Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
non - magnis opibus jucunde corpora habebant:
praesertim cum tempestas ridebat, & anni
temporapingebant viridanteis floribus herbas.
Tum joca, tum sermo, tum dulces esse cachinni
consuerunt; agrestis enim tunc Musa vigebat.
Tum caput atque humeros plexis redimire corollis
floribus & foliis, lascivia laeta monebat.
Et vigilantibus hinc aderant solatia somni,
ducere multi modis voces, & flectere cantus,
& supere calamos unco percurrere labro.

VII. Hincipsae Musae montem suum biverticem, & fon
tes & floreta Pindi, posthabitis - Pallas quas condidit arces (Virg-
Ecl. 2, 66.
) incolunt & coli volunt; &, nisi qui (Pers. Prol.) fonte labra.
proluit caballino, Aut in bicipiti somniavit Parnasso
, nemo prodibit
clarus Poeta: quicquid alii cavillentur, Carmen non tam fonte, quam
fronte sudari
(Sidon. XII. Ep. 3.) Necalio nomine notari debue-
runt montes isti Artium hospitales, quam quod otiosae am-
bulationis & pascuorum
* voluptatem connotaret. Ita Ascrae-
um senem (Hesiod.) Muse carmen edocuerunt, ut ipse de se lo-
quitur, Agnos pascentem sub divino Helicone. Hae innocuae vo-
luptates Vatem Andinum (Virg.)hae Venusinum Olorem (Hor.)
Diis miscebant. Nempe istud Diis immortalibus aequat, se-
cedere a mortalibus. Rus tanto propius caelo, quanto remo-
tius ab urbe, malitiarum orbe: sibi vacans, quia a vanitatibus
magis vacuum; nec parum beatum, quia liberum: Libertas
enim est res inaestimabilis (Iustin. Inst. 1, 6, 7.)

IIX.
* Cadmus Phaenix in Graeciam veniens, locis nomina
videtur dedisse in sua, h. e. Phoenicum Lingua, quae
ab Ebraea solum Dialecto differebat. Verosimile igi-
tur,
Elikon esse ab helech, ambulatio, a rad. halach,
vacare: quia, dum vacabant, ibi ambulandi gratia di-
vertebantur. Parna[o]os autem a Parnas, pascere,
alere, unde Parnas Pastor. In montibus vero pasci
solitum fuisse, praeter S. Codicem, fidem facit Virgil.
Ecl. 2. 21. Mille meae Siculis errant in montibus agnae,
ut
& alii, quosvide.
++ 3
non ‒ magnis opibus jucundè corpora habebant:
præſertim cum tempeſtas ridebat, & anni
temporapingebant viridanteis floribus herbas.
Tum joca, tum ſermo, tum dulces eſſe cachinni
conſuêrunt; agreſtis enim tunc Muſa vigebat.
Tum caput atque humeros plexis redimire corollis
floribus & foliis, laſcivia læta monebat.
Et vigilantibus hinc aderant ſolatia ſomni,
ducere multi modis voces, & flectere cantus,
& ſuperè calamos unco percurrere labro.

VII. Hincipſæ Muſæ montem ſuum biverticem, & fon
tes & floreta Pindi, poſthabitis ‒ Pallas quas condidit arces (Virg-
Ecl. 2, 66.
) incolunt & coli volunt; &, niſi qui (Perſ. Prol.) fonte labra.
proluit caballino, Aut in bicipiti ſomniavit Parnaſſo
, nemo prodibit
clarus Poëta: quicquid alii cavillẽtur, Carmen non tam fonte, quám
fronte ſudari
(Sidon. XII. Ep. 3.) Necalio nomine notari debue-
runt montes iſti Artium hoſpitales, quàm quod otioſæ am-
bulationis & paſcuorum
* voluptatem connotaret. Ita Aſcræ-
um ſenem (Heſiod.) Muſę carmen edocuerunt, ut ipſe de ſe lo-
quitur, Agnos paſcentem ſub divino Helicone. Hæ innocuæ vo-
luptates Vatem Andinum (Virg.)hæ Venuſinum Olorem (Hor.)
Diis miſcebant. Nempè iſtud Diis immortalibus æquat, ſe-
cedere à mortalibus. Rus tanto propius cælo, quanto remo-
tius ab urbe, malitiarum orbe: ſibi vacans, quia à vanitatibus
magis vacuum; nec parum beatum, quia liberum: Libertas
enim eſt res inæſtimabilis (Iuſtin. Inſt. 1, 6, 7.)

