Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Klaj, Johann: Lobrede der Teutschen Poeterey. Nürnberg, 1645.

Bild:
<< vorherige Seite

f. 253. n. 30. welche damals mit Läteinischen Buchstaben sehr undeut-
lich/ oder schwach und unverständig/ wie Stumpf in der Schweitzer
Chronica l. 4. c. 31. meldet/ geschrieben worden. Scudi in descript.
Rhetiae c. 36.
sagt: Antiqua & prima Germanorum Scriptura
jam vix potest intelligi, non quod lingua ipsa adeo sit mutata:
Sed quod majores nostri, qui primum linguam Germanicam
scribere tentaverunt, aegre & eum magna difficultate potuerint
quasdam voces & perplexas syllabas literis comprehendere,
quae veram & genuinam exprimerent prolationem, pro cujus-
vis dialectu utapud Graecos variantem. Duritiem hancmollia
Gallorum labia mitigare conantia paulatim ea ita corruperunt,
ut vix acne vix quidem pro Teutonicis hodie recognosci pos-
sint, quae vere talia ab initio fuerunt &c.
Daß also kein Wunder
ist/ wann man sich wegen der Rechtschreibung/ (Orthographia,) wel-
che kein wesentliches Stuck der Sprache heist/ nicht vergleichen kan.
Nach oftbesagtem Wort Witdod (Philosophus,) kan man sagen
Wortdod (Philologus,) Witdodschaft (Philosophia) wie man
sagt Wissenschaft/ Brüderschaft/ Gesellschaft und dergleichen: Wort-
dodschaft:
(Philologia) Aber dieser Wörter Angenemhaltung stehet
bey künfftig beliebtem Gebrauch.

Zum Beschluß wollen wir hier anfügen die Keiserliche Rede Karls
deß Grossen/ mit welchen er die jungen vom Adel in der Schulen ange-
sprochen/ und zu lesen ist bey Goldast. Consil. Imperial. f. 149. Vos, sag
te er/ macti virtute estorefilioli pientissimi, qui nostro imperio
gnaviter defuncti estis. Vestra erunt Sacerdotia locupletissima.
Ego vos in Aulam adsciscam; ex vobis Senatores cooptabo;
vos in album Praetorum adlegam. Atvos comatuli & delica-
tuli, freti opibus & splendore Parentum, Nostram Majestatem
spernitis, dum otia, luxum, & inertiam bonis literis virtuti-
busq; praefertis. Jubeo, & Deum immortalem testor, nihil
penitus vobis commodi, honoris, & ne obulus quidem ab Im-
peratore vestro expectandus. Faxim, ut omnibusmortali-
bus ludibrio vivatis.

ENDE.

f. 253. n. 30. welche damals mit Laͤteiniſchen Buchſtaben ſehr undeut-
lich/ oder ſchwach und unverſtaͤndig/ wie Stumpf in der Schweitzer
Chronica l. 4. c. 31. meldet/ geſchrieben worden. Scudi in deſcript.
Rhetiæ c. 36.
ſagt: Antiqua & prima Germanorum Scriptura
jam vix poteſt intelligi, non quod lingua ipſa adeo ſit mutata:
Sed quod majores noſtri, qui primùm linguam Germanicam
ſcribere tentaverunt, ægré & eum magnâ difficultate potuerint
quasdam voces & perplexas ſyllabas literis comprehendere,
quæ veram & genuinam exprimerent prolationem, pro cujus-
vis dialectu utapud Græcos variantem. Duritiem hancmollia
Gallorum labia mitigare conantia paulatim ea ita corruperunt,
ut vix acne vix quidem pro Teutonicis hodie recognoſci poſ-
ſint, quæ verè talia ab initio fuerunt &c.
Daß alſo kein Wunder
iſt/ wann man ſich wegen der Rechtſchreibung/ (Orthographia,) wel-
che kein weſentliches Stuck der Sprache heiſt/ nicht vergleichen kan.
Nach oftbeſagtem Wort Witdod (Philoſophus,) kan man ſagen
Wortdod (Philologus,) Witdodſchaft (Philoſophia) wie man
ſagt Wiſſenſchaft/ Bruͤderſchaft/ Geſellſchaft und dergleichẽ: Wort-
dodſchaft:
(Philologia) Aber dieſer Woͤrter Angenemhaltung ſtehet
bey kuͤnfftig beliebtem Gebrauch.

