Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Martens, Eduard von: Die preussische Expedition nach Ost-Asien. Nach amtlichen Quellen. Zoologischer Teil. Zweiter Band. Berlin, 1867.

Bild:
<< vorherige Seite
des indischen Archipels.

Diam. maj. 8, min. 63/4, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill.

Amboina, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis.
Wahai auf Ceram mit der vorigen. Schon Frau Ida Pfeiffer brachte
diese hübsche Art von ihrer Fussreise mitten durch Ceram mit.
Halmaheira nach Lorquin bei Pfeiffer.

Helicina Borneensis m.

Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum.
suppl. II. p. 238.

Testa parva, globoso-conoidea, obtuse angulata, oblique
leviter striatula, nitida, carnea vel pallide flava, fascia suturali et
altera peripherica opace albis
; spira convexa, obtusa; anfr. 4,
planiusculi, ultimus basi tumidus, ad aperturam haud descendens;
apertura diagonalis, semicircularis; peristoma leviter incrassatum,
levissime expansum, albidum; columella subarcuata, brevis; callus
parvus, circumscriptus, rubicundus.

Diam. maj. 41/2, min. 4, alt. 3; apert. long. 11/2, alt. s. lat. 2 Mill.

WBorneo, Singkawang, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden.

Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach
umgeschlagen.

Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung.

C) Letzter Umgang ohne alle Kante.

Helicina parva Sow. Taf. 4., Fig. 22.

Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367.

Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum
fälschlich nach jüngeren Exemplaren als gerade angegeben); Pfr. mon. pneum.
suppl. II. p. 218.

? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124.

Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira
convexo-conica, brevis, obtusa; anfr. 4, sutura mediocriter impressa,
superiores vix convexi, ultimus rotundatus, basi inflatus, ad aper-
turam descendens; apertura parum obliqua, semicircularis; peristoma
breviter reflexum, prope suturam rectum, albidum; margo columellaris
brevissimus: callus sat magnus, gibbus, luteus.

Diam. maj. 7, min. 51/2, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 31/2 Mill.

a) lutea, apice rubicunda.
b) aurantiorubens, basi et apice lutea.

Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn,
die Augen an deren Basis nach aussen, gross. Deckel halb elliptisch.
dünn, weisslich.


des indischen Archipels.

Diam. maj. 8, min. 6¾, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill.

Amboina, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis.
Wahai auf Ceram mit der vorigen. Schon Frau Ida Pfeiffer brachte
diese hübsche Art von ihrer Fussreise mitten durch Ceram mit.
Halmaheira nach Lorquin bei Pfeiffer.

Helicina Borneensis m.

Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum.
suppl. II. p. 238.

Testa parva, globoso-conoidea, obtuse angulata, oblique
leviter striatula, nitida, carnea vel pallide flava, fascia suturali et
altera peripherica opace albis
; spira convexa, obtusa; anfr. 4,
planiusculi, ultimus basi tumidus, ad aperturam haud descendens;
apertura diagonalis, semicircularis; peristoma leviter incrassatum,
levissime expansum, albidum; columella subarcuata, brevis; callus
parvus, circumscriptus, rubicundus.

Diam. maj. 4½, min. 4, alt. 3; apert. long. 1½, alt. s. lat. 2 Mill.

WBorneo, Singkawang, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden.

Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach
umgeschlagen.

Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung.

C) Letzter Umgang ohne alle Kante.

Helicina parva Sow. Taf. 4., Fig. 22.

Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367.

Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum
fälschlich nach jüngeren Exemplaren als gerade angegeben); Pfr. mon. pneum.
suppl. II. p. 218.

? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124.

Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira
convexo-conica, brevis, obtusa; anfr. 4, sutura mediocriter impressa,
superiores vix convexi, ultimus rotundatus, basi inflatus, ad aper-
turam descendens; apertura parum obliqua, semicircularis; peristoma
breviter reflexum, prope suturam rectum, albidum; margo columellaris
brevissimus: callus sat magnus, gibbus, luteus.

Diam. maj. 7, min. 5½, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 3½ Mill.

a) lutea, apice rubicunda.
b) aurantiorubens, basi et apice lutea.

Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn,
die Augen an deren Basis nach aussen, gross. Deckel halb elliptisch.
dünn, weisslich.


