lamentabilealterum simul accendit. Heu quam ad atrox verbum hae- sito stupeoq;! Circumscripsi enim magis jacturam nostran, quam dixi. Quid mirun stupere me, qui flumini, quo vicina om nia contremiscunt, sum proximus? Sed vulnera profun- diora tacendo fiunt, & excitati tristi conscientia dolores, nisi spumam ejecerint, sua ipsorum mole magis ingrave- scunt. Dicam igitur. Qui CORNELII funus carminelugu- bri, lamentatione publica nuper prosecutus est, ei proxi- mus fuit. Etia mnum dissimulo? Levamentum calamita- tem confiteri. VIXIT SAUBERTUS. Quod vixisse dico, hoc est in Libitinae censum redactum me ipsum & Musas meas, reno vatum pristinum exgenitoris obitum Iuctum. Hujus manibus e sacro fonte levatus sum; hujus cura, fide ac diligentia, postquam parentem meum fatalis necessitas duxit, velut ab interitu retractus sum. Non blanditiis, non promissis, sed reipsa fidem coluit, quam in sanctissimo lo- co promiserat. Nunquam aedes per fastidiun clausae, vel ad- misso suspensa spes, vel indigo dilatum auxilium. Semper fa cilis, humanus, promptus & paratus, extra familiam na- tum ut proprium diligebat. Haec defecerunt, abeierunt, occiderunt omnia; factus sum orphanorum infelicissi- mus. Quid vero? In Libitinae censum ego redactus? utinan sic esset! utinam sim ul in me Fati crudelitas impetum fe- cisset! Nunc, quod omnium miserrimum est, post hunc alterum patrem, post tantum benefactorem meum, desti- tutus alienissimo aetatis meae tempore, vivo. Nec me quis in tanto luctu meo interpellet, velam bitiosum dicat. Juro per aram illam, ad quam primum in me beneficium con- tulit, per sanctissimos illos manes, publici & privati dolo- ris numina neminem inter mortales fuisse, qui plus impu- tare mihi potueris: & jam merito dubitare me, num for- tuna patronum similem conciliatura sit. Ad quos enim confugiam? Nondum
Ditis
lamentabilealterum ſimul accendit. Heu quàm ad atrox verbum hæ- ſito ſtupeoq;! Circumſcripſi enim magis jacturam noſtrã, quàm dixi. Quid mirũ ſtupere me, qui flumini, quo vicina om nia cõtremiſcunt, ſum proximus? Sed vulnera profun- diora tacendo fiunt, & excitati triſti conſcientiâ dolores, niſi ſpumam ejecerint, ſuâ ipſorum mole magis ingrave- ſcunt. Dicam igitur. Qui CORNELII funus carminelugu- bri, lamentatione publicâ nuper proſecutus eſt, ei proxi- mus fuit. Etia mnum diſſimulo? Levamentum calamita- tem confiteri. VIXIT SAUBERTUS. Quod vixiſſe dico, hoc eſt in Libitinæ cenſum redactum me ipſum & Muſas meas, reno vatum priſtinum exgenitoris obitum Iuctum. Hujus manibus è ſacro fonte levatus ſum; hujus curâ, fide ac diligentiâ, poſtquam parentem meum fatalis neceſſitas duxit, velut ab interitu retractus ſum. Non blanditiis, non promiſſis, ſed reipsâ fidem coluit, quam in ſanctiſſimo lo- co promiſerat. Nunquam ædes per faſtidiũ clauſæ, vel ad- miſſo ſuſpenſa ſpes, vel indigo dilatum auxilium. Semper fa cilis, humanus, promptus & paratus, extra familiam na- tum ut proprium diligebat. Hæc defecerunt, abîerunt, occiderunt omnia; factus ſum orphanorum infeliciſſi- mus. Quid verò? In Libitinæ cenſum ego redactus? utinã ſic eſſet! utinam ſim ul in me Fati crudelitas impetum fe- ciſſet! Nunc, quod omnium miſerrimum eſt, poſt hunc alterum patrem, poſt tantum benefactorem meum, deſti- tutus alieniſſimo ætatis meæ tempore, vivo. Nec me quis in tanto luctu meo interpellet, velam bitioſum dicat. Juro per aram illam, ad quam primum in me beneficium con- tulit, per ſanctiſſimos illos manes, publici & privati dolo- ris numina neminem inter mortales fuiſſe, qui plus impu- tare mihi potueris: & jam meritò dubitare me, num for- tuna patronum ſimilem conciliatura ſit. Ad quos enim confugiam? Nondum
Ditis
<TEI><text><body><divtype="fsEpicedia"n="1"><divn="2"><p><pbfacs="#f0226"/>
lamentabile<hirendition="#aq">alterum ſimul accendit. Heu quàm ad atrox verbum hæ-<lb/>ſito ſtupeoq;! Circumſcripſi enim magis jacturam noſtrã,<lb/>
quàm dixi. Quid mirũſtupere me, qui flumini, quo vicina<lb/>
om nia cõtremiſcunt, ſum proximus? Sed vulnera profun-<lb/>
diora tacendo fiunt, & excitati triſti conſcientiâ dolores,<lb/>