Zum Beſchluß wollen wir hier anfuͤgen die Keiſerliche Rede Karls
deß Groſſen/ mit welchen er die jungen vom Adel in der Schulen ange-
ſprochẽ/ und zu leſen iſt bey Goldaſt. Conſil. Imperial. f. 149. Vos, ſag
te er/ macti virtute eſtorefilioli pientiſſimi, qui noſtro imperio
gnaviter defuncti eſtis. Veſtra erunt Sacerdotia locupletiſſima.
Ego vos in Aulam adſciſcam; ex vobis Senatores cooptabo;
vos in album Prætorum adlegam. Atvos comatuli & delica-
tuli, freti opibus & ſplendore Parentum, Noſtram Majeſtatem
ſpernitis, dum otia, luxum, & inertiam bonis literis virtuti-
busq́; præfertis. Jubeo, & Deum immortalem teſtor, nihil
penitus vobis commodi, honoris, & ne obulus quidem ab Im-
peratore veſtro expectandus. Faxim, ut omnibusmortali-
bus ludibrio vivatis.

ENDE.

<TEI>
  <text>
    <back>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0046" n="[32]"/><hi rendition="#aq">f. 253. n. 30.</hi> welche damals mit La&#x0364;teini&#x017F;chen Buch&#x017F;taben &#x017F;ehr undeut-<lb/>
lich/ oder &#x017F;chwach und unver&#x017F;ta&#x0364;ndig/ wie Stumpf in der Schweitzer<lb/><hi rendition="#aq">Chronica l. 4. c. 31.</hi> meldet/ ge&#x017F;chrieben worden. <hi rendition="#aq">Scudi in de&#x017F;cript.<lb/>
Rhetiæ c. 36.</hi> &#x017F;agt: <hi rendition="#aq">Antiqua &amp; prima Germanorum Scriptura<lb/>
jam vix pote&#x017F;t intelligi, non quod lingua ip&#x017F;a adeo &#x017F;it mutata:<lb/>
Sed quod majores no&#x017F;tri, qui primùm linguam Germanicam<lb/>
&#x017F;cribere tentaverunt, ægré &amp; eum magnâ difficultate potuerint<lb/>
quasdam voces &amp; perplexas &#x017F;yllabas literis comprehendere,<lb/>
quæ veram &amp; genuinam exprimerent prolationem, pro cujus-<lb/>
vis dialectu utapud Græcos variantem. Duritiem hancmollia<lb/>
Gallorum labia mitigare conantia paulatim ea ita corruperunt,<lb/>
ut vix acne vix quidem pro Teutonicis hodie recogno&#x017F;ci po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;int, quæ verè talia ab initio fuerunt &amp;c.</hi> Daß al&#x017F;o kein Wunder<lb/>
i&#x017F;t/ wann man &#x017F;ich wegen der Recht&#x017F;chreibung/ <hi rendition="#aq">(Orthographia,)</hi> wel-<lb/>
che kein we&#x017F;entliches Stuck der Sprache hei&#x017F;t/ nicht vergleichen kan.<lb/>
Nach oftbe&#x017F;agtem Wort <hi rendition="#fr">Witdod</hi> <hi rendition="#aq">(Philo&#x017F;ophus,)</hi> kan man &#x017F;agen<lb/><hi rendition="#fr">Wortdod</hi> <hi rendition="#aq">(Philologus,)</hi> <hi rendition="#fr">Witdod&#x017F;chaft</hi> <hi rendition="#aq">(Philo&#x017F;ophia)</hi> wie man<lb/>
&#x017F;agt Wi&#x017F;&#x017F;en&#x017F;chaft/ Bru&#x0364;der&#x017F;chaft/ Ge&#x017F;ell&#x017F;chaft und dergleiche&#x0303;: <hi rendition="#fr">Wort-<lb/>
dod&#x017F;chaft:</hi> <hi rendition="#aq">(Philologia)</hi> Aber die&#x017F;er Wo&#x0364;rter Angenemhaltung &#x017F;tehet<lb/>
bey ku&#x0364;nfftig beliebtem Gebrauch.</p><lb/>
        <p>Zum Be&#x017F;chluß wollen wir hier anfu&#x0364;gen die Kei&#x017F;erliche Rede Karls<lb/>
deß Gro&#x017F;&#x017F;en/ mit welchen er die jungen vom Adel in der Schulen ange-<lb/>
&#x017F;proche&#x0303;/ und zu le&#x017F;en i&#x017F;t bey Golda&#x017F;t. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;il. Imperial. f. 149. Vos,</hi> &#x017F;ag<lb/>