IIX.
* Cadmus Phænix in Græciam veniens, locis nomina
videtur dediſſe in ſua, h. e. Phoenicum Linguâ, quæ
ab Ebræa ſolum Dialecto differebat. Veroſimile igi-
tur,
Ελικὼν eſſe ab helech, ambulatio, à rad. halach,
vacare: quia, dum vacabant, ibi ambulandi gratia di-
vertebantur. Παρνά[ω]ος autem à Parnas, paſcere,
alere, unde Parnas Paſtor. In montibus verò paſci
ſolitum fuiſſe, præter S. Codicem, fidem facit Virgil.
Ecl. 2. 21. Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ,
ut
& alii, quosvide.
†† 3
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <lg type="poem">
          <pb facs="#f0019"/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">non &#x2012; magnis opibus jucundè corpora habebant</hi>:</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">præ&#x017F;ertim cum tempe&#x017F;tas ridebat, &amp; anni</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">temporapingebant viridanteis floribus herbas.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Tum joca, tum &#x017F;ermo, tum dulces e&#x017F;&#x017F;e cachinni</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">con&#x017F;uêrunt</hi>; <hi rendition="#i">agre&#x017F;tis enim tunc Mu&#x017F;a vigebat.</hi></l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Tum caput atque humeros plexis redimire corollis</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">floribus &amp; foliis, la&#x017F;civia læta monebat.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Et vigilantibus hinc aderant &#x017F;olatia &#x017F;omni,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">ducere multi modis voces, &amp; flectere cantus,</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">&amp; &#x017F;uperè calamos unco percurrere labro</hi>.</l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">VII. Hincip&#x017F;æ Mu&#x017F;æ montem &#x017F;uum biverticem, &amp; fon<lb/>
tes &amp; floreta Pindi, po&#x017F;thabitis &#x2012; <hi rendition="#i">Pallas quas condidit arces</hi> (<hi rendition="#i">Virg-<lb/>
Ecl. 2, 66.</hi>) <hi rendition="#i">incolunt &amp; coli volunt</hi>; <hi rendition="#i">&amp;, ni&#x017F;i qui (Per&#x017F;. Prol.</hi>) <hi rendition="#i">fonte labra.<lb/>
proluit caballino, Aut in bicipiti &#x017F;omniavit Parna&#x017F;&#x017F;o</hi>, nemo prodibit<lb/>
clarus Poëta: quicquid alii caville&#x0303;tur, <hi rendition="#i">Carmen non tam fonte, quám<lb/>
fronte &#x017F;udari</hi> (<hi rendition="#i">Sidon. XII. Ep. 3.</hi>) Necalio nomine notari debue-<lb/>
runt montes i&#x017F;ti Artium ho&#x017F;pitales, quàm quod otio&#x017F;æ am-<lb/>
bulationis &amp; pa&#x017F;cuorum</hi> <note place="foot" n="*"><hi rendition="#aq">Cadmus Phænix in Græciam veniens, locis nomina<lb/>
videtur dedi&#x017F;&#x017F;e in &#x017F;ua, h. e. Phoenicum Linguâ, quæ<lb/>
ab Ebræa &#x017F;olum Dialecto differebat. Vero&#x017F;imile igi-<lb/>
tur,</hi> &#x0395;&#x03BB;&#x03B9;&#x03BA;&#x1F7C;&#x03BD; <hi rendition="#aq">e&#x017F;&#x017F;e ab <hi rendition="#i">helech</hi>, ambulatio, à rad. <hi rendition="#i">halach</hi>,<lb/>
vacare: quia, dum <hi rendition="#i">vacabant</hi>, ibi <hi rendition="#i">ambulandi</hi> gratia di-<lb/>
vertebantur. &#x03A0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03BD;&#x03AC;<supplied>&#x03C9;</supplied>&#x03BF;&#x03C2; autem à <hi rendition="#i">Parnas</hi>, pa&#x017F;cere,<lb/>
