Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Westerfeld, Johann Marcellus: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1613.

Bild:
<< vorherige Seite
Viso prata: locus meditandi accommodus offert
Sese illeic: operi dic bene, Christe, meo.
Vti materia sed quali debeo? gratos
Ducere versiculos hoc opus, hic labor est.
Sic ubi quaerebam moerens ac sede sedebam
Graminea, praesens incipit HERBA loqui.
Stulte, quid heic trutinas? adeo quidue anxius es tu?
In me fige oculos, mox ego versus ero.
Praeco es? praecones debebant omnia scire
Ex sacris. foenum dicitur omnis homo.
Herbula tale refert & protinus obmute scit:
Est rigido lapidi sermo volente Deo.
Discimus ex herbis, ex foeno, ex floribus agri,
Nostra quod inconstans vita sit, immo brevis.
Etsi nunc rident suavi fragrantia odore
Lilia: dispereunt, quae nituere, tamen.
Nunc ancilla redit, praescindit gramina falce,
Medica te cophinos baiulat inde graves.
Nunc sine lege rosas puerorum examina carpunt,
Nunc se pascit equus, prata tondet ovis.
Nunc eadem vario depicta colore metentes
Adsunt: o sors haec, floscule blande, tua?
Respondet: si vos naturae solvitis omnes
Debita, queis ratio, tunc magis ipse cado.
Sum nil, immo nihil mundo pereunte futurus,
Tantum usum in vestrum quae creata scio.
Recte: conditio facies miserrima nostra est.
Vna ex parte: tribus commemorabo statum.
Omnis homo foenum: post mortem gaudia justus,
Quamvis in cinerem sit resolutus, habet.
Omnis homo foenum: qui nunquam credidit autem,
Ad Phlegetontaeas cogitur ire domos.
Omnis homo foenum: non crastina tempora jactet,
Nescit enim vesper quid tenebrose vehas.
Omnis homo foenum: mors est certißima certe:
At quando pulset limina, quem latet,
Omnis
D 2
Viſo prata: locus meditandi accommodus offert
Seſe illîc: operi dic benè, Chriſte, meo.
Vti materia ſed quali debeo? gratos
Ducere verſiculos hoc opus, hic labor est.
Sic ubi quærebam mœrens ac ſede ſedebam
Graminea, præſens incipit HERBA loqui.
Stulte, quid hîc trutinas? adeò quidue anxius es tu?
In me fige oculos, mox ego verſus ero.
Præco es? præcones debebant omnia ſcire
Ex ſacris. fœnum dicitur omnis homo.
Herbula tale refert & protinus obmute ſcit:
Est rigido lapidi ſermo volente Deo.
Diſcimus ex herbis, ex fœno, ex floribus agri,
Noſtra quod inconſtans vita ſit, immò brevis.
Etſi nunc rident ſuavi fragrantia odore
Lilia: diſpereunt, quæ nituere, tamen.
Nunc ancilla redit, præſcindit gramina falce,
Medica te cophinos baiulat inde graves.
Nunc ſine lege roſas puerorum examina carpunt,
Nunc ſe paſcit equus, prataꝙ́ tondet ovis.
Nunc eadem vario depicta colore metentes
Adſunt: ô ſors hæc, floſcule blande, tua?
Reſpondet: ſi vos naturæ ſolvitis omnes
Debita, quîs ratio, tunc magis ipſe cado.
Sum nil, immò nihil mundo pereunte futurus,
Tantùm uſum in veſtrum quæꝙ creata ſcio.
Rectè: conditio faciesꝙ́ miſerrima noſtra est.
Vna ex parte: tribus commemorabo ſtatum.
Omnis homo fœnum: post mortem gaudia juſtus,
Quamvis in cinerem ſit reſolutus, habet.
Omnis homo fœnum: qui nunquam credidit autem,
Ad Phlegetontæas cogitur ire domos.
Omnis homo fœnum: non craſtina tempora jactet,
Neſcit enim veſper quid tenebroſe vehas.