te er/ <hi rendition="#aq">macti virtute e&#x017F;torefilioli pienti&#x017F;&#x017F;imi, qui no&#x017F;tro imperio<lb/>
gnaviter defuncti e&#x017F;tis. Ve&#x017F;tra erunt Sacerdotia locupleti&#x017F;&#x017F;ima.<lb/>
Ego vos in Aulam ad&#x017F;ci&#x017F;cam; ex vobis Senatores cooptabo;<lb/>
vos in album Prætorum adlegam. Atvos comatuli &amp; delica-<lb/>
tuli, freti opibus &amp; &#x017F;plendore Parentum, No&#x017F;tram Maje&#x017F;tatem<lb/>
&#x017F;pernitis, dum otia, luxum, &amp; inertiam bonis literis virtuti-<lb/>
busq&#x0301;; præfertis. Jubeo, &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deum</hi></hi> immortalem te&#x017F;tor, nihil<lb/>
penitus vobis commodi, honoris, &amp; ne obulus quidem ab Im-<lb/>
peratore ve&#x017F;tro expectandus. Faxim, ut omnibusmortali-<lb/><hi rendition="#c">bus ludibrio vivatis.</hi></hi></p><lb/>
        <p> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#b"> <hi rendition="#g">ENDE.</hi> </hi> </hi> </p>
      </div>
    </back><lb/>
  </text>
</TEI>
[[32]/0046] f. 253. n. 30. welche damals mit Laͤteiniſchen Buchſtaben ſehr undeut- lich/ oder ſchwach und unverſtaͤndig/ wie Stumpf in der Schweitzer Chronica l. 4. c. 31. meldet/ geſchrieben worden. Scudi in deſcript. Rhetiæ c. 36. ſagt: Antiqua & prima Germanorum Scriptura jam vix poteſt intelligi, non quod lingua ipſa adeo ſit mutata: Sed quod majores noſtri, qui primùm linguam Germanicam ſcribere tentaverunt, ægré & eum magnâ difficultate potuerint quasdam voces & perplexas ſyllabas literis comprehendere, quæ veram & genuinam exprimerent prolationem, pro cujus- vis dialectu utapud Græcos variantem. Duritiem hancmollia Gallorum labia mitigare conantia paulatim ea ita corruperunt, ut vix acne vix quidem pro Teutonicis hodie recognoſci poſ- ſint, quæ verè talia ab initio fuerunt &c. Daß alſo kein Wunder iſt/ wann man ſich wegen der Rechtſchreibung/ (Orthographia,) wel- che kein weſentliches Stuck der Sprache heiſt/ nicht vergleichen kan. Nach oftbeſagtem Wort Witdod (Philoſophus,) kan man ſagen Wortdod (Philologus,) Witdodſchaft (Philoſophia) wie man ſagt Wiſſenſchaft/ Bruͤderſchaft/ Geſellſchaft und dergleichẽ: Wort- dodſchaft: (Philologia) Aber dieſer Woͤrter Angenemhaltung ſtehet bey kuͤnfftig beliebtem Gebrauch. Zum Beſchluß wollen wir hier anfuͤgen die Keiſerliche Rede Karls deß Groſſen/ mit welchen er die jungen vom Adel in der Schulen ange- ſprochẽ/ und zu leſen iſt bey Goldaſt. Conſil. Imperial. f. 149. Vos, ſag te er/ macti virtute eſtorefilioli pientiſſimi, qui noſtro imperio gnaviter defuncti eſtis. Veſtra erunt Sacerdotia locupletiſſima. Ego vos in Aulam adſciſcam; ex vobis Senatores cooptabo; vos in album Prætorum adlegam. Atvos comatuli & delica- tuli, freti opibus & ſplendore Parentum, Noſtram Majeſtatem ſpernitis, dum otia, luxum, & inertiam bonis literis virtuti- busq́; præfertis. Jubeo, & Deum immortalem teſtor, nihil penitus vobis commodi, honoris, & ne obulus quidem ab Im- peratore veſtro expectandus. Faxim, ut omnibusmortali- bus ludibrio vivatis. ENDE.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/klaj_lobrede_1645
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/klaj_lobrede_1645/46
Zitationshilfe: Klaj, Johann: Lobrede der Teutschen Poeterey. Nürnberg, 1645, S. [32]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/klaj_lobrede_1645/46>, abgerufen am 29.03.2024.