Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite

genii aut tenuitatis meae non detritas comperies. nec
Lessus ille, quem in Gloriosissimae Dn. Imper atric is beatis-
simum abitum & obitum planxi & panxi, a Tua Virtute
alienus est: cujus lectioni dum quadrantem unum vel
duos im penderis, tantarum quidem virtutum laudatio-
nem illaudatae & craßiori meae Minervae invidere, non Te
autem illarun amori, poteris. Has solas capax alias urna
non capit, edax tempus non depascit, rapax cippus non
abscondit, furax sandapila non surripit. Virtus vivit
post funera, nec bustum experitur. Haec mortalitatem
enecat, & de morte sola triumfat. Tu quoque macte
ista, florentißime Princeps! Ita qui mortem nature, vi-
tam huic debebis. Da Te illi, quod facis; & illa Te Ti-
bi reddet, quando Fueris.

o mihi tam longe maneat pars ultima vitae.

ut famae Tuae ego quoq; os qualecunq; exsistam, & Le-
onem, cujus spem ungues faciunt, hisce oculis usurpem.
quam felicitatem gustasse semel, postea mori dulce
erit. Interim hac per Te fruar, patere, ut colere te & a-
mare non prohibear: illud magnitudo, hoc humanitas,
tua poscit. quare officio meo probe fungier, utrinq; li-
ceat. Vale.

Norimb. XII. Kal. Maij, A. AE C. cI I cL.

Illustr. T. Celsitud.
Devotissimus
Cliens

Sigismundus Betulius.
Noht-

genii aut tenuitatis meæ non detritas comperies. nec
Leſſus ille, quem in Glorioſiſſimæ Dn. Imper atric is beatis-
ſimum abitum & obitum planxi & panxi, à Tuâ Virtute
alienus eſt: cujus lectioni dum quadrantem unum vel
duos im penderis, tantarum quidem virtutum laudatio-
nem illaudatæ & craßiori meæ Minervæ invidere, nõ Te
autem illarũ amori, poteris. Has ſolas capax aliàs urna
non capit, edax tempus non depaſcit, rapax cippus non
abſcondit, furax ſandapila non ſurripit. Virtus vivit
poſt funera, nec buſtum experitur. Hæc mortalitatem
enecat, & de morte ſola triumfat. Tu quoque macte
iſta, florentißime Princeps! Ita qui mortem naturę, vi-
tam huic debebis. Da Te illi, quod facis; & illa Te Ti-
bi reddet, quando Fueris.

ô mihi tàm longê maneat pars ultima vitæ.

ut famæ Tuæ ego quoq; os qualecunq́; exſiſtam, & Le-
onem, cujus ſpem ungues faciunt, hiſce oculis uſurpem.
quam felicitatem guſtâſſe ſemel, poſtea mori dulce
erit. Interim hâc per Te fruar, patere, ut colere te & a-
mare non prohibear: illud magnitudo, hoc humanitas,
tua poſcit. quare officio meo probè fungier, utrinq́; li-
ceat. Vale.

Norimb. XII. Kal. Maij, A. Æ C. cIↄ Iↄ cL.