<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <div n="4">
              <div n="5">
                <pb facs="#f0191" n="171"/>
                <fw place="top" type="header">des indischen Archipels.</fw><lb/>
                <p>Diam. maj. 8, min. 6¾, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill.</p><lb/>
                <p><hi rendition="#i">Amboina</hi>, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis.<lb/><hi rendition="#i">Wahai</hi> auf <hi rendition="#i">Ceram</hi> mit der vorigen. Schon Frau Ida Pfeiffer brachte<lb/>
diese hübsche Art von ihrer Fussreise mitten durch Ceram mit.<lb/>
Halmaheira nach Lorquin bei Pfeiffer.</p><lb/>
                <p><hi rendition="#i">Helicina Borneensis m</hi>.</p><lb/>
                <p> <hi rendition="#et">Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum.<lb/>
suppl. II. p. 238.</hi> </p><lb/>
                <p>Testa parva, globoso-conoidea, <hi rendition="#g">obtuse angulata</hi>, oblique<lb/>
leviter striatula, nitida, carnea vel pallide flava, <hi rendition="#g">fascia suturali et<lb/>
altera peripherica opace albis</hi>; spira convexa, obtusa; anfr. 4,<lb/>
planiusculi, ultimus basi tumidus, ad aperturam haud descendens;<lb/>
apertura diagonalis, semicircularis; peristoma leviter incrassatum,<lb/>
levissime expansum, albidum; columella subarcuata, brevis; callus<lb/>
parvus, circumscriptus, rubicundus.</p><lb/>
                <p>Diam. maj. 4½, min. 4, alt. 3; apert. long. 1½, alt. s. lat. 2 Mill.</p><lb/>
                <p><hi rendition="#i">WBorneo, Singkawang</hi>, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden.</p><lb/>
                <p>Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach<lb/>
umgeschlagen.</p><lb/>
                <p>Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung.</p>
              </div><lb/>
              <div n="5">
                <head>C) Letzter Umgang ohne alle Kante.</head><lb/>
                <p><hi rendition="#i">Helicina parva Sow</hi>. Taf. 4., Fig. 22.</p><lb/>
                <p> <hi rendition="#et">Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367.</hi> </p><lb/>
                <p> <hi rendition="#et">Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum<lb/>
fälschlich nach jüngeren Exemplaren als gerade angegeben); Pfr. mon. pneum.<lb/>
suppl. II. p. 218.</hi> </p><lb/>
                <p> <hi rendition="#et">? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124.</hi> </p><lb/>
                <p>Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira<lb/>
convexo-conica, brevis, obtusa; anfr. 4, sutura mediocriter impressa,<lb/>
superiores vix convexi, ultimus rotundatus, basi inflatus, ad aper-<lb/>
turam descendens; apertura parum obliqua, semicircularis; peristoma<lb/>
breviter reflexum, prope suturam rectum, albidum; margo columellaris<lb/>
brevissimus: callus sat magnus, gibbus, luteus.</p><lb/>
                <p>Diam. maj. 7, min. 5½, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 3½ Mill.</p><lb/>
                <list>
                  <item>a) lutea, apice rubicunda.</item><lb/>
                  <item>b) aurantiorubens, basi et apice lutea.</item>
                </list><lb/>
                <p>Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn,<lb/>
die Augen an deren Basis nach aussen, gross. Deckel halb elliptisch.<lb/>
dünn, weisslich.</p><lb/>
              </div>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[171/0191] des indischen Archipels. Diam. maj. 8, min. 6¾, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill. Amboina, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis. Wahai auf Ceram mit der vorigen. Schon Frau Ida Pfeiffer brachte diese hübsche Art von ihrer Fussreise mitten durch Ceram mit. Halmaheira nach Lorquin bei Pfeiffer. Helicina Borneensis m. Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum. suppl. II. p. 238. Testa parva, globoso-conoidea, obtuse angulata, oblique leviter striatula, nitida, carnea vel pallide flava, fascia suturali et altera peripherica opace albis; spira convexa, obtusa; anfr. 4, planiusculi, ultimus basi tumidus, ad aperturam haud descendens; apertura diagonalis, semicircularis; peristoma leviter incrassatum, levissime expansum, albidum; columella subarcuata, brevis; callus parvus, circumscriptus, rubicundus. Diam. maj. 4½, min. 4, alt. 3; apert. long. 1½, alt. s. lat. 2 Mill. WBorneo, Singkawang, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden. Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach umgeschlagen. Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung. C) Letzter Umgang ohne alle Kante. Helicina parva Sow. Taf. 4., Fig. 22. Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367. Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum fälschlich nach jüngeren Exemplaren als gerade angegeben); Pfr. mon. pneum. suppl. II. p. 218. ? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124. Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira convexo-conica, brevis, obtusa; anfr. 4, sutura mediocriter impressa, superiores vix convexi, ultimus rotundatus, basi inflatus, ad aper- turam descendens; apertura parum obliqua, semicircularis; peristoma breviter reflexum, prope suturam rectum, albidum; margo columellaris brevissimus: callus sat magnus, gibbus, luteus. Diam. maj. 7, min. 5½, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 3½ Mill. a) lutea, apice rubicunda. b) aurantiorubens, basi et apice lutea. Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn, die Augen an deren Basis nach aussen, gross. Deckel halb elliptisch. dünn, weisslich.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/berg_ostasienzoologie02_1867
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/berg_ostasienzoologie02_1867/191
Zitationshilfe: Martens, Eduard von: Die preussische Expedition nach Ost-Asien. Nach amtlichen Quellen. Zoologischer Teil. Zweiter Band. Berlin, 1867, S. 171. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/berg_ostasienzoologie02_1867/191>, abgerufen am 28.03.2024.