niſi ſpumam ejecerint, ſuâ ipſorum mole magis ingrave-<lb/>ſcunt. Dicam igitur. Qui CORNELII funus carminelugu-<lb/>
bri, lamentatione publicâ nuper proſecutus eſt, ei proxi-<lb/>
mus fuit. Etia mnum diſſimulo? Levamentum calamita-<lb/>
tem confiteri. VIXIT SAUBERTUS. Quod vixiſſe dico,<lb/>
hoc eſt in Libitinæ cenſum redactum me ipſum & Muſas<lb/>
meas, reno vatum priſtinum exgenitoris obitum Iuctum.<lb/>
Hujus manibus è ſacro fonte levatus ſum; hujus curâ, fide<lb/>
ac diligentiâ, poſtquam parentem meum fatalis neceſſitas<lb/>
duxit, velut ab interitu retractus ſum. Non blanditiis, non<lb/>
promiſſis, ſed reipsâ fidem coluit, quam in ſanctiſſimo lo-<lb/>
co promiſerat. Nunquam ædes per faſtidiũ clauſæ, vel ad-<lb/>
miſſo ſuſpenſa ſpes, vel indigo dilatum auxilium. Semper<lb/>
fa cilis, humanus, promptus & paratus, extra familiam na-<lb/>
tum ut proprium diligebat. Hæc defecerunt, abîerunt,<lb/>
occiderunt omnia; factus ſum orphanorum infeliciſſi-<lb/>
mus. Quid verò? In Libitinæ cenſum ego redactus? utinã<lb/>ſic eſſet! utinam ſim ul in me Fati crudelitas impetum fe-<lb/>
ciſſet! Nunc, quod omnium miſerrimum eſt, poſt hunc<lb/>
alterum patrem, poſt tantum benefactorem meum, deſti-<lb/>
tutus alieniſſimo ætatis meæ tempore, vivo. Nec me quis<lb/>
in tanto luctu meo interpellet, velam bitioſum dicat. Juro<lb/>
per aram illam, ad quam primum in me beneficium con-<lb/>
tulit, per ſanctiſſimos illos manes, publici & privati dolo-<lb/>
ris numina neminem inter mortales fuiſſe, qui plus impu-<lb/>
tare mihi potueris: & jam meritò dubitare me, num for-<lb/>
tuna patronum ſimilem conciliatura ſit. Ad quos enim<lb/>
confugiam? Nondum</hi><lb/><fwtype="catch"place="bottom"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Ditis</hi></hi></fw><lb/></p></div></div></body></text></TEI>
[0226]
lamentabilealterum ſimul accendit. Heu quàm ad atrox verbum hæ-
ſito ſtupeoq;! Circumſcripſi enim magis jacturam noſtrã,
quàm dixi. Quid mirũ ſtupere me, qui flumini, quo vicina
om nia cõtremiſcunt, ſum proximus? Sed vulnera profun-
diora tacendo fiunt, & excitati triſti conſcientiâ dolores,
niſi ſpumam ejecerint, ſuâ ipſorum mole magis ingrave-
ſcunt. Dicam igitur. Qui CORNELII funus carminelugu-
bri, lamentatione publicâ nuper proſecutus eſt, ei proxi-
mus fuit. Etia mnum diſſimulo? Levamentum calamita-
tem confiteri. VIXIT SAUBERTUS. Quod vixiſſe dico,
hoc eſt in Libitinæ cenſum redactum me ipſum & Muſas
meas, reno vatum priſtinum exgenitoris obitum Iuctum.
Hujus manibus è ſacro fonte levatus ſum; hujus curâ, fide
ac diligentiâ, poſtquam parentem meum fatalis neceſſitas
duxit, velut ab interitu retractus ſum. Non blanditiis, non
promiſſis, ſed reipsâ fidem coluit, quam in ſanctiſſimo lo-
co promiſerat. Nunquam ædes per faſtidiũ clauſæ, vel ad-
miſſo ſuſpenſa ſpes, vel indigo dilatum auxilium. Semper
fa cilis, humanus, promptus & paratus, extra familiam na-
tum ut proprium diligebat. Hæc defecerunt, abîerunt,
occiderunt omnia; factus ſum orphanorum infeliciſſi-
mus. Quid verò? In Libitinæ cenſum ego redactus? utinã
ſic eſſet! utinam ſim ul in me Fati crudelitas impetum fe-
ciſſet! Nunc, quod omnium miſerrimum eſt, poſt hunc
alterum patrem, poſt tantum benefactorem meum, deſti-
tutus alieniſſimo ætatis meæ tempore, vivo. Nec me quis
in tanto luctu meo interpellet, velam bitioſum dicat. Juro
per aram illam, ad quam primum in me beneficium con-
tulit, per ſanctiſſimos illos manes, publici & privati dolo-
ris numina neminem inter mortales fuiſſe, qui plus impu-
tare mihi potueris: & jam meritò dubitare me, num for-
tuna patronum ſimilem conciliatura ſit. Ad quos enim
confugiam? Nondum
Ditis
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Weber, Michael: Christliche Trawr- und Leichpredigt. [Nürnberg], 1647, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/346672/226>, abgerufen am 24.02.2025.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2025 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
(Kontakt).
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2025. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.