Illuſtr. T. Celſitud.
Devotiſſimus
Cliens

Sigiſmundus Betulius.
Noht-
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0046"/> <hi rendition="#aq">genii aut tenuitatis meæ non detritas comperies. <hi rendition="#k">n</hi>ec<lb/><hi rendition="#i">Le&#x017F;&#x017F;us</hi> ille, quem in <hi rendition="#i">Glorio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imæ Dn. Imper atric is</hi> beatis-<lb/>
&#x017F;imum abitum &amp; obitum planxi &amp; panxi, à Tuâ Virtute<lb/>
alienus e&#x017F;t: cujus lectioni dum quadrantem unum vel<lb/>
duos im penderis, tantarum quidem virtutum laudatio-<lb/>
nem illaudatæ &amp; craßiori meæ Minervæ invidere, no&#x0303; Te<lb/>
autem illaru&#x0303; amori, poteris. Has &#x017F;olas capax aliàs urna<lb/>
non capit, edax tempus non depa&#x017F;cit, rapax cippus non<lb/>
ab&#x017F;condit, furax &#x017F;andapila non &#x017F;urripit. <hi rendition="#i">V</hi>irtus vivit<lb/>
po&#x017F;t funera, nec bu&#x017F;tum experitur. Hæc mortalitatem<lb/>
enecat, &amp; de morte &#x017F;ola triumfat. <hi rendition="#i">T</hi>u quoque macte<lb/>
i&#x017F;ta, <hi rendition="#i">florentißime Princeps</hi>! <hi rendition="#i">I</hi>ta qui mortem natur&#x0119;, vi-<lb/>
tam huic debebis. Da <hi rendition="#i">T</hi>e illi, quod facis<hi rendition="#i">;</hi> &amp; illa <hi rendition="#i">T</hi>e <hi rendition="#i">T</hi>i-<lb/>
bi reddet, quando <hi rendition="#k">Fueris</hi>.</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">ô mihi tàm longê maneat pars ultima vitæ.</hi> </hi> </l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">ut famæ <hi rendition="#i">T</hi>uæ ego quoq<hi rendition="#i">;</hi> os qualecunq&#x0301;; ex&#x017F;i&#x017F;tam, &amp; Le-<lb/>
onem, cujus &#x017F;pem ungues faciunt, hi&#x017F;ce oculis u&#x017F;urpem.<lb/>
quam felicitatem gu&#x017F;&#x017F;&#x017F;e &#x017F;emel, po&#x017F;tea mori dulce<lb/>
erit. Interim hâc per <hi rendition="#i">T</hi>e fruar, patere, ut colere <hi rendition="#i"><hi rendition="#k">t</hi></hi>e &amp; a-<lb/>
mare non prohibear: illud magnitudo, hoc humanitas,<lb/><hi rendition="#i"><hi rendition="#k">t</hi></hi>ua po&#x017F;cit. quare officio meo pr<hi rendition="#i">o</hi>bè fungier, utrinq&#x0301;; li-<lb/>
ceat. <hi rendition="#i">V</hi>ale.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">N</hi>orimb. XII. Kal. Maij, A. Æ <hi rendition="#k">C</hi>. cI&#x2184; <hi rendition="#i">I&#x2184;</hi> <hi rendition="#k">c</hi>L.</hi> </p><lb/>
        <closer>
          <salute> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq">Illu&#x017F;tr. T. Cel&#x017F;itud.<lb/><hi rendition="#i">Devoti&#x017F;&#x017F;imus<lb/>
Cliens</hi><lb/>
Sigi&#x017F;mundus Betulius.</hi> </hi> </salute>
        </closer>
      </div><lb/>
      <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">Noht-</hi> </fw><lb/>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0046] genii aut tenuitatis meæ non detritas comperies. nec Leſſus ille, quem in Glorioſiſſimæ Dn. Imper atric is beatis- ſimum abitum & obitum planxi & panxi, à Tuâ Virtute alienus eſt: cujus lectioni dum quadrantem unum vel duos im penderis, tantarum quidem virtutum laudatio- nem illaudatæ & craßiori meæ Minervæ invidere, nõ Te autem illarũ amori, poteris. Has ſolas capax aliàs urna non capit, edax tempus non depaſcit, rapax cippus non abſcondit, furax ſandapila non ſurripit. Virtus vivit poſt funera, nec buſtum experitur. Hæc mortalitatem enecat, & de morte ſola triumfat. Tu quoque macte iſta, florentißime Princeps! Ita qui mortem naturę, vi- tam huic debebis. Da Te illi, quod facis; & illa Te Ti- bi reddet, quando Fueris. ô mihi tàm longê maneat pars ultima vitæ. ut famæ Tuæ ego quoq; os qualecunq́; exſiſtam, & Le- onem, cujus ſpem ungues faciunt, hiſce oculis uſurpem. quam felicitatem guſtâſſe ſemel, poſtea mori dulce erit. Interim hâc per Te fruar, patere, ut colere te & a- mare non prohibear: illud magnitudo, hoc humanitas, tua poſcit. quare officio meo probè fungier, utrinq́; li- ceat. Vale. Norimb. XII. Kal. Maij, A. Æ C. cIↄ Iↄ cL. Illuſtr. T. Celſitud. Devotiſſimus Cliens Sigiſmundus Betulius. Noht-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/46
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/46>, abgerufen am 16.04.2024.