alere, unde <hi rendition="#i">Parnas</hi> Pa&#x017F;tor. In montibus verò pa&#x017F;ci<lb/>
&#x017F;olitum fui&#x017F;&#x017F;e, præter S. Codicem, fidem facit <hi rendition="#i">Virgil.<lb/>
Ecl. 2. 21. Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ,</hi> ut<lb/>
&amp; alii, quosvide.</hi></note> <hi rendition="#aq">voluptatem connotaret. Ita A&#x017F;cræ-<lb/>
um &#x017F;enem (<hi rendition="#i">He&#x017F;iod.)</hi> Mu&#x017F;&#x0119; carmen edocuerunt, ut ip&#x017F;e de &#x017F;e lo-<lb/>
quitur, <hi rendition="#i">Agnos pa&#x017F;centem &#x017F;ub divino Helicone</hi>. Hæ innocuæ vo-<lb/>
luptates Vatem Andinum (<hi rendition="#i">Virg.</hi>)hæ Venu&#x017F;inum Olorem (<hi rendition="#i">Hor.</hi>)<lb/>
Diis mi&#x017F;cebant. Nempè i&#x017F;tud Diis immortalibus æquat, &#x017F;e-<lb/>
cedere à mortalibus. Rus tanto propius cælo, quanto remo-<lb/>
tius ab urbe, malitiarum orbe: &#x017F;ibi vacans, quia à vanitatibus<lb/>
magis vacuum; nec parum beatum, quia liberum: <hi rendition="#i">Libertas</hi><lb/>
enim <hi rendition="#i">e&#x017F;t res inæ&#x017F;timabilis</hi> (<hi rendition="#i">Iu&#x017F;tin. In&#x017F;t. 1, 6, 7.</hi>)</hi> </p><lb/>
        <fw place="bottom" type="sig">&#x2020;&#x2020; 3</fw>
        <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">IIX.</hi> </fw><lb/>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0019] non ‒ magnis opibus jucundè corpora habebant: præſertim cum tempeſtas ridebat, & anni temporapingebant viridanteis floribus herbas. Tum joca, tum ſermo, tum dulces eſſe cachinni conſuêrunt; agreſtis enim tunc Muſa vigebat. Tum caput atque humeros plexis redimire corollis floribus & foliis, laſcivia læta monebat. Et vigilantibus hinc aderant ſolatia ſomni, ducere multi modis voces, & flectere cantus, & ſuperè calamos unco percurrere labro. VII. Hincipſæ Muſæ montem ſuum biverticem, & fon tes & floreta Pindi, poſthabitis ‒ Pallas quas condidit arces (Virg- Ecl. 2, 66.) incolunt & coli volunt; &, niſi qui (Perſ. Prol.) fonte labra. proluit caballino, Aut in bicipiti ſomniavit Parnaſſo, nemo prodibit clarus Poëta: quicquid alii cavillẽtur, Carmen non tam fonte, quám fronte ſudari (Sidon. XII. Ep. 3.) Necalio nomine notari debue- runt montes iſti Artium hoſpitales, quàm quod otioſæ am- bulationis & paſcuorum * voluptatem connotaret. Ita Aſcræ- um ſenem (Heſiod.) Muſę carmen edocuerunt, ut ipſe de ſe lo- quitur, Agnos paſcentem ſub divino Helicone. Hæ innocuæ vo- luptates Vatem Andinum (Virg.)hæ Venuſinum Olorem (Hor.) Diis miſcebant. Nempè iſtud Diis immortalibus æquat, ſe- cedere à mortalibus. Rus tanto propius cælo, quanto remo- tius ab urbe, malitiarum orbe: ſibi vacans, quia à vanitatibus magis vacuum; nec parum beatum, quia liberum: Libertas enim eſt res inæſtimabilis (Iuſtin. Inſt. 1, 6, 7.) IIX. * Cadmus Phænix in Græciam veniens, locis nomina videtur dediſſe in ſua, h. e. Phoenicum Linguâ, quæ ab Ebræa ſolum Dialecto differebat. Veroſimile igi- tur, Ελικὼν eſſe ab helech, ambulatio, à rad. halach, vacare: quia, dum vacabant, ibi ambulandi gratia di- vertebantur. Παρνάωος autem à Parnas, paſcere, alere, unde Parnas Paſtor. In montibus verò paſci ſolitum fuiſſe, præter S. Codicem, fidem facit Virgil. Ecl. 2. 21. Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ, ut & alii, quosvide. †† 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/19
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/19>, abgerufen am 29.03.2024.