Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
m!
AVrai in medio sparser at aureum
laeta Anrora decus. vertice fulserant
montes aerii purpureo; rosa
ostro pinxer at intonsa cacumina,
quam Matula rubens poplite severat.
Dudum nata dies reddider at diem
Orbi, dum viduo lux nova nubserat,
umbra ac fugerat uxoria noctium:

cum, taedio Urbis actus, agros peterem; quamvis & ipsos tae-
diosos, ob brumales injurias, nemorum calvitiem, & in segetis
speciem albicantia jugera. Tempus erat, quo (Ovidius de Ront. 1,
Eleg.
4.

non pomum, non dulces educat uvas;
non salices ripa, robora monte virent.

Nullus tam telluris risus, sed juges coeli lacrumae; non anni lae-
ta juventus, sed tristissimum senium. nec floribus, sed stirijs,
gravidus terrae sinus, rigebat magis, quam vigebat. Segnior
amnis decursus, ob glaciales compedes: & quae nuper freta ve-
lis turgebant, trabeq; Cybeleia secabantur, ea nunc sub molis
frigore concretae jugo gemebant, domorum natalitium domus
& carcer, ipsa incarcerata, &, in vinculis vincula, puppibus
aptantia.

II. Ingens amoenitatum strages, Vicissitudinis mundanae
& rerun Inconstantiae exemplum. Nibilsemper floret. (Cie. Phil. 2.)
alia aetas oritur ex alia. sic sibi invicem cedunt humana omnia,
& informes hyemes reducit lupiter idem Summovet (Horat. 1. Od. 10.)
Muscae volucris in morem, inconstantia res rotat humanas.
Non annorum, non anni, nec mensis vices mirare. Una dies
fert multas vicissitudines (Eurip. Oed.) quandoq pareus, quandoq
noverca.
Nescis, quid optes aut fugias; ita ludunt dies & ephemera/
tukha/. Saepe (Sen. Thyest.)

quem dies vidit veniens superbum,
hunc dies vidit fugiensjacentem.

Nein horas quidem satis cautum homini, cum simul parta de-
cora unius horae fortuna everteresoleat, Horaq non ulli similis
producitur horae.
Imo uno & codem temporis momento aliae

eaeq;
m!
AVrai in medio ſparſer at aureum
læta Anrora decus. vertice fulſerant
montes aërii purpureo; roſa
oſtro pinxer at intonſa cacumina,
quam Matula rubens poplite ſeverat.
Dudum nata dies reddider at diem
Orbi, dum viduo lux nova nubſerat,
umbra ac fugerat uxoria noctium:

cum, tædio Urbis actus, agros peterem; quamvis & ipſos tæ-
dioſos, ob brumales injurias, nemorum calvitiem, & in ſegetis
ſpeciem albicantia jugera. Tempus erat, quo (Ovidius de Ront. 1,
Eleg.
4.

non pomum, non dulces educat uvas;
non ſalices ripâ, robora monte virent.

Nullus tam telluris riſus, ſed juges cœli lacrumæ; non anni læ-
ta juventus, ſed triſtiſſimum ſenium. nec floribus, ſed ſtirijs,
gravidus terræ ſinus, rigebat magis, quàm vigebat. Segnior
amnis decurſus, ob glaciales compedes: & quæ nuper freta ve-
lis turgebant, trabeq́; Cybeleia ſecabantur, ea nunc ſub molis
frigore concretæ jugo gemebant, domorum natalitium domus
& carcer, ipſa incarcerata, &, in vinculis vincula, puppibus
aptantia.

II. Ingens amœnitatum ſtrages, Viciſſitudinis mundanæ
& rerũ Inconſtantiæ exemplum. Nibilſemper floret. (Cie. Phil. 2.)
alia ætas oritur ex alia. ſic ſibi invicem cedunt humana omnia,
& informes hyemes reducit lupiter idem Summovet (Horat. 1. Od. 10.)
Muſcæ volucris in morem, inconſtantia res rotat humanas.
Non annorum, non anni, nec menſis vices mirare. Una dies
fert multas viciſſitudines (Eurip. Oed.) quandoq́ pareus, quandoq́
noverca.
Neſcis, quid optes aut fugias; ita ludunt dies & ἐφήμερα/
τύχα/. Sæpè (Sen. Thyeſt.)

quem dies vidit veniens ſuperbum,
hunc dies vidit fugiensjacentem.

Nein horas quidem ſatis cautum homini, cùm ſimul parta de-
cora unius horæ fortuna evertereſoleat, Horaq́ non ulli ſimilis
producitur horæ.
Imò uno & codem temporis momento aliæ