Omnis homo fœnum: mors est certißima certè:
At quando pulſet limina, quemꝙ́ latet,
Omnis
D 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsEpicedia" n="1">
        <div n="2">
          <lg type="poem">
            <pb facs="#f0027" n="[27]"/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vi&#x017F;o prata: locus meditandi accommodus offert</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Se&#x017F;e illîc: operi dic benè, Chri&#x017F;te, meo.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vti materia &#x017F;ed quali debeo? gratos</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ducere ver&#x017F;iculos hoc opus, hic labor est.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Sic ubi quærebam m&#x0153;rens ac &#x017F;ede &#x017F;edebam</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Graminea, præ&#x017F;ens incipit <hi rendition="#g">HERBA</hi> loqui.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Stulte, quid hîc trutinas? adeò quidue anxius es tu?</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">In me fige oculos, mox ego ver&#x017F;us ero.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Præco es? præcones debebant omnia &#x017F;cire</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ex &#x017F;acris. f&#x0153;num dicitur omnis homo.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Herbula tale refert &amp; protinus obmute &#x017F;cit:</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Est rigido lapidi &#x017F;ermo volente Deo.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Di&#x017F;cimus ex herbis, ex f&#x0153;no, ex floribus agri,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">No&#x017F;tra quod incon&#x017F;tans vita &#x017F;it, immò brevis.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Et&#x017F;i nunc rident &#x017F;uavi fragrantia odore</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Lilia: di&#x017F;pereunt, quæ nituere, tamen.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Nunc ancilla redit, præ&#x017F;cindit gramina falce,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Medica te cophinos baiulat inde graves.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Nunc &#x017F;ine lege ro&#x017F;as puerorum examina carpunt,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Nunc &#x017F;e pa&#x017F;cit equus, prata&#xA759;&#x0301; tondet ovis.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Nunc eadem vario depicta colore metentes</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ad&#x017F;unt: ô &#x017F;ors hæc, flo&#x017F;cule blande, tua?</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Re&#x017F;pondet: &#x017F;i vos naturæ &#x017F;olvitis omnes</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Debita, quîs ratio, tunc magis ip&#x017F;e cado.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Sum nil, immò nihil mundo pereunte futurus,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Tantùm u&#x017F;um in ve&#x017F;trum quæ&#xA759; creata &#x017F;cio.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Rectè: conditio facies&#xA759;&#x0301; mi&#x017F;errima no&#x017F;tra est.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vna ex parte: tribus commemorabo &#x017F;tatum.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Omnis homo f&#x0153;num: post mortem gaudia ju&#x017F;tus,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Quamvis in cinerem &#x017F;it re&#x017F;olutus, habet.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Omnis homo f&#x0153;num: qui nunquam credidit autem,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ad Phlegetontæas cogitur ire domos.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Omnis homo f&#x0153;num: non cra&#x017F;tina tempora jactet,</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ne&#x017F;cit enim ve&#x017F;per quid tenebro&#x017F;e vehas.</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Omnis homo f&#x0153;num: mors est certißima certè:</hi> </hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">At quando pul&#x017F;et limina, quem&#xA759;&#x0301; latet,</hi> </hi> </l><lb/>
            <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">D</hi> 2</fw>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Omnis</hi> </hi> </fw><lb/>
          </lg>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[[27]/0027] Viſo prata: locus meditandi accommodus offert Seſe illîc: operi dic benè, Chriſte, meo. Vti materia ſed quali debeo? gratos Ducere verſiculos hoc opus, hic labor est. Sic ubi quærebam mœrens ac ſede ſedebam Graminea, præſens incipit HERBA loqui. Stulte, quid hîc trutinas? adeò quidue anxius es tu? In me fige oculos, mox ego verſus ero. Præco es? præcones debebant omnia ſcire Ex ſacris. fœnum dicitur omnis homo. Herbula tale refert & protinus obmute ſcit: Est rigido lapidi ſermo volente Deo. Diſcimus ex herbis, ex fœno, ex floribus agri, Noſtra quod inconſtans vita ſit, immò brevis. Etſi nunc rident ſuavi fragrantia odore Lilia: diſpereunt, quæ nituere, tamen. Nunc ancilla redit, præſcindit gramina falce, Medica te cophinos baiulat inde graves. Nunc ſine lege roſas puerorum examina carpunt, Nunc ſe paſcit equus, prataꝙ́ tondet ovis. Nunc eadem vario depicta colore metentes Adſunt: ô ſors hæc, floſcule blande, tua? Reſpondet: ſi vos naturæ ſolvitis omnes Debita, quîs ratio, tunc magis ipſe cado. Sum nil, immò nihil mundo pereunte futurus, Tantùm uſum in veſtrum quæꝙ creata ſcio. Rectè: conditio faciesꝙ́ miſerrima noſtra est. Vna ex parte: tribus commemorabo ſtatum. Omnis homo fœnum: post mortem gaudia juſtus, Quamvis in cinerem ſit reſolutus, habet. Omnis homo fœnum: qui nunquam credidit autem, Ad Phlegetontæas cogitur ire domos. Omnis homo fœnum: non craſtina tempora jactet, Neſcit enim veſper quid tenebroſe vehas. Omnis homo fœnum: mors est certißima certè: At quando pulſet limina, quemꝙ́ latet, Omnis D 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/526022
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/526022/27
Zitationshilfe: Westerfeld, Johann Marcellus: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1613, S. [27]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/526022/27>, abgerufen am 29.03.2024.