Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Günther, Karl Gottlob: Europäisches Völkerrecht in Friedenszeiten nach Vernunft, Verträgen und Herkommen, mit Anwendung auf die teutschen Reichsstände. Bd. 1. Altenburg, 1787.

Bild:
<< vorherige Seite
und dem europäischen insbesondere.
lorum, sed magnae illius vniversitatis -- et hoc
jus est, quod gentium dicitur, quoties id nomen
a jure naturali distinguimus. cf. L. II. c. VIII.
§. 1. n.
2. Wolf sagt: [in praef. ad jus Gent.]
Enimvero quemadmodum ea est hominum con-
ditio, vt in civitate rigori juris naturae per omnia
ex asse satisfieri non possit, ac propterea legibus
positivis opus sit, quae neque in totum a natu-
rali jure recedunt, nec per omnia ei serviunt,
ita similiter gentium ea est conditio, vt rigori
juris gentium naturali per omnia ex asse satisfieri
nequeat, atque ideo jus istud in se immutabile
tantisper immutandum sit, vt neque in totum a
naturali recedat, nec per omnia ei serviat. Quo-
niam vero hanc ipsam immutationem ipsa gen-
tium communis salus exigit; ideo quod inde pro-
dit jus non minus gentes inter se admittere te-
nentur, quam ad juris natur alis observantiam
naturaliter obligantur
, et non minus istud,
quam hoc salva juris consonantia pro jure omnium
gentium communi
habendum. Hoc ipsum autem
jus cum Grotio, quamvis significatu non pror-
sus eodem, sed paulo strictiori, jus gentium vo-
luntarium
appellare libuit. Absit vero vt existi-
mes, ius gentium voluntarium ab earum volun-
tate ita proficisci, vt liberae sit earum in ea-
dem condendo voluntas
et stet pro ratione, sola
voluntas, nulla habita ratione juris naturalis. --
Jus gentium voluntarium non a libera gentium
voluntate dependet, sed ipsum jus naturale
praescribit modum, quo ex naturali efficien-
dum sit voluntarium
et non admittatur, nisi
quod necessitas imperat. ---- Ea de causa jus
gentium quod voluntarium dicimus, non quem-
admodum Grotio visum est, ex factis gentium

A 4
und dem europaͤiſchen insbeſondere.
lorum, ſed magnae illius vniverſitatis — et hoc
jus eſt, quod gentium dicitur, quoties id nomen
a jure naturali diſtinguimus. cf. L. II. c. VIII.
§. 1. n.
2. Wolf ſagt: [in praef. ad jus Gent.]
Enimvero quemadmodum ea eſt hominum con-
ditio, vt in civitate rigori juris naturae per omnia
ex aſſe ſatisfieri non poſſit, ac propterea legibus
poſitivis opus ſit, quae neque in totum a natu-
rali jure recedunt, nec per omnia ei ſerviunt,
ita ſimiliter gentium ea eſt conditio, vt rigori
juris gentium naturali per omnia ex asſe ſatisfieri
nequeat, atque ideo jus iſtud in ſe immutabile
tantisper immutandum ſit, vt neque in totum a
naturali recedat, nec per omnia ei ſerviat. Quo-
niam vero hanc ipſam immutationem ipſa gen-
tium communis ſalus exigit; ideo quod inde pro-
dit jus non minus gentes inter ſe admittere te-
nentur, quam ad juris natur alis obſervantiam
naturaliter obligantur
, et non minus iſtud,
quam hoc ſalva juris conſonantia pro jure omnium
gentium communi
habendum. Hoc ipſum autem
jus cum Grotio, quamvis ſignificatu non pror-
ſus eodem, ſed paulo ſtrictiori, jus gentium vo-
luntarium
appellare libuit. Abſit vero vt exiſti-
mes, ius gentium voluntarium ab earum volun-
tate ita proficiſci, vt liberae ſit earum in ea-
dem condendo voluntas
et ſtet pro ratione, ſola
voluntas, nulla habita ratione juris naturalis. —
Jus gentium voluntarium non a libera gentium
voluntate dependet, ſed ipſum jus naturale
praeſcribit modum, quo ex naturali efficien-
dum ſit voluntarium
et non admittatur, niſi
quod neceſſitas imperat. —— Ea de cauſa jus
gentium quod voluntarium dicimus, non quem-
admodum Grotio viſum eſt, ex factis gentium