eæq́;
<TEI>
  <text>
    <front>
      <pb facs="#f0016"/>
      <div>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq">m!</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#in">A</hi> <hi rendition="#i">Vrai in medio &#x017F;par&#x017F;er at aureum</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"> <hi rendition="#i">læta Anrora decus. vertice ful&#x017F;erant</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"> <hi rendition="#i">montes aërii purpureo; ro&#x017F;a</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"> <hi rendition="#i">o&#x017F;tro pinxer at inton&#x017F;a cacumina,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"> <hi rendition="#i">quam Matula rubens poplite &#x017F;everat.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"> <hi rendition="#i">Dudum nata dies reddider at diem</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"> <hi rendition="#i">Orbi, dum viduo lux nova nub&#x017F;erat,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#in"><hi rendition="#i">umbra ac fugerat uxoria noctium</hi>:</hi> </l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">cum, tædio Urbis actus, agros peterem; quamvis &amp; ip&#x017F;os tæ-<lb/>
dio&#x017F;os, ob brumales injurias, nemorum calvitiem, &amp; in &#x017F;egetis<lb/>
&#x017F;peciem albicantia jugera. Tempus erat, quo (<hi rendition="#i">Ovidius de Ront. 1,<lb/>
Eleg.</hi> 4.</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">non pomum, non dulces educat uvas</hi>;</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">non &#x017F;alices ripâ, robora monte virent.</hi> </l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Nullus tam telluris ri&#x017F;us, &#x017F;ed juges c&#x0153;li lacrumæ; non anni læ-<lb/>
ta juventus, &#x017F;ed tri&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imum &#x017F;enium. nec floribus, &#x017F;ed &#x017F;tirijs,<lb/>
gravidus terræ &#x017F;inus, rigebat magis, quàm vigebat. Segnior<lb/>
amnis decur&#x017F;us, ob glaciales compedes: &amp; quæ nuper freta ve-<lb/>
lis turgebant, trabeq&#x0301;; Cybeleia &#x017F;ecabantur, ea nunc &#x017F;ub molis<lb/>
frigore concretæ jugo gemebant, domorum natalitium domus<lb/>
&amp; carcer, ip&#x017F;a incarcerata, &amp;, in vinculis vincula, puppibus<lb/>
aptantia.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">II. Ingens am&#x0153;nitatum &#x017F;trages, Vici&#x017F;&#x017F;itudinis mundanæ<lb/>
&amp; reru&#x0303; Incon&#x017F;tantiæ exemplum. <hi rendition="#i">Nibil&#x017F;emper floret.</hi> (<hi rendition="#i">Cie. Phil. 2.</hi>)<lb/>
alia ætas oritur ex alia. &#x017F;ic &#x017F;ibi invicem cedunt humana omnia,<lb/>
&amp; <hi rendition="#i">informes hyemes reducit lupiter idem Summovet (Horat. 1. Od. 10.</hi>)<lb/>
Mu&#x017F;cæ volucris in morem, incon&#x017F;tantia res rotat humanas.<lb/>
Non annorum, non anni, nec men&#x017F;is vices mirare. Una dies<lb/>
fert multas vici&#x017F;&#x017F;itudines (<hi rendition="#i">Eurip. Oed.</hi>) <hi rendition="#i">quandoq&#x0301; pareus, quandoq&#x0301;<lb/>
noverca.</hi> Ne&#x017F;cis, quid optes aut fugias; ita ludunt dies &amp; &#x1F10;&#x03C6;&#x03AE;&#x03BC;&#x03B5;&#x03C1;&#x03B1;/<lb/>
&#x03C4;&#x03CD;&#x03C7;&#x03B1;/.<ref target="#*"/> Sæpè (<hi rendition="#i">Sen. Thye&#x017F;t.</hi>)</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">quem dies vidit veniens &#x017F;uperbum</hi>,</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">hunc dies vidit fugiensjacentem</hi>.</l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Nein horas quidem &#x017F;atis cautum homini, cùm &#x017F;imul parta de-<lb/>
cora unius horæ fortuna evertere&#x017F;oleat, <hi rendition="#i">Horaq&#x0301; non ulli &#x017F;imilis<lb/>
producitur horæ.</hi> Imò uno &amp; codem temporis momento aliæ</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">eæq&#x0301;;</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0016] m! AVrai in medio ſparſer at aureum læta Anrora decus. vertice fulſerant montes aërii purpureo; roſa oſtro pinxer at intonſa cacumina, quam Matula rubens poplite ſeverat. Dudum nata dies reddider at diem Orbi, dum viduo lux nova nubſerat, umbra ac fugerat uxoria noctium: cum, tædio Urbis actus, agros peterem; quamvis & ipſos tæ- dioſos, ob brumales injurias, nemorum calvitiem, & in ſegetis ſpeciem albicantia jugera. Tempus erat, quo (Ovidius de Ront. 1, Eleg. 4. non pomum, non dulces educat uvas; non ſalices ripâ, robora monte virent. Nullus tam telluris riſus, ſed juges cœli lacrumæ; non anni læ- ta juventus, ſed triſtiſſimum ſenium. nec floribus, ſed ſtirijs, gravidus terræ ſinus, rigebat magis, quàm vigebat. Segnior amnis decurſus, ob glaciales compedes: & quæ nuper freta ve- lis turgebant, trabeq́; Cybeleia ſecabantur, ea nunc ſub molis frigore concretæ jugo gemebant, domorum natalitium domus & carcer, ipſa incarcerata, &, in vinculis vincula, puppibus aptantia. II. Ingens amœnitatum ſtrages, Viciſſitudinis mundanæ & rerũ Inconſtantiæ exemplum. Nibilſemper floret. (Cie. Phil. 2.) alia ætas oritur ex alia. ſic ſibi invicem cedunt humana omnia, & informes hyemes reducit lupiter idem Summovet (Horat. 1. Od. 10.) Muſcæ volucris in morem, inconſtantia res rotat humanas. Non annorum, non anni, nec menſis vices mirare. Una dies fert multas viciſſitudines (Eurip. Oed.) quandoq́ pareus, quandoq́ noverca. Neſcis, quid optes aut fugias; ita ludunt dies & ἐφήμερα/ τύχα/. Sæpè (Sen. Thyeſt.) quem dies vidit veniens ſuperbum, hunc dies vidit fugiensjacentem. Nein horas quidem ſatis cautum homini, cùm ſimul parta de- cora unius horæ fortuna evertereſoleat, Horaq́ non ulli ſimilis producitur horæ. Imò uno & codem temporis momento aliæ eæq́;

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/16
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/16>, abgerufen am 29.03.2024.