fiduciæ, Libe-
ralitatis ac Humilitatis Hoffmannianæ non penetraverint? Sed quid
de literis illis quatuor ſuturum eſſe putatis, quibus nummi memo-
rati ornabatur imago? Sane, ſi rectius cogitaverimus, quæ ſpa-
tia in curriculo Scholaſtici muneris confecerit, quos labores emen-
ſus fuerit, transponendi videntur laudati literarum characteres.
Scribemus itaque D. A. N. B. Diu, at non bene. Ut inuſitata fide
& dexteritate officio ſuo præfuit: ſic non tam bene ſemper ſucceſ-
ſit opus, ut nihil interſperſum fuerit mali. Ubi feliciſſima videtur
Rectoris Scholaſtici vita, labore Herculeo, faſtidiis, invidiis, odi-
is, ſimultatibus, contemtu, judiciis ac cenſuris iniquis, quin ca-
villationibus etiam & calumniis, ut ventis quibusdam, exagitatur.
Quo intenſius opus Domini urſeris, eo majores adverſitatum flu-
ctus excitat ſtygius ille Scholarum hoſtis. Si diſciplinæ ſeveriori
inſtes, aut ille exacerbandus eſt, quem caſtigas, aut offendendi
illi, quos parentes & cognatos (pene dixerim, nutrices vetulas)
agnoſcit & veneratur. Emendationem volunt: ſed emendantem
averſantur. Ulcera curanda offerunt: aſt, ſi ferrum aut ignem
è longinquo ſaltem oſtenderis, perire delicatulum malunt, quam
co-
a 2
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/360150 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/360150/3 |
Zitationshilfe: | Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 3. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/3>, abgerufen am 16.02.2025. |