A 4
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <note place="end" n="*]">
            <pb facs="#f0033" n="7"/>
            <fw place="top" type="header">und dem europa&#x0364;i&#x017F;chen insbe&#x017F;ondere.</fw><lb/> <hi rendition="#et"><hi rendition="#aq">lorum, &#x017F;ed <hi rendition="#i">magnae illius</hi> vniver&#x017F;itatis &#x2014; et hoc<lb/>
jus e&#x017F;t, quod <hi rendition="#i">gentium</hi> dicitur, quoties id nomen<lb/>
a jure naturali di&#x017F;tinguimus. cf. L. II. c. VIII.<lb/>
§. 1. n.</hi> 2. Wolf &#x017F;agt: <hi rendition="#aq">[in praef. ad jus Gent.]<lb/>
Enimvero quemadmodum ea e&#x017F;t hominum con-<lb/>
ditio, vt in civitate rigori juris naturae per omnia<lb/>
ex a&#x017F;&#x017F;e &#x017F;atisfieri non po&#x017F;&#x017F;it, ac propterea legibus<lb/>
po&#x017F;itivis opus &#x017F;it, quae neque in totum a natu-<lb/>
rali jure recedunt, nec per omnia ei &#x017F;erviunt,<lb/>
ita &#x017F;imiliter gentium ea e&#x017F;t conditio, vt rigori<lb/>
juris gentium naturali per omnia ex as&#x017F;e &#x017F;atisfieri<lb/>
nequeat, atque ideo jus i&#x017F;tud in &#x017F;e immutabile<lb/>
tantisper immutandum &#x017F;it, vt neque in totum a<lb/>
naturali recedat, nec per omnia ei &#x017F;erviat. Quo-<lb/>
niam vero hanc ip&#x017F;am immutationem ip&#x017F;a gen-<lb/>
tium <hi rendition="#i">communis &#x017F;alus</hi> exigit; ideo quod inde pro-<lb/>
dit jus <hi rendition="#i">non minus gentes inter &#x017F;e admittere te-<lb/>
nentur, quam ad juris natur alis ob&#x017F;ervantiam<lb/>
naturaliter obligantur</hi>, et non minus i&#x017F;tud,<lb/>
quam hoc &#x017F;alva juris con&#x017F;onantia pro jure <hi rendition="#i">omnium<lb/>
gentium communi</hi> habendum. Hoc ip&#x017F;um autem<lb/>
jus cum Grotio, quamvis &#x017F;ignificatu non pror-<lb/>
&#x017F;us eodem, &#x017F;ed paulo &#x017F;trictiori, <hi rendition="#i">jus gentium vo-<lb/>
luntarium</hi> appellare libuit. Ab&#x017F;it vero vt exi&#x017F;ti-<lb/>
mes, <hi rendition="#i">ius gentium voluntarium ab earum volun-<lb/>
tate ita profici&#x017F;ci, vt liberae &#x017F;it earum in ea-<lb/>
dem condendo voluntas</hi> et &#x017F;tet pro ratione, &#x017F;ola<lb/>
voluntas, nulla habita ratione juris naturalis. &#x2014;<lb/>
Jus gentium voluntarium non a libera gentium<lb/>
voluntate dependet, <hi rendition="#i">&#x017F;ed ip&#x017F;um jus naturale<lb/>
prae&#x017F;cribit modum, quo ex naturali efficien-<lb/>
dum &#x017F;it voluntarium</hi> et non admittatur, ni&#x017F;i<lb/>
quod nece&#x017F;&#x017F;itas imperat. &#x2014;&#x2014; Ea de cau&#x017F;a jus<lb/>
gentium quod voluntarium dicimus, non quem-<lb/>
admodum Grotio vi&#x017F;um e&#x017F;t, ex factis gentium</hi></hi><lb/>
            <fw place="bottom" type="sig">A 4</fw>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">pro-</hi> </fw><lb/>
          </note>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[7/0033] und dem europaͤiſchen insbeſondere. *] lorum, ſed magnae illius vniverſitatis — et hoc jus eſt, quod gentium dicitur, quoties id nomen a jure naturali diſtinguimus. cf. L. II. c. VIII. §. 1. n. 2. Wolf ſagt: [in praef. ad jus Gent.] Enimvero quemadmodum ea eſt hominum con- ditio, vt in civitate rigori juris naturae per omnia ex aſſe ſatisfieri non poſſit, ac propterea legibus poſitivis opus ſit, quae neque in totum a natu- rali jure recedunt, nec per omnia ei ſerviunt, ita ſimiliter gentium ea eſt conditio, vt rigori juris gentium naturali per omnia ex asſe ſatisfieri nequeat, atque ideo jus iſtud in ſe immutabile tantisper immutandum ſit, vt neque in totum a naturali recedat, nec per omnia ei ſerviat. Quo- niam vero hanc ipſam immutationem ipſa gen- tium communis ſalus exigit; ideo quod inde pro- dit jus non minus gentes inter ſe admittere te- nentur, quam ad juris natur alis obſervantiam naturaliter obligantur, et non minus iſtud, quam hoc ſalva juris conſonantia pro jure omnium gentium communi habendum. Hoc ipſum autem jus cum Grotio, quamvis ſignificatu non pror- ſus eodem, ſed paulo ſtrictiori, jus gentium vo- luntarium appellare libuit. Abſit vero vt exiſti- mes, ius gentium voluntarium ab earum volun- tate ita proficiſci, vt liberae ſit earum in ea- dem condendo voluntas et ſtet pro ratione, ſola voluntas, nulla habita ratione juris naturalis. — Jus gentium voluntarium non a libera gentium voluntate dependet, ſed ipſum jus naturale praeſcribit modum, quo ex naturali efficien- dum ſit voluntarium et non admittatur, niſi quod neceſſitas imperat. —— Ea de cauſa jus gentium quod voluntarium dicimus, non quem- admodum Grotio viſum eſt, ex factis gentium pro- A 4

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787/33
Zitationshilfe: Günther, Karl Gottlob: Europäisches Völkerrecht in Friedenszeiten nach Vernunft, Verträgen und Herkommen, mit Anwendung auf die teutschen Reichsstände. Bd. 1. Altenburg, 1787, S. 7. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787/33>, abgerufen am 24.04